Voor zover het in mijn trieste bestaan al lukt om af en toe wat zelfvertrouwen op te bouwen, wordt dat een paar keer per week meedogenloos weer teniet gedaan door mijn dochters. De oogst van deze week:
vrijdag, Marij en ik vonden eigenlijk wel dat we in de oktober-vakantie een weekje naar Zuid-Spanje moesten. Terwijl we aan het overleggen waren en tussentijds op het heilige internet aan het checken waren of er nog een goedkope vlucht te scoren was, kwam Elke -de jongste- met de vraag of dat allemaal wel verstandig was: weer op vakantie en wat dat dan allemaal financieel ging betekenen. Uit ervaring wist ze dat het dan weer in november en december afzien werd. Ze raadde het volgende aan: kijk nou eens na de zomervakantie hoe jullie er financieel voorstaan en als het dan allemaal meevalt, dan kun je altijd nog een last-minute stedentripje van 4 dagen naar Madrid zien te scoren. Dankuwel!
Donderdag, is fritesdag; dus opgewekt naar Kees Manders. Thuisgekomen trof ik het gezin in een agressieve stemming aan: 'hoe ik het in mijn hoofd haalde om zonder mobiele telefoon naar de fritestent te gaan.' Reden van deze aanval: er was tijdens mijn rit naar Kees Manders geconstateerd dat de mayonaise op was en dan had ik bij Manders nog een beker mayonaise kunnen meenemen. Een leermoment dus: nooit meer frites halen zonder mobiel.
Foto's van de dames mogen absoluut niet op deze blog (willen niet met mijn 'zwerversvrienden' geassocieerd worden).
Volgende week meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten