Vandaag een middagbezoek afgelegd bij M. na eerst bij Van der Lande in Veghel op bezoek te zijn geweest. Mooi bedrijf dat het niet alleen technisch allemaal begrijpt, maar ook flink met scholing bezig is.Maar dit terzijde. Vandaag is, zoals wel zo'n beetje te verwachten was, de grote misselijkheid aangebroken. De lunch lukte nog wel, maar daarna moest M. helemaal niet meer aan eten denken. De gedachte aan het avondeten genereerde al oprispingen. De nieuwe anti-epileptica lijkt zijn werk te doen, maar het is duidelijk dat het echte zware werk nu begonnen is. Niet makkelijk om te zien, maar in principe moet dit de laatste chemo-sessie zijn en dat moet dan maar een houvast zijn.
De ritten van en naar KGB-stad Nijmegen beginnen nu langzaam maar zeker een mentaal obstakel te worden, maar dan van een heel andere orde. Er zijn 2 opties: de eerste bestaat uit het aanzetten van de app Flitsmeister die alle radarcontroles etc. aangeeft en dan vol gas tot Nijmegen (in Nijmegen is er om de 100 meter wel een camera en de vogels hebben daar volgens mij ook allemaal camera's om hun nek hangen, dus daar is het netjes aan de snelheid houden). De andere mogelijkheid is met de cruise-control, zonder te remmen rond de 120 km zo goedkoop mogelijk naar Nijmegen te komen. Beide mogelijkheden betekenen dat ik wat afleiding heb in de vorm van het in de gaten houden van apparaten. In het ene geval de AaiFoon, in het andere geval de boordkompjoeter (zie afbeelding: gebruik is 5,4 liter per 100 kilometer, ik rijd dan 120 op de teller en daar word ik blij van) Beide opties zorgen voor de broodnodige afleiding: zo snel of zo goedkoop mogelijk.
