Van 1 tot en met 9 oktober is het kermis in de KGB-stad N, zo ook in het plaatselijke herstelpaleis met M vandaag. We kwamen voor de wekelijkse controle en net voordat de moeder van alle artsen M de bloedwaarden door zou geven, werd M duizelig en begon dubbel te zien. Paniek, ook omdat de trombos een diepterecord hadden gevestigd (7). De moeder van alle artsen vreesde een lichte hersenbloeding en dus werden diverse specialisten geraadpleegd. Vrijwel zeker -M wordt op dit moment ter controle hersenmatig gescand- is het echter een samenspel van zouttekort en wederom bijwerkingen van de diverse anti-epileptica. M wordt, ongeacht de uitkomst, toch weer opgenomen om zekerheid te krijgen en het zouttekort langzaam op te krikken en de medicijnen bij te stellen.
Momenteel zit ik dus te bloggen in het herstelpaleis, M wordt gescand en over een half uurtje weer opgenomen op de inmiddels bekende afdeling. De moeder van alle artsen heeft nog wel aangekondigd dat over een maand een 'boost', spreek uit: boest, wordt toegediend van nieuwe beenmerg, want de witte broeders zijn weliswaar van goede kwaliteit, maar de aanwas is te gering (vrijwel zeker veroorzaakt door de medicijnen die het CVM-virus moeten onderdrukken). Dit alles is niet echt een revolutionaire ingreep en duurt maar een dag (geen chemo's, wekenlange nazorg en andere ellende).
Toch hebben we allebei en ook de moeder van alle artsen het idee dat het voor elkaar komt en M und Ich zijn al lang blij dat die duizeligheid in het herstelpaleis in N begon en niet in de wereldstad E, anders hadden we daar weer naar een van de horror-herstelpaleizen gemoeten waar ze alleen maar in procedures en protocollen kunnen denken en handelen, zoals afgelopen zondag voor de zoveelste keer bleek. Hierover later meer, denk ik. Nu een zak winegums (= snoep) voor M kopen en dan dan weer naar Abteilung 100 waar M voor 1 of 2 dagen opgenomen wordt. En om maar positief te eindigen: zo lang M nog zeurt over winegums, mogen we niet echt klagen.
