Zoals elke zaterdag kocht ik bij de plaatselijke SRV-man mijn wekelijks zak Duyvis pinda's. Het aanschaffen en daarna consumeren van deze pinda's is een van de weinige mooie momenten in mijn tragische bestaan. Ik werk namelijk in het onderwijs en dan hoef ik u eigenlijk verder niets uit te leggen. De zak pinda's is in feite een van de ankers uit mijn bestaan, om maar een metafoor te gebruiken.
Vorige week was mij al opgevallen dat de pinda's kleiner waren, maar ook een bittere nasmaak hadden. Daarnaast waren er veel misvormde exemplaren bij. Ik zat dus bittere, misvormde dwergpinda's te eten. Nu weet ik uit ervaring dat pinda's niet altijd hetzelfde kunnen zijn, maar ik vermoed ook dat Duyvis een ondergrens hanteert voor wat betreft grootte, vorm en smaak. Deze ondergrens werd wat mij betreft vorige week overschreden. Ook de zak die ik deze zaterdag kocht was onder de maat. Later op de dag was ik op bezoek bij vrienden in een andere provincie. Uit gastvrijheid zorgen zij dat er altijd een zak Duyvis in huis is als ik kom. Ik was inmiddels gewend aan de 'bittere, misvormde dwergpinda', maar zij begonnen uit zichzelf te klagen over de kwaliteit en stelden mij min of meer verantwoordelijk: 'jij wilt toch altijd die Duyvis pinda's!'. Omdat wij verstandige mensen zijn en goed opgevoed, is dit niet uitgelopen op een verbaal en/of fysiek conflict. Het was desalniettemin de 3de teleurstelling in 1 week. En dit in 2 provincies!
Ik heb daarom de zak met enige bittere, misvormde dwerpinda's bijgevoegd, zodat uw pindadokters in het pinda-expertisecentrum deze zaak eens kunnen onderzoeken. Ik hoop met deze brief te bereiken dat de kwaliteit van uw pinda's, en uiteindelijk ook mijn pinda's, weer zo wordt als hij moet zijn, want zo kan het niet verder!
Ter compensatie Sam & Dave live in Helsinki (1967). Mooie combinatie. Sam & Dave zullen wel opgekeken hebben van die Finnen.
