De laatste chemo is vandaag fysiek geïmplementeerd en de bijwerkingen zijn nihil. M. heeft daar geluk mee, want het kan ook anders lopen. Wederom een mijlpaal. Morgen wordt begonnen met het inbrengen van ATG; een stof afkomstig uit konijnen die is bedoeld om de T-cellen te beïnvloeden zodat het nieuwe beenmerg niet wordt afgestoten. Morgen wordt een dag van koorts en rillen omdat het lichaam natuurlijk in eerste instantie denkt: hmm, ben ik een konijn geworden? M. kijkt er wederom met optimisme tegen aan: dan maar een dagje koorts en rillen. De zet met de nieuwe anti-epileptica blijkt een goede. M. kletst er lustig op los en is ook een stuk minder loom.
Vandaag, nadat E. met een flinke kater bij M. was langs geweest, met P. & M. later in de middag een bezoek gebracht. Voor het eerst kwam ik er zelf ook redelijk blij vandaan, de laatste dagen begon ik voor m'n gevoel toch steeds meer zombie-achtige trekken te vertonen. Ik was maar op 1 ding geconcentreerd, maar na eergisteren met H. en gisteravond met F. onder het genot van wat drank de avond te hebben doorlopen en de gedachte dat ik over 5 dagen vakantie heb, ga ik langzaam de zombie-modus weer verlaten.
