Farizeeër, iemand die zich schuldig maakt aan zelfverheffing op zedelijk gebied (naar Lucas 18:11) bron: van Dale, Elfde herziene druk.Deze man irriteert mij al jaren. Waarom wist ik tot voor kort niet, maar nu wel. Dit is namelijk de man die 6 of 7 dagen naast mij heeft gezeten in een sjiep tijdens mijn traumatisch verlopen herhaling in 1980. Hij was voertuigcommandant en wij moesten in onze sjieps doen alsof we tanks waren vanwege de bezuinigingen. Het was eind november - begin december. Het was koud. Het was kil. Het was grijs. Het was honger. Het was lauwe thee uit een metalen mok. Het leven was dermate inhoudsloos geworden dat zelfmoord al dagen een gepasseerde optie was.
Deze man zat in al die ellende alles positief te maken. Er kwam geen negatief woord uit. Een klacht uit zijn farizeeërshoofd heb ik nimmer gehoord. Iedereen was chagrijnig, ziek, misselijk, de wanhoop nabij, maar juist deze positivo moest weer naast mij zitten. U kent ze wel: de lui die altijd alles positief benaderen, braaf naar de baas luisteren, op een irritante manier 'altijd voor iemand klaar staan', waar met geen mogelijkheid iets kwaads over te vertellen valt of het moet zijn dat er met geen mogelijkheid iets kwaads over te vertellen valt.
Na 6 dagen was ik zijn gepositivo beu en verklaarde hem de oorlog door hem mee te delen dat hij zijn hoofd moest gaan houden of opstappen. Wijselijk hield hij zich in want vanuit zijn positivo-reflex wilde hij ook deze mededeling weer omdraaien, dat zag ik onmiddellijk. We stonden met onze sjiep op de Veluwe. We moest noordwaarts. Er waren 2 manieren; 1 over het normale heidepad, 2 dwars door de heide heen. Ik wist dat je als chauffeur het voordeel had dat je kuilen, bulten etc. aan zag komen en de bijrijder niet. Bovendien had ik ook nog houvast aan het stuur en hij niet. Optie 2 dus: snoeihard en met een sardonisch genoegen knalde ik door de heide heen, bewust elke oneffenheid opzoekend. Na 10 minuten waren we op de plaats van bestemming. Onze positivo zag ineens wat bleker dan voorheen. Hij kon ook nog net een mededeling doen: hij wilde de sjiep uit. Dat kon! Ik bracht hem naar het centrale punt en hij mocht daar zijn verhaal doen. Hij werd vervangen door een normaal mens. Het bleef walgelijk, maar stukken minder traumatisch.
Als link, Lennon's beste solonummer 'Nobody Told Me' omdat hij in deze periode overleed.
http://www.youtube.com/watch?v=8OXjUtQS-sU
