zondag 31 mei 2009

Horeca (1)


Een discussie die vaak gevoerd wordt, handelt over de vraag welk land de beste horeca heeft: Italie of Spanje. Eerst een paar overeenkomsten, daarna de verschillen en dan de conclusies. Ik beperk met tot het cafe- en restaurantsegment. Een van de prettige overeenkomsten is dat in beide landen het gebruikelijk is om pas na de laatste consumptie af te rekenen. Dit in tegenstelling tot het vaderland, alwaar er onmiddellijk na elke kop thee moeten worden afgerekend. Best vreemd, omdat zeker Italianen bekend staan als oplichters, die best in staat zouden zijn om tussentijds, zonder te betalen, een terras of cafe te verlaten. Een misvatting dus. Een andere prettige overeenkomst is dat ober, bediende of serveerster in beide landen een beroep is. In de lage landen is dit niet het geval. Hier heb ik het al een keer over gehad (zie 23 maart), maar het kan geen kwaad dit nogmaals te benadrukken. De ober(es) weet in beide landen van wanten, kan een vol serveerblad op de vingertoppen door een overvol etablissement manoeuvreren, kan hoofdrekenen en heeft uitstekende in de gaten wanneer de gast op uitdrogen staat. Vergelijk bovenstaande maar eens met het gemiddelde gepruts van een 17-jarige die het dienblad met 2 handen krampachtig aan de zijkant vasthoudend overal tegen aan botsend, zonder zich te verontschuldigen en meteen na de 1ste consumptie met een bonnetje aan komt zetten waarop meestal de verkeerde prijs staat afgedrukt, als het al bij genoemde rampspoed blijft. Een 3de overeenkomst is de prettige gewoonte van de Italianen en Spanjaarden om bij de 1ste, maar zeker bij de 2de consumptie een gratis versnapering serveren. Dit kan varieren van een simpel bakje pinda's (met lepel, om niets geinfectecteerd te raken door elkaars vuiligheid!) tot een klein garnituurtje van olijven, noten en een plaatselijke specialiteit, soms zelfs een smakelijke sandwich. De kwaliteit is vaak prima, omdat men zich in deze landen nog zorgen maakt over de 'naam' van de zaak i.t.t. het 'gastvrije' vaderland waar alles om geld draait. In ons eigen land betaalt men al snel voor 8 melige, meestal lauwe, bitterballen en een lik mosterd € 4,50 (meteen afrekenen graag). Morgen de verschillen, want ik moet nu wat verhuizen.
Met excuses voor het ontbreken van de lettertekens in bijvoorbeeld Italie en cafe; dit werkt allemaal niet meer, waarom weet ik ook niet, maar ik ga het niet onderzoeken.