De meest belachelijke opmerking van het laatste kwartaal van 2010 is inmiddels al gemaakt. Solomon Burke was ergens in oktober overleden en de opperhuilebalk van het grootste huilebalkbandje van Nederland, De Dijk, wist te vertellen dat met Solomon Burke de grootste soulartiest ter wereld was heengegaan. Dit zei hij om zichzelf wat op te krikken in DWDD en Mathijs van Nieuwkerk vond dat uiteraard ook, want dan had hij weer iemand in zijn programma die met de grootste soulartiest ter wereld had gespeeld en zo werd hij ook weer belangrijker. Ik was vlak daarna in de Joe Es of Ee. Nog even gekeken in de platenbakken, muziekbladen, met mensen gesproken die dan weer wel verstand van muziek hadden: niemand kende hem, geen plaat te bekennen, een marginaal artikel in de muziekbladen, geen plaat te vinden in de dzjoekboks. Een schrale oogst voor de grootste soulartiest ever. Geleuter dus weer uit de Grachtengordelscene en omgeving. Solomon Burke heeft wel wat redelijke platen gemaakt, maar was niet meer dan een cultfiguur in Nederland. Zoals hij lopen er nog 100 rond en beter.
Als bewijs hiervoor wilde ik eigenlijk een stukje schrijven over Baby Huey en zijn liedje Hard Times. Maar zoals wel vaker lopen dingen anders als je op het Heilige Internet bezig bent. Na wat gesurf, kwam ik op het volgende blog:
http://www.theinconsideratemixtape.com/
Goed blog wel, met te downloaden playlists en veel info en zo kwam ik terecht bij Raphael Saadiq. Hij heeft wel wat overeenkomsten met Solomon Burke: hij zit ook in de 'moderne soul' en heeft in z'n jeugd in een kerkbandje gespeeld. Burke is in de kerk blijven hangen, Raphael Saadiq maakte vrij snel de overstap naar Prince en bouwde toen aan zijn eigen carrière. Geniet van onderstaand fillumpje zowel qua geluid als beeld.
