M is nu een week thuis en het is duidelijk dat het herstel een totaal ander leven met zich meebrengt. Naast de medicatie en voldoende vocht, moet M veel naar haar lijf luisteren en dat betekent vandaag zo'n beetje de hele dag in bed blijven om wat kracht op te doen voor bezoek vanavond. We zitten ook vrijwel aan huis gekluisterd met z'n 2-en en dat is zeker in de vakantie een tegennatuurlijke situatie. M wordt heel langzaam wat alerter, maar de kaakontsteking wil maar niet verdwijnen en het lichaam moet de transplantatie nog vervolmaken en dat kost veel kracht.Intussen kan ik me, naast de huishoudelijke plichten, af en toe richten op trivialiteiten en ook weer wat ergernissen vorm geven. Momenteel gedeeltelijk van mijn stuk doordat ik van een liedje niet weet wat de titel is en nog erger 'wie-heeft-het nondeju-gemaakt'. Normaal is dat een eenvoudige zaak; met m'n aaiFoon Shazam of Soundhound even laten scannen en bingo. Nu is het geval dat deze apps alleen digitaal kunnen scannen en dit liedje van een cassettebandje komt en daarna digitaal als .aiff op een cd is gezet. Een mogelijkheid zou zijn om er een .mp3 van te maken en dan via een mp3-speler op mijn blog de wereld insturen en hopen dat iemand het weet. Edoch, voor een mp3-speler op m'n blog moet ik de HTML in, dus moet Zwerver er een dezer dagen aan te pas komen.
Omdat M veel in bed ligt of rust en ik langzaam ervaring krijg in het huishouden, kan ik ook weer ouderwets kranten gaan lezen. Geen pretje met de huidige generatie journalisten. Op de ene pagina wordt Ivo Niehe gekleineerd (ook geen vriend van mij, maar spreekt en schrijft tenminste wel fatsoenlijk Nederlands); op de volgende pagina laten ze hun eigen taalkundige incompetentie meedogenloos en zonder schaamte blijken (zie afbeelding). 'een treurloos veldje'; als grap is het al droevig, maar deze journalist bedoelt het ook nog serieus. Treurloos dus.
