... ff dimmuh ...

Tot 8 mei ... even de geest purgeren ...

Domburg

Donderdag moet ik samen met een collega naar Domburg om daar een verhaal te vertellen over het reilen en zeilen op onze school. Wij zijn geen managers, dus waarom gaan wij naar deze bijeenkomst? Omdat een manager niets over onderwijs kan vertellen, zoveel is duidelijk inmiddels. De opstand tegen de managers begint langzaam vorm te krijgen; deze bijeenkomst zou wel eens een van de laatste stuiptrekkingen kunnen zijn. Laten we het plaatje hiernaast eens nader beschouwen.
Ten eerste; het accent aigu (in leerlingentaal: stripke noar rechts) op 'Dé' in Dé Managementconferentie suggereert dat er nog meer van deze conferenties zijn. Het onderwijs krijgt er op alle fronten van langs, maar de managers die van toeten noch blazen weten, blijven zitten of schuiven wat heen en weer van College van Bestuur van een ROC naar Raad van Toezicht van een ziekenhuis of houden een conferentie enzovoort. Op school zijn ze in ieder geval nooit. Daar wordt de zaak in de gaten gehouden door een aantal trouwe vazallen uit een lagere kaste managers. Verstand van de materie hebben ze niet, maar bij elkaar komen om te bespreken op welke wijze bonussen binnengehaald kunnen worden -netwerken heet dat-, fraude gepleegd moet worden (InHolland, ROC Rijn IJssel) of hoe klokkenluiders het leven onmogelijk te maken is inmiddels hun core-business.
Echter, dit alles haalt het nog niet bij het thema van deze 2!daagse bijeenkomst die met rijksgelden gefinancierd wordt:
De docent als eigenaar van het onderwijsproces? Ziet u dat vraagteken staan? Er wordt dus door managers de vraag gesteld of de docent eigenaar is van het onderwijsproces. In normale mensentaal: heeft een docent nog iets te vertellen in en over zijn zijn lessen of doen de managers dat wel (op papier dan). Dit geldt ook voor ziekenhuizen en alle ministeries. Je hoeft geen verstand van zaken te hebben om te regeren. Schaap van Verstandsverbijsteringsveldt zal er ook bij zijn in Domburg, als ze de weg kan vinden. Dat zegt genoeg, dacht ik zo.

Lokaal nieuws (3)

Er zijn mooie woorden en er zijn lelijke woorden. Een goed voorbeeld van een lelijk woord is het woord 'gunfactor'. Kijk naar dit woord en huiver. Toch kwam ik afgelopen week uit 'voorheen cafetaria Manders' met het woord gunfactor in mijn hoofd naar buiten. Het woord is zo lelijk dat het niet eens in de Van Dale mag. Koning Willem III heeft het verboden, schijnt het. Hoe kwam dit woord dan toch in mijn hoofd terecht? Zoals bekend moge zijn (zie ook 21 januari) is mijn favoriete cafetaria op 1 maart van eigenaar gewisseld. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij. Mijn levensritme zou verstoord kunnen raken en ook bij de kwaliteit had ik op voorhand al twijfels. Edoch ... diverse bronnen berichtten al dat het allemaal erg meeviel. Men had de tent niet verbouwd en de kwaliteit was ouderwets vet. Een opluchting. Gisteren ging ik dan voor het eerst weer onze donderdagse portie vettigheid halen. Er was niets veranderd, alleen de kassa stond nu links en de mayonaise, curry en uitjes rechts. Niets geschilderd, niets andere prijslijst. Het was goed. Bovendien was het Aziatische personeel keurig in orde; er liep nog 1 oude los-vast kracht rond, maar dat hinderde niet. De vettigheid was inderdaad ouderwets vet. Ik hoop dat ze het redden. De gunfactor dus.