Vieze woorden

Ik moest van de week 3 rollen tape hebben om wat snoeren te bevestigen. Zoals gebruikelijk ging ik naar de conciërge en vroeg hem of hij dat kon regelen. De altijd bereidwillige man schudde triest zijn hoofd. Neen, dat mocht hij niet meer: tape, dat hoorde tot de 'opleidingsgebonden leermiddelen'. Huilen dus. Ik moest maar een bon halen bij iemand die tekenbevoegd was; hij kon er ook niets aan doen. Of eigenlijk wel, want hij gaf mij een dikke knipoog en ik wist dat het goed kwam. Diezelfde dag mocht ik, samen met een collega, op audiëntie bij een lid van het CvB van onze inrichting. De hoofdzaak wordt wel duidelijk uit de 2de meel hieronder. Nadat de hoofdzaken besproken waren, mochten we nog even over andere zaken klagen. Ik vroeg hem of hij er voor kon zorgen of de organisatie wat minder stroperig kon en vertelde hem over de vieze woorden 'opleidingsgebonden materialen' en vroeg hem of dat eigenlijk wel kon; medewerkers die zo maar onverwacht van die vieze woorden gebruiken. Hij vond dit ook te ver gaan en vroeg me om de vieze woorden te melen (hij kon ze niet onthouden omdat hij een belangrijk man is en al genoeg aan het hoofd heeft), zodat hij een einde aan deze vuilspuiterij kon maken en zorgen dat iedere gebruiker zijn of haar mond ging spoelen.








We zullen zien. Voor de volledigheid mijn verslag aan mijn directe meerdere van dit gesprek.