Dit is het Franz Leharplein. Op dit plein zit ik elke vrijdag een half uur te wachten terwijl Marij boodschappen doet. Voor mezelf heb ik een supermarktverbod afgekondigd, want het gaat altijd mis in zo'n gelegenheid met mij. Op dit plein is geen café, dus ik moet in m'n auto blijven. Ik lees een krantje en kijk wat rond. Alles bij elkaar zit ik dus 50 weken x 30 minuten = 1500 minuten per jaar op het lelijkste plein ter wereld. Dit doe ik al 15 jaar. 15 x 1500 minuten = 22.500 minuten : 60 = 375 uur. 375 Uur is ruim 15 gehele dagen, dus dag en nacht. In die tijd heb ik goed kunnen observeren. Qua lelijkheid overtreft dit plein alles. Het is allemaal laat jaren 60, begin jaren 70 geknutsel. De ambtenaren van het provinciestadje E. kunnen urenlang zaniken over een dakkapel in een achterafstraatje, maar staan moeiteloos deze verzameling wanstaltigheid toe. Ze zijn een ding vergeten: die boom in het midden. Die moet nog weg, dan is het af, dan wordt een mens pas echt ongelukkig en dat is de bedoeling van dit plein. Ik ga morgen een verzoek indienen. Ik weet zeker dat het wordt gehonoreerd. Zo zijn ze wel in E. Lelijkheid voor alles.
