zaterdag 28 januari 2012

Onduidelijk

Het is en blijft onduidelijk wat de oorzaak van de koortspieken is. M moest zich vanmiddag voor
de zoveelste keer door een crisis knokken. Het is nu rond 23.00; de kinderen zijn net weg en ik zit naast M die redelijk rustig slaapt. Ik slaap vannacht ook in het herstelpaleis. Hopelijk een rustige nacht voor M, dat zou al mooi zijn, want vandaag was de zwaarste dag tot nu toe en M is weliswaar een vechter, maar is redelijk uitgeput.

Geblokkeerd

Toen ik vanmorgen m'n telefoon pakte om M te bellen, zag ik dat ik een 'gesprek gemist had met een geblokkeerd nummer'. Tijd: 05.19 uur. Ik wist genoeg; het herstelpaleis had geprobeerd mij te bereiken, maar ik was er doorheen geslapen. Daarna hadden ze niet meer gebeld, dus hoogstwaarschijnlijk was de ergste paniek al voorbij. Herstelpaleis gebeld en ja, M lag op de IC. M had het vannacht erg benauwd gehad en hoge koorts. E had dat gisteravond tijdens het bezoek ook al gesignaleerd, arts er bij, maar toen was de situatie schijnbaar nog niet dwingend genoeg om naar de IC verplaatst te worden. M is inmiddels gestabiliseerd en is of gaat vandaag weer terug naar het hematologiepaviljoen. J is nu op weg naar N. Later vandaag reis ik zelf weer af naar de KGB-stad. Het vreemde is dat we eigenlijk niet eens meer echt van de kook raken van zulk een situatie; intuïtief maken we op de een of andere manier een verschil tussen paniek, veel paniek of heel veel paniek en tot nu toe weten de kinderen en ik in alle 3 de gradaties het hoofd redelijk koel te houden. Een andere factor, die er eigenlijk zwaarder inhakt is 'komen ze binnenkort een keer achter de oorzaak van die koortsaanvallen en kortademigheid'. Omgaan met onzekerheid dus.
Wie totaal niet geblokkeerd of onzeker was gisteravond, was Henry Rollins. Henry ratelde er ruim 2 en een half uur non-stop op los over glazen ogen, het inchecken op een vliegveld in India, het 'spreken in tongen' in een Amerikaanse Pinkstergemeente, het consumentengedrag in de Joe Es of Ee, National Geographic, ratten, zijn belevenissen als rockmuzikant en nog veel meer. Henry heeft daarnaast de prettige eigenschap dat hij niet de pastoor uithangt; we mochten zelf weten wat we met z'n geoudehoer deden. Daarbij spreekt hij voor een Amerikaan zeer verstaanbaar Engels zonder overbodige modieuze achterbuurttaal (slang -spreek uit: sleng). Ik zat/stond achter in de zaal en kon dus alles goed overzien: lang geleden dat ik helemaal niemand gedurende een optreden met een telefoon in de weer zag zijn. Zegt dus genoeg.