Kid

Afgelopen donderdag weer eens naar een bandje wzen kijken en luisteren: Kid Congo Powers en zijn vriendjes. Het was niet het beste concert, zeker niet het slechtste, het was vermakelijk: genoeg gitaarklanken en af en toe zelfs bijna de psychedelische mariachi benaderend. Kid bleek een goed entertainer en hield de concentratie vast door z'n gebaartjes en mimiek; de band was een collectief. Later op de avond nog een Tie-sjirt gekocht en in de buurt van de mersjendais stond Kid zelf ook. We stonden even wat te oudehoeren. Ik keek Kid eens goed in de ogen. Op het podium had ik al gezien dat Kid behoorde tot de categorie mensen die zich niet te lang moeten vervelen. Kid had het wel in zich dat als de verveling ooit in zijn leven zou toeslaan, dat er dan vreemde gedachten in zijn brein zouden kunnen ontstaan die hij ook nog uit zou gaan voeren. Het leek me een echte experimenteerder (als dat woord bestaat) in de zin van grote ontploffingen. -Ik (her)ken dat soort figuren wel, er lopen er duizenden rond in de Kempen (gebied ten zuiden van de grote wereldstad E) en om de verveling van die jongeren tegen te gaan is dan weer een opleiding Werktuigbouwkunde uitgevonden.- Kid's band leek rechtstreeks weggelopen uit een Tarantino-film. Olieleidingen tussen Texas en Virginia zouden, in geval van verveling, niet veilig voor hem zijn. Zelfgemaakte vuurwerkbommen, ingewikkelde chemische cocktails met dodelijke gassen zouden het werkgebied van Kid en zijn vriendjes kunnen zijn. Maar gelukkig is er als therapie muziek uitgevonden voor Kid en zo voert Kid al jarenlang zijn therapie uit zonder dat hij in de gaten heeft dat hij zodoende de mensheid voor allerlei rampen behoedt.