Van een pursonnel kompjoeter word ik steeds minder blij; volgens mij hebben die dingen tot nu voor het grootste gedeelte mijn leven meer beperkt dan verruimt. Ik ben dan weliswaar wel een stevig gebruiker en lichtelijk verslaafd, maar op de vraag of ik zonder kan, kan ik zonder meer antwoorden dat dit gaat lukken. Dit heb ik reeds wetenschappelijk benaderd door (meerdere malen, daardoor is het ook empirisch verantwoord) geen kompjoeter mee te nemen naar het landgoed in Hongarije en de telefoon (qua internetverbinding) uit te zetten. Af en toe schoot ik nog wel (in een soort reflex) eens een internetcafé in om 'de meel te tsjekken', maar dat heeft nooit iets spectaculairs opgeleverd, dus ook daar ben ik mee gestopt. Ik moet dan ook altijd erg lachen om de kudde zwetende neuroten die op een vliegveld met hun leptob om hun nek, vrouw en kinderen staan in te tsjekken voor hun vakantievlucht naar bijvoorbeeld Mallorca. Om in hun dagelijkse stress te blijven zullen ze eerst wel 2 dagen bezig zijn om 'op het internet' te komen; wat er daarna gebeurt, laat ik aan deze trieste massa over.
Toch ben ik afgelopen weekeinde weer eens digitaal blij geworden. Na een lichte verbouwing in de huiskamer, is namelijk mijn audio-omgeving danig aan inflatie onderhevig. Ik zal niet in details treden, maar door Traktor Pro (zie afbeelding) heb ik het weer aardig op de rit. Ik ga nu verder met spelen.
Oh ja, ik ben er 2 dagen even niet, maandag de belastingman en dinsdag krijgt ons El haar diploma.
