De meeste leerlingen hebben ouders. Soms moeten deze ouders geïnformeerd worden dat hun zoon* van school wordt verwijderd of moet doubleren. Tegenwoordig noemt men dat een 'slecht nieuws gesprek'. Tot een jaar of 10 geleden was het voeren van zo'n 'slecht nieuws gesprek' weliswaar niet de leukste bezigheid, maar het was altijd wel te doen. Ruwweg waren er 2 categorieën ouders te onderscheiden. Met de 1ste groep voerde je een normaal gesprek, waarin zonder al te veel problemen e.e.a. werd uitgelegd. De 2de groep ouders kenmerkte zich door het zogenaamde 'ziedewel, ik heb het altijd al gezegd, hij voert geen lazer uit'. Dit zijn de makkelijkste gesprekken. Er wringt al van alles tussen ouder(s) en zoon en dit is net de bekende druppel.
Inmiddels, zo'n beetje na de Fortuyn-hysterie, is een 3e groep ontstaan: de agressief-assertieve ouders. Dit zijn de ouders die de leugens en halve waarheden van hun zoon, zonder navraag, geloven en onmiddellijk de school beginnen te beschuldigen van van alles en nog wat. Meestal heeft het niets met de zoon te maken, maar dat doet er niet toe. De strategie is meestal meteen de aanval kiezen. Voorbeeld: zoon moet blijven zitten omdat hij te veel heeft gespijbeld, resultaten onvoldoende zijn en niet heeft samengewerkt in de projectgroep. Zoon heeft thuis ontkend gespijbeld te hebben. Ouders volgen zoon en dus moet er bewijsmateriaal op tafel komen. Geen punt, dat gebeurt dan en de 1ste aanval is afgeslagen. Daarna volgt de 2e aanval, meestal over de communicatie. Ook deze aanval wordt gepareerd met bewijsmateriaal. Daarna kunnen de kwaliteiten van de docent, de lesinhouden, andere leerlingen nog aan de orde komen. Het tegenbewijs is vaak makkelijk geleverd. Als de categorie agressief-assertieve ouders nog niet uitgeput is, volgt een 2e ronde waarin alles nog een keer aan bod komt. Daarna mag uitgelegd worden waarom zoonlief verwijderd wordt of moet doubleren. Tijdens de uitleg word je nog een paar maal agressief-assertief onderbroken, want je bent te subjectief, op andere scholen dit en dat, mijn andere zoon zus en zo enz. Tijdens deze onderbrekingen herhaal je je argumenten nog een keer, maar formuleert ze net iets anders. Omdat de agressief-assertieve ouders dan meestal al razend zijn en niet meer goed kunnen luisteren, is de strijd eigenlijk al gewonnen. Nu wordt het genieten voor de andere partij. Zolang men verkiest, kan men het mes ronddraaien in het uitgeputte lijf van de agressief-assertieve ouder.
Daar waar een * staat, moet ook dochter staan (anders krijg ik weer gedoe met agressief-assertieve ouders.
