Als een niet-muziekkenner aan mij vraagt: van welke muziek houd je nu eigenlijk, heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord, ook omdat de smaak vrij divers is. Een stijl bevalt me de laatste jaren het meest en dat is Americana met een vleugje woestijnemotie. Maar ook die term is voor veel 'muzibeten' onduidelijk. Er zit wel een relatie met Amerika in, maar ook daar wordt van-alles-en-nog-wat gemaakt. Wat is Americana? Ik probeer het maar een keer te definiëren, met het gevaar dat ik de plank mis sla. Countrymuziek in de traditionele zin kent iedereen wel, maar dat is het dus niet, maar vormt wel een van de ingrediënten. Ook blues is bekend. Als de blues vermengd wordt met de oude country en daarbij nog een klein beetje Engelse folk wordt gedacht plus de Amerikaanse traditonals, dan ben je er wel zo'n beetje, denk ik. Ik kom er dus weer niet uit, merk ik.Iemand die de Americana vrijwel akoestisch benaderd en voor het merendeel vanuit de country is Justin Townes Earle. Een ontdekking voor mij, de laatste weken. Zoon van Steve Earle (met als middelnaam Townes, naar Townes van Zandt), heeft af en toe problemen met de middelen, maar blijft zich muzikaal ontwikkelen. Zijn laatste plaat, Harlem River Blues, wordt als volgt beschreven:
Born in Nashville, now living in New York; Justin Townes Earle may be “country”, but don’t let that fool ya. This isn’t just music for dusty highways and distant frontiers. It’s also for dive bars and thrift stores, lonely nights at the movies and warm summer afternoons.
...and it’s got pretty much everything you could hope for: whisky-soaked melancholy, swaggering blues-rock and home-cooked soul. (bron: http://www.inertia-music.com).
Als videoke de titelsong van zijn laatste plaat.
