Het was weer volledig raak deze week. Dit is mijn leven, dit is mijn lot. Op maandag kreeg ik bovenstaande toegestuurd met als vraag 'of ik het maar even compleet wilde maken'. Ja, klik er maar eens op, als je durft.
Terwijl de definitie van een spretsjiet als volgt luidt (klik daar ook maar eens op):
Op een spretsjiet wordt dus gerekend! In het onderwijs dient les gegeven te worden en geen tijd, energie en verspild te worden aan spretsjiets waarin niet gerekend wordt! Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik begon; 1000 leerlingen, 4 man administratie, 1 directeur en 3 adjuncten. Dat was het, daar deden we het mee en dan ook nog zonder kompjoeters. Tegenwoordig gaat 50 % van honderdentien miljoen Euro per jaar naar spretsjiets en andere onzinnige zaken en in ieder geval niet direct naar het primaire (walg, zucht, huil, braak) proces (lesgeven dus). Het bestuur bestaat uit een ex-bankdirecteur en nog iemand die niets met onderwijs heeft. Het hoofd personeelszaken is een Ingenieur die vrij waarschijnlijk niets met mensen heeft (maar wel met spretsjiets) en al die leraren en leerlingen maar vervelend vindt. Het was weer heel zwaar vandaag. Morgen moet ik heel veel drinken van de dokter, heeft hij gezegd en dat ga ik ook doen. Daarom schrijf ik morgen voor straf geen stukje, of er moet iets heel ergs gebeuren en dat kan altijd in het onderwijs.
Oh ja, aan bovenstaande spretsjiet heb ik 2 uur gewerkt. Ik heb er veel van geleerd: spretsjietificatie heet dat.
