Een terras van een volledig andere orde, is het terras op ons landgoed in Hongarije. In 1991 gekocht met Jurgen, Marieke, Freerk, Anja, Marij und Ich. Anja is inmiddels vervangen door Leon en Jurgen is ingewisseld voor Laci (relationeel dus). Maar daar gaat het hier niet over. Bij de verbouwing en inrichting van ons landgoed zijn we eigenlijk maar een keer goed financieel te grazen genomen en dat was bij de aanleg van dit terras (1998 of zo). De vroegere stal was tegen de grond gewerkt en vervangen door een woon/eetgedeelte. Dit alles voor 16.000 gulden. Op de foto is de achterkant hiervan te zien. Dit was zelfs voor Hongaarse begrippen goedkoop. De aannemer had zich misrekend, maar pakte ons een paar maanden later meedogenloos terug door voor de aanleg van het terras 11.000 gulden te rekenen. Freerk is er nog een tijdje onwel van geweest. Desalniettemin is dit het terras, waar ik de meeste tijd heb doorgebracht van al mijn terrastijd -meestal rond de 1 promille- dus prettig aangeschoten, zeg maar.
dinsdag 24 februari 2009
10 Terrassen (2)
Een terras van een volledig andere orde, is het terras op ons landgoed in Hongarije. In 1991 gekocht met Jurgen, Marieke, Freerk, Anja, Marij und Ich. Anja is inmiddels vervangen door Leon en Jurgen is ingewisseld voor Laci (relationeel dus). Maar daar gaat het hier niet over. Bij de verbouwing en inrichting van ons landgoed zijn we eigenlijk maar een keer goed financieel te grazen genomen en dat was bij de aanleg van dit terras (1998 of zo). De vroegere stal was tegen de grond gewerkt en vervangen door een woon/eetgedeelte. Dit alles voor 16.000 gulden. Op de foto is de achterkant hiervan te zien. Dit was zelfs voor Hongaarse begrippen goedkoop. De aannemer had zich misrekend, maar pakte ons een paar maanden later meedogenloos terug door voor de aanleg van het terras 11.000 gulden te rekenen. Freerk is er nog een tijdje onwel van geweest. Desalniettemin is dit het terras, waar ik de meeste tijd heb doorgebracht van al mijn terrastijd -meestal rond de 1 promille- dus prettig aangeschoten, zeg maar.
Muziek (1)
Giant Sand, onder leiding van de wispelturige anti-rookfanaat Howe Gelb is een van mijn favoriete bandjes: woestijnmuziek vanuit Tucson, Arizona. Howe kan zo'n beetje alles: liedjes schrijven, de baas spelen, gitaar en piano spelen, melig tegen zijn publiek zijn enz. Onderstaande link gaat naar de periode voor Giant Sand: Giant Sandworms. Ik moet per slot van rekening bij het begin beginnen.
http://www.youtube.com/watch?v=k3YwOYjrqbQ
Onderwijs:briefje aan SP-fractie
Geachte heer, mevrouw,
Op 9 februari jl. heb ik uw fractie een bericht gestuurd betreffende de invoering van CGO in het MBO. Binnen een week zou daar een reactie uwerzijds op volgen. Dit is niet gebeurd! Hoogstwaarschijnlijk heeft de verantwoordelijke persoon het te druk gehad met zijn/haar stukje in het Eindhovens Dagblad over bovenstaande problematiek. Als dit stukje enig niveau had gehad, dan had ik daar vrede mee gehad. Helaas, dit stukje benaderde de zaak tamelijk abstract, was ongenuanceerd en tendentieus. Gebral dus, dit i.t.t. het artikel dat enige weken geleden in de NRC stond en waar ik in mijn vorig mail aan refereerde; daar was wel het volk geraadpleegd en werd de problematiek met voorbeelden uit het veld onderbouwd. Het stukje van Van Dijk? is waarschijnlijk ter meerdere eer en glorie van hemzelf geschreven. Als medewerker van ROC Eindhoven en SP-lid kan ik u melden dat u met dit artikel weinig zieltjes hebt gewonnen.
Laatste keer dus geweest, want ik kan niet achter deze goedkope manipulatie staan. Ongetwijfeld zult u in uw arrogantie besluiten om op deze reactie ook maar geen reactie te sturen, maar bedenk u wel: Hoogmoed komt voor de val!
Met vriendelijke groet,
Wim Heere
10 Terrassen (1)
Af en toe zal ik in de serie '10 terrassen' een stukje schrijven over de beste 10 terrassen van de afgelopen jaren. Het terras dat op de foto getoond wordt, is gesitueerd in Sevilla. Niet in het centrum, maar aan de rustige kant van de rivier. Oktober 2005, met Marij in Andalusie. Ook nog even 2 dagen Sevilla, geslapen in het kleinste hotelkamertje ooit. Maar goed, niet geklaagd, 's middags geslapen, rond een uur of 4 de stad in en uiteindelijk op dit terras blijven hangen. Zoals wel vaker: nog 1 en dan gaan we hier weg. De laatste: il ultimo. Rond 8 uur, half aangeschoten naar de overkant waar het barstte van de toeristen (veel busmensen). Snel even een processie gescoord (zie foto) en toen weer terug naar voornoemd terras, alwaar ik door de ober werd verwelkomd met: ola, mister ultimo. Zo hoort het.
Vakantie
Met die blog ben ik nog bezig; de eerste dagen van de vakantie vooral in ledigheid doorgebracht. Marij's herstel (van de operatie dan) vordert gestaag en uiteraard is het plan weer veranderd: er wordt niet bestraald! Althans dat hoorden we van de huisarts (bij het verwijderen van de hechtingen!). Morgen een afspraak met de chirurg en dan verderop weer met de oncoloog. De laatste is de regisseur, alhoewel we nu ook niet meer weten of het de oncoloog uit Nijmegen of Eindhoven is. We proberen normaal te blijven. Naast dit alles is ook Marij's vader al weken terminaal. Ligt nu aan de morfine, in een soort sluimerwereld en we moeten er wel af en toe naar toe. Die vader was/is wel redelijk OK (alhoewel natuurlijk wel een stevige rechtse bal). Ook hierin proberen we normaal te blijven. Lukt goed tot nu toe.
Op de inrichting denken we al langzaam aan volgend schooljaar: ondanks dat er dit jaar nog veel moet gebeuren: de huidige 3e jaars moeten nog de summatieve toetsing door. Tot nu toe gaat het goed. door het van tevoren goed te organiseren en de ervaring met de blikkenpers, heb ik tot nu toe nog weinig koppijn gehad en de leerlingen vinden het ook allemaal gestructureerd gaan. Iedereen zit nu eigenlijk in een soort IPD-situatie, zonder HBO-ers. Project van bedrijf, coach van school -> ontwerp, tekeningenpakket, kostprijscalculatie opleveren n.a.v. bedrijfsproject + Ned, Eng en wat harde technische toetsen eronder. Donderdag hebben de mannen om er aan te werken. Het enige minpunt is dat er te weinig uren in coaching zijn gestopt (3 man -Fons, Marijn und ich) op 32 man en maar 2 uur per week (wordt 3 uur). De mannen zijn er goed mee bezig en ik ben afgelopen week vele malen ouderwets met de plannen van aanpak bezig geweest (lukt goed en ze beginnen nu het nut van die dingen te zien).
Qua organisatie op de WEI lijkt het er op dat ze na mijn genuanceerde evaluatie betreffende een en ander de klok toch weer terug gaan draaien: decentraliseren dus en korte lijnen. Ik sprak Pieter vorige week nog even en hij begreep precies wat ik bedoeld had. Ze zijn nu aan het bespreken hoe ze het in gaan richten. Wat dat betreft is het wel makkelijk dat ik coordinator ben, want dan heb je toch het en der wat invloed en raak je niet helemaal gefrustreerd. Aan de andere kant zit je dan wel weer in het coordinatorenoverleg en daar gaat het allemaal wat moeizamer.
Zoals het er nu uitziet zit je volgend jaar weer op je oude plek: Louis (zit nu helemaal in de mechatronica, niet alleen wis/nat maar ook technisch) verhuist waarschijnlijk naar een nog te verbouwen mechatronicabolwerk achter in de gang op de 2e verdieping. Jens kan misschien blijven, maar dat moeten we nog even uitzoeken. Functioneert wel redelijk, is een aardige jongen, heeft goede instelling, maar kan nog veel leren. Qua onderwijskundig klimaat kan ik eigenlijk wel stellen dat heel het probleemgestuurde (van het PGO) zo'n beetje is verdwenen. De begeleidingsuren worden nu meer gebruikt om te kijken of de projectwijzer wordt gevolgd en het POP/PAP gebeuren.
Kortom van de buitenkant ziet het er nog wel zo'n beetje hetzelfde uit, maar als je verder kijkt, zie je al snel grote verschillen met 2 jaar geleden. Is het beter, is het slechter, is het anders? Qua werksfeer absoluut beter: iedereen heeft er wel zin in: het Tomesen-trauma is volledig verwerkt. Onderwijs: eigenlijk totaal anders: lekker in een tutorhok een probleem uitdiepen en de jongeren didactisch opfokken is er niet meer bij. Jammer dus. Qua organisatie; ik vermoed dat als jij terug komt, alles weer normaal bij het oude is en Donald is een man die kan luisteren, het zelf ook niet altijd weet en dus te beinvloeden is (positief dus).
Nog wel wetenswaard is dat de sukkel der sukkels: Gijs P., nu ook zijn laatste adjunct kwijt is. Annemarie nokt hem ook per 1 juni. 3 in een jaar en Roel dolgedraaid en nog stelt hij zich geen vragen. Ik ben blij dat ik daar op tijd ben weg gegaan. Wat dat betreft is de WEI een oase van rust en stabiliteit.
Op de inrichting denken we al langzaam aan volgend schooljaar: ondanks dat er dit jaar nog veel moet gebeuren: de huidige 3e jaars moeten nog de summatieve toetsing door. Tot nu toe gaat het goed. door het van tevoren goed te organiseren en de ervaring met de blikkenpers, heb ik tot nu toe nog weinig koppijn gehad en de leerlingen vinden het ook allemaal gestructureerd gaan. Iedereen zit nu eigenlijk in een soort IPD-situatie, zonder HBO-ers. Project van bedrijf, coach van school -> ontwerp, tekeningenpakket, kostprijscalculatie opleveren n.a.v. bedrijfsproject + Ned, Eng en wat harde technische toetsen eronder. Donderdag hebben de mannen om er aan te werken. Het enige minpunt is dat er te weinig uren in coaching zijn gestopt (3 man -Fons, Marijn und ich) op 32 man en maar 2 uur per week (wordt 3 uur). De mannen zijn er goed mee bezig en ik ben afgelopen week vele malen ouderwets met de plannen van aanpak bezig geweest (lukt goed en ze beginnen nu het nut van die dingen te zien).
Qua organisatie op de WEI lijkt het er op dat ze na mijn genuanceerde evaluatie betreffende een en ander de klok toch weer terug gaan draaien: decentraliseren dus en korte lijnen. Ik sprak Pieter vorige week nog even en hij begreep precies wat ik bedoeld had. Ze zijn nu aan het bespreken hoe ze het in gaan richten. Wat dat betreft is het wel makkelijk dat ik coordinator ben, want dan heb je toch het en der wat invloed en raak je niet helemaal gefrustreerd. Aan de andere kant zit je dan wel weer in het coordinatorenoverleg en daar gaat het allemaal wat moeizamer.
Zoals het er nu uitziet zit je volgend jaar weer op je oude plek: Louis (zit nu helemaal in de mechatronica, niet alleen wis/nat maar ook technisch) verhuist waarschijnlijk naar een nog te verbouwen mechatronicabolwerk achter in de gang op de 2e verdieping. Jens kan misschien blijven, maar dat moeten we nog even uitzoeken. Functioneert wel redelijk, is een aardige jongen, heeft goede instelling, maar kan nog veel leren. Qua onderwijskundig klimaat kan ik eigenlijk wel stellen dat heel het probleemgestuurde (van het PGO) zo'n beetje is verdwenen. De begeleidingsuren worden nu meer gebruikt om te kijken of de projectwijzer wordt gevolgd en het POP/PAP gebeuren.
Kortom van de buitenkant ziet het er nog wel zo'n beetje hetzelfde uit, maar als je verder kijkt, zie je al snel grote verschillen met 2 jaar geleden. Is het beter, is het slechter, is het anders? Qua werksfeer absoluut beter: iedereen heeft er wel zin in: het Tomesen-trauma is volledig verwerkt. Onderwijs: eigenlijk totaal anders: lekker in een tutorhok een probleem uitdiepen en de jongeren didactisch opfokken is er niet meer bij. Jammer dus. Qua organisatie; ik vermoed dat als jij terug komt, alles weer normaal bij het oude is en Donald is een man die kan luisteren, het zelf ook niet altijd weet en dus te beinvloeden is (positief dus).
Nog wel wetenswaard is dat de sukkel der sukkels: Gijs P., nu ook zijn laatste adjunct kwijt is. Annemarie nokt hem ook per 1 juni. 3 in een jaar en Roel dolgedraaid en nog stelt hij zich geen vragen. Ik ben blij dat ik daar op tijd ben weg gegaan. Wat dat betreft is de WEI een oase van rust en stabiliteit.
Abonneren op:
Posts (Atom)