Op weg naar herstel, dag + 160

M heeft het mentaal zwaar. Deze opname heeft in tegenstelling tot de voorgaande geen direct voelbaar nut, wel aanwijsbaar. Er is geen koorts; jeuk en uitslag is vrijwel weg, nauwelijks ontstekingen, maar wel het CMV-virus dat op de loer ligt en dat uiteindelijk meedogenloos actief kan worden en met de 10-daagse-Foscarnet-kuur (+ 2 - 4 dagen uitloop) moet worden aangepakt. Helaas kun je een virus dat op de loer ligt en nog niet actief is, niet zien of direct voelen, maar voelt het indirect wel als een constante dreiging van een sluipschutter in Serajewo zo'n 15 jaar geleden. Het is door een hele zure appel heen bijten. Je hebt/voelt eigenlijk weinig medisch ongenoegen, maar je zit wel voor de 70ste dag in het Herstelpaleis. Zeggen en denken dat het allemaal nog erger kan, helpt op zo'n moment niet altijd. M gaat dus mentaal door de welbekende lange, donkere tunnel. Daarnaast gaan de waarden ook niet vooruit, dus daar kan momenteel ook geen motivatie uit gehaald worden. Om de paar dagen een zakje trombos; om de week 2 zakken 'rood' en elke dag een spuit Neupogen voor de leucos om de bloedhuishouding kunstmatig in stand te houden. Gelukkig is men op het Herstelpaleis ook ervaren voor wat betreft het mentale aspect, want M is niet de eerste die dit overkomt. Bovendien montert bezoek M altijd op; morgen wordt wat dat betreft een zware dag voor de luchtregulering in kamer 16 gezien de bezoekers, die tezamen met M tussen de 2 en 3 miljoen woorden zullen genereren in minder dan 12 uur. Nog een week achter de tralies, zo ervaart M het deze dagen.