Zwijg (2)

Vanmorgen stonden die 2 Hongaarse mannetjes er weer; moest mee voor een cursus 'correct, maar ook tegendraads, non-conformistisch denken in het Europa van 2011'. Duurt een week of 2. Ik spreek u rond 6 januari.

Zwijg

Net terug uit Den Haag; tijdje ondervraagd op de Hongaarse ambassade. Vanmorgen opgepakt door 2 agenten van de Hongaarse Veiligheidsdienst. Ik had al vernomen dat er afgelopen maandag een nieuwe wet was aangenomen, waarin de persvrijheid aan banden werd gelegd. In de zomer had ik in het verre en verwarde Hongarije al gehoord dat het 'verstandig' zou zijn om aan te geven als je een blog onderhoudt. Er wordt verwacht dat je 'evenwichtig' nieuws brengt.
Ik werd een kamer binnengeleid en een ambtenaar begon met het uitleggen van de nieuwe wet: of ik wel wist dat 'objectiviteit' een nieuwe dimensie had gekregen, of ik wel wist er voortaan verplicht op de radio 25 % van de muziek van Hongaarse makelij moest zijn en of ik wel wist dat er hoge boetes stonden op staatsondermijnende berichten.
Daarna vertelde hij me dat mijn blog onderzocht was; er stonden 30 berichten op die in meer of mindere mate met Hongarije te maken hadden. 4 Daarvan werden gekwalificeerd als opruiend en beledigend voor de Hongaarse landsaard, 7 berichten als 'onnodig haatzaaien' tegen een bevriende natie, 11 berichten waren onnodig kwetsend. 8 Berichten begrepen ze niet en waren dan ook niet te kwalificeren.
Ik vertelde ze dat ik veel van het land hield en dat alles bedoeld was als opbouwende kritiek met een licht cynische ondertoon. Bovendien had ik de staat een flinke financiële injectie gegeven door mijn regelmatige verblijf aldaar. Niets mee te maken, was het antwoord. Ik werd verzocht om mijn blog uit de lucht te halen. Ja, zo gaat het tegenwoordig bij de voorzitter van de EU vanaf 1 januari 2011. Ik knikte braaf ja en mocht het pand verlaten; de vrijheid in en blog vrolijk verder.

Zware tijden

Een tijdje geleden heb ik het kort gehad over Hard Times van Baby Huey and the Babysitters. Baby Huey had op diverse vlakken last van zware tijden, dat kun je zien aan zijn hoofd. Hij had zijn gewicht tegen; hij woog rond de 190 kilo en daarnaast kon hij ook niet goed overweg met de verdovende drugsmiddelen. Alles bij elkaar werd hij slechts 26 jaar en maakte maar een moderne langspeelplaat (een aanrader!). Hard Times is een cover van een Curtis Mayfield, maar deze keer is het origineel een stuk minder.
In Hard Times zit eigenlijk zo'n beetje alles wat in een goed liedje moet zitten; een beetje '70 jaren soul-psychedelica in het begin; daarna de twijfel 'is dit een man of vrouw', dan het refrein, dat meteen goed mee te zingen is, de blazers, 2 x een goede dreun op de bekkens en op het laatste schreeuwt hij het nog een keer uit van ellende. Fijn liedje, mag gerust een maandje in mijn hoofd rondtollen, zeker in deze zware tijden.

Tegendraads

Het heerst tegenwoordig. Vrijwel alle onderzoeken monden uit in een 'web met draden'. In dit web is de blauwe lijn de ideale 'draad' voor de ondernemende onderwijsmens. Hoe en waarom wij nu weer ondernemend moeten zijn, leg ik nog wel een keer uit, maar het gaat even over het web en de draden. Het oranje vlak ben 'ik' op basis van 111 vragen. Er moet dus nog wat gebeuren volgens de uitkomsten. Mijn marktgerichtheid, effectiviteit, sociale oriëntatie, dominantie, zelfstandigheid en prestatiegerichtheid moeten in meer of mindere mate verbeteren; mijn creativiteit, flexibiliteit en risicobereidheid moeten in toom gehouden worden. Mijn eerste vraag was; waarom niet mijn sterke punten versterken en de andere zaken zo laten; zo slecht staat het er ook weer niet voor.
Een voorbeeld; Romario was een voetballer bij PSV. Het was een luie, maar wel effectieve spits. Voor hem zou je ook zo'n web kunnen maken. Meeverdedigen, spelbepalen, verdedigen, conditie waren zwaar onder de maat. Effectiviteit en creativiteit bij het scoren waren bijzonder goed ontwikkeld. Ik denk niet dat Hiddink met Romario veel getraind heeft op spelbepalend vermogen en verdedigen. Ik vermoed eerder dat Hiddink Romario's talenten verder heeft ontwikkeld.
Maar goed, wie ben ik. Waarom moet iedereen, na al de trainingen hetzelfde zijn?
Om dit alles te kunnen begrijpen, ga ik tijdens de vakantie eerst een cursus 'Tegendraads denken' volgen zodat ik de bedenkers van al die webben weer kan begrijpen.

Sneeuwpret!

Dit is een gemiddelde straat in de grote wereldstad E. Het is zondag, 1 uur. Door de week staan er geen auto's in de straat, dan is iedereen bezig met zijn of haar slavenbaan. Vandaag is iedereen braaf thuis, sommige stoepen zijn geveegd. In deze straat wonen ook kinderen; waar zijn die kinderen? Die kinderen behoren op straat te zijn: sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken en het belangrijkste: op de glijbaan bezig zijn (slibberen) met het goede schoeisel aan zodat de glijbaan niet bot wordt. Maar neen, de kinderen zitten binnen, want deze toestanden worden door de media opgeblazen als 'gevaarlijk' en dat geloven al die ouders ook nog. Dus ouders houden hun kinderen binnen en die kinderen gaan zo'n hele dag achter de kompjoeter zitten gamen. Daar worden die kinderen weer onrustig van, een heel weekeinde. En dat vinden die ouders vervelend, zeggen ze. Misschien moeten ze toch maar weer een keer de straat op.

Tot u spreekt ...

Grijs (2)

Het is nu wel zo'n beetje helemaal grijs, dacht ik zo. Of niet dan? Daar word ik rustig van; daar ga ik van genieten. Vandaag dus even geen nieuws. Morgen meer.

Jobbik

Vanmiddag las ik onderstaande typering van een Amerikaanse diplomaat over Gauleiter W.(gelekt via WikiLeaks):
''non-conformist met gouden pompadoerkapsel met zijn anti-islamitische, nationalistische vrijheidspartij een doorn in het oog van de coalitie en kapitaliseert hij de sociale spanningen die voortkomen uit de mislukte integratie van een kleine miljoen Nederlandse moslims". De vorige coalitie dus.
In het verre en verwarde Hongarije loopt er ook een stel (af en toe geüniformeerde) idioten rond die zich heeft georganiseerd in een politieke partij: 17 zetels in het parlement en 3 in de EU.
Ongeveer dezelfde als bovenstaande typering geldt voor deze dwazen:
"non-conformistische vrijheidspartij met zijn anti-zigeuner/joodse stellingname is een doorn in het oog van de coalitie en kapitaliseert de sociale spanningen uit de mislukte integratie van een klein miljoen zigeuners".
Hieronder nog een stukje uit de Volkskrant van een maand of wat geleden. Vooral de laatste alinea typeert deze mafkezen. Klik om te lezen en kijk vooral op zondag naar 'Oostwaarts'!

Grijs

Blauw en Rood, de kleuren van m'n oude voetbalcub Brabantia, de kleuren van Barcelona. Toch werd ik er helemaal gestoord van toen ze onverwacht op mijn blog opdoken. Het onnodig opwekken van irritatie, haatzaaierij, opruiing, depressies, leed en ellende, droefenis, anti-peristaltische bewegingen, bonkende hoofdpijnen, nachtelijke zweetaanvallen, schade aan het evenwichtsorgaan, slapeloosheid en niet te vergeten heel veel uitslag op de linkerarm leverde al die rode en blauwe viezigheid op.
Grijs wil ik nondeju zien, alleen maar grijs, een enkele schakering van grijs misschien, maar vooral veel grijs. Op mijn oproep om tegen de rood-blauwe terreur op te staan, werd niet gereageerd. Fraai! Dan moeten de jongens van Gestel binnen de Rondweg het maar weer zelf opknappen. Vooral de zwerver der zwerver heeft zich weer van zijn goede kant laten zien: enge dingen, zoals de 'HTML in' en weet ik veel wat voor toeren. We hebben nog even getwijfeld of, naar goed hedendaags gebruik, heel Blogger platgelegd moest worden of misschien wel heel het Heilige Internet of de totale kosmos. Er is wat verbetering inmiddels, maar nog steeds duikt die rode en blauwe pus op. Een ettergezwel. De strijd gaat echter verder! Met of zonder hulp. Als fillumpje een mooi liedje van Canned Heat uit de tijd dat we nog geen last hadden van rood-blauw terrorisme en alles nog gezellig grijs was. Ook de TV-beelden.
http://www.youtube.com/watch?v=NPDKmPjIDQo

Slim Cessna's Auto Club

Dit lijkt zo maar een foto en dat is het ook. Als je door de Joe Es of Ee toert, dan zie je talloze van deze campers met daarachter aan de trekhaak nog een auto. De personen die deze combinatie bevolken zijn 'op weg'. Ze zijn echter niet vrijblijvend 'op weg', ze zijn op zoek naar werk. Ze zijn hun huis uitgegooid en/of ontslagen. De combinatie camper-auto + de inboedel is het enige wat ze hebben. Voor de rest zijn ze niet te beroerd om een paar honderd of duizend kilometer verder op zoek naar werk te gaan. De Joe Es of Ee in een notendop dus. Geen werk = geen inkomen = geen huis = verkassen. That's life! Ook werk- en havelozen zijn sociale wezens en dus gaan ze bij elkaar staan in de Trailerparks, waar je vrij gemakkelijk een psycho-ervaring (zie Chloride, AZ 2) op kunt doen. Het ziet er allemaal wat losgeslagen en chaotisch uit.
Ondertussen, en dat lijkt vreemd, blijven ze wel hun vertrouwen in The Lord behouden. Kerken zitten en vol en er bestaan zelfs Malls waar 7 of 8 kerken van de diverse gezindten bij elkaar staan, zodat het allemaal overzichtelijk blijft. Vertrouwen in de Heer, maar ook angst voor de Heer spelen (en nu weet ik even niet of 'spelen', 'speelt' moet zijn) een grote rol.
Wat heeft dit nu allemaal met met Slim Cessna's Auto Club te maken? Zij zijn losgeslagen, chaotisch en zingen -af en toe- over de Heer, zoals zoveel Amerikaanse bandjes. Bovendien zit er ook een Reverend in: Reverend Dwight Pentacost (bassist, dacht ik)
Hieronder zingen ze het liedje Hold On en het videoke schetst het dagelijks leven in een trailerpark. http://www.youtube.com/watch?v=AQP2ChNur-A
En hieronder dan weer een liedje waarin de chaos en de prediker een rol spelen.
http://www.youtube.com/watch?v=mMsJi9WzhX8
Allebei verplichte kost!

Van Vee

Minister Van Verstandsverbijsteringsveldt heeft weer aardig toegeslagen deze week. Eerst maar even een andere naam, want dit kost allemaal te veel letters. Vanaf heden wordt voornoemde minister geduid met Van Vee. Ik dacht eerst aan Van V. maar Van Vee dekt de lading wat beter. Ter zake, Van Vee profileerde zich als nooit tevoren deze week. De kranten staan vol en Van Vee was niet weg te slaan van de verrekijk en de radio. Wat is er aan de hand? Van Vee is in paniek geraakt door de PISA-bevindingen. Absurdistan was verdwenen uit de top-10 onderwijslanden. Vreemd dat Van Vee daarvan in paniek raakt. Wat hebben de vaderlandse KGB-inspectietroepen de laatste 4 jaar dan allemaal aan de toenmalige Staatssecretaris weten te melden? De media wisten toen al te melden dat het er niet best voor stond. Heeft Van Vee hier niets van begrepen? Is het niet tot in haar ledige hoofd doorgedrongen? Of hebben we weer met de zoveelste vorm van incompetentie te maken?
Van Vee vindt dat het allemaal anders en beter moet. Prima! Alleen Van Vee heeft totaal geen idee hoe. Een van haar oppervlakkige oplossingen is dat 'goede leraren beter beloond zouden moeten worden'. Dit gaat niet werken, Van Vee, want als een Nederlandse leraar niet beter beloond wordt dan een ander, gaat hij zich ook zo gedragen. Hij doet dan helemaal niets meer, voelt zich achtergesteld, achterklap en roddel in de lerarenkamer enzovoort. Een groep leraren moet als collectief ten opzichte van de leerlingen opereren. Als er een paar vertellen dat dit-of-dat onzin is, dan weet de leerling daar uitstekend gebruik (lees misbruik) van te maken.
In Finland loopt het allemaal wat beter. Ik heb daar een paar keer 'een stukje field research' gedaan. Nu moet ik tussendoor even een teiltje gaan halen. 'Een stukje field research' dat zag ik zo maar staan in een advies gegeven door een aantal BOL-4 leerlingen in een of ander project. Het tolt al meer dan 24 uur door mijn hoofd; wat betekent dat? Na wat denkwerk kwam ik tot de conclusie dat ze bedoelden; een oppervlakkig onderzoek plegen. Dat betekent dan weer dat ze 'even het internet op geweest waren'.
Maar goed, wat is de situatie in Finland: leraar is daar nog echt een beroep. Men wordt niet overmatig betaald, maar de docent heeft wel aanzien. Dat komt omdat iedere docent een soort examen moet doen om sowieso docent te mogen worden en er daarnaast een universitaire titel voor nodig is. Een Finse docent is trots op zijn beroep, zanikt niet over geld en opereert in een echt team (dat lukt ook niet meer in Nederland, want leidinggevenden zijn alleen maar bezig met andere zaken en zijn 'manager' geworden in plaats van conrector of adjunct-directeur die zich met onderwijs bezig houdt). Daarnaast zit de Finse maatschappij ook iets anders in elkaar dan de onze. Het zijn weliswaar individualisten, maar als er een beroep op je wordt gedaan, dan voldoe je daaraan, zonder je 'geweldig' te vinden. Het is normaal. Een andere aspect is dat er in het Finse systeem sprake is van een soort middenschool, waarin er klassen van maximaal 15 leerlingen, op diverse niveaus uitstromen. Het kan dus zijn, dat de ene leerling klaar is voor de universiteit en een andere leerling, na een korte gespecialiseerde opleiding, gaat metselen. Het werkt, ik heb het gezien, de een zit op hoog niveau zijn Engels te ontwikkelen, de ander heeft basisniveau Engels en is bezig met algemene bouwkunde. Dit alles gebeurt met gelijke lonen voor alle docenten en docenten die weten wat differentiëren is en het ook nog kunnen uitvoeren ook.
Afgezien van bovenstaande is er nog een ander punt dat van belang is bij het herinrichten van het onderwijs en dat samenhangt met bovenstaande: de status die school heeft in het bestaan van leerlingen. Heeft Van Vee daar al eens over nagedacht? Het gaat veel verder dan alleen maar wiskunde, Nederlands en Engels belangrijk te verklaren.
Kan het Finse model in Nederland? Nee! Wij hebben een andere cultuur. Zijn onze leerlingen dommer? Nee!
Wat ik Van Vee daarnaast kwalijk neem, is dat ze nu impliciet afscheid neemt van haar eigen gedrocht 'Leren, Loopbaan en Burgerschap', zonder dat zij daar excuses voor aanbiedt.
Wat nu? Geef ons rust, Van Vee. Blijf op de achtergrond, laat ons even onze gang gaan.
Speciaal voor Van Vee: Talkings Heads met Road to Nowhere (keimooi):
http://www.youtube.com/watch?v=cPQcnjlwtE4

Chloride, AZ (2)

Op de foto in het vorige stukje, dat uiteindelijk niets te maken had met het plaatsje Chloride in Arizona, wijs ik dus naar Chloride in Arizona dat weer te vinden is tussen Kingman en Arizona (klik op de kaart en zoek). Na een dag of 5 in de Joe Es of Ee begon ik me op m'n gemak te voelen en het werd dus tijd voor een psycho-ervaring. Een psycho-ervaring is een gebeurtenis waarbij je je door een niet aanwijsbaar gevoel niet op je gemak voelt. Je begint licht te zweten, rare gevoelens in de onderbuik, je wilt weg van de plaats waar je bent, je denkt bij jezelf 'wat gaat er gebeuren en waarom heb ik de beslissing genomen om hier, op dit moment te zijn'. Een lichte, ondefinieerbare angst maakt zich van je meester, meestal veroorzaakt door mensen en hun uitstraling en soms daarbij nog de omgeving, zoals in sommige dorpscafés in Zuid-Beieren. De beste psycho-ervaring komt voor in het begin van de film Psycho van Hitchcock. Anthony Perkins (Norman Bates in de film) staat achter de balie van een motel en checkt een vrouwelijke gast in. Iedereen ziet en voelt al dat het op de een of andere manier mis zal gaan.

Wij reden dus van Kingman naar Las Vegas, door de woestijn, een fijne reli-zender op met af en toe een praatje van een Reverend en een reli-countryliedje. Op een gegeven moment hadden we zin in wat laffe halfwarme koffie, dus reden we richting Chloride. Na een kilometer of 4 zagen we de eerste uitgewoonde bouwvallen. Er was niemand te bekennen. We reden verder het dorp in, ook niemand te zien. Wel veel uitgewoonde houten keten. We keken even rond en daar was het dan: het psycho-gevoel. Hier moesten we zo snel mogelijk weg, er kon elk moment een hilliebillie met een schrootbuks z'n bouwval uitkomen om ons het dorp uit te knallen. We waren ook nog herkenbaar door onze vrij nieuwe huurauto, dus er restte ons maar een ding: wegwezen.

Later nog eens op het Heilige Internet gekeken en Chloride is weliswaar een ghost-town, maar blijkbaar overdag ongevaarlijk. Men rijdt er wat rond in een Studebaker (spreek uit Stoediebeker) en maakt fillumpjes. Zie link.

http://www.youtube.com/watch?v=Auwui8-Ybng

Chloride, AZ

Eerst maar even de waan van de dag. Waar was ik op de dag dat Lennon overleed? Niet dat ik echt een Beatles- of Lennonfanaat was, maar het was toen wel nieuws. Het vreemde was, dat ik het nieuws pas een dag later hoorde. Op donderdag (denk ik) 8 december 1980 was ik namelijk op herhaling. Ik reed toen met een Sjiep op de Veluwe en die dag moesten we verplicht, het miste, je zag vrijwel niets, veel kogels schieten op doelen die we niet zagen. Nutteloos dus. Het was de op 1 na laatste dag van een marteling die 3 weken heeft geduurd. Het was koud, natte sneeuw, een Wachtmeester waar ik meteen ruzie mee had en een vreselijke positivo als voertuigcommandant. De dag daarop reden we terug naar, of all places, Ossendrecht, om mijn Sjiep in te leveren en eindelijk huiswaarts te gaan. Zoals iedereen weet is de chauffeur altijd verantwoordelijk voor zijn voertuig en moet zo'n ding in militaire dienst altijd zo ingeleverd worden zoals je hem hebt ontvangen, dus schoon, zonder schade of andere gebreken. We hadden flink door de mud gerost, dus moest ik in de vrieskoude mijn voertuig met koud water schoonspuiten. Een ellendig werkje te meer daar ik volledig kapot zat en ik een andere definitie van 'schoon' had dan de legerleiding. Iedereen was op en toe aan slaap en warmte. Onderweg naar de thuisbasis was het zelfs zo erg dat onze Nazi-commandat het ons gunde om tussen Tilburg en Breda bij een VanderValk RastStatte even op te warmen. Ik was toen al zo ver dat ik door het dak de sterren kon zien en meer dan 50 % had zijn wapen vergeten mee te nemen naar binnen. Normaal goed voor de doodstraf.

Maar goed, na het schoonspuiten wilde ik mijn voertuig starten. Het ding weigerde. Ik wist meteen wat dat betekende: de jongens van Herstel (ook op herhaling) zouden een nieuwe startmotor moeten monteren, maar zij lagen te genieten van hun welverdiende rust, want zij hadden bij al die koude ook nog echt moeten werken. Bovendien zouden ze het toch niet doen omdat de herhaling was uitgemond in een ware chaos, waarin meerderen niets meer te zeggen over ons en omgekeerd. Ik besloot het er op te wagen. Voertuig aangeduwd en met draaiende motor naar het inleverpunt, motor laten draaien en maar hopen dat ik de inspectie door kwam en dan hard wegrijden en de Sjiep parkeren. Helaas, er bleek ergens een deuk te zitten en ik moest een formulier invullen. De motor mocht best uit. Formulier ingevuld, gedaan alsof mijn neus bloedde en daarna het ding gestart. Lukte dus niet en de Adjudant vertelde mij wat ik al wist; dit moest door ons Herstelbataljon opgeknapt worden. Het was een Adjudant van het autistische soort; een soort Dzjek de Vries. Ik moest bijna huilen (echt deze keer). Er was nog een hoop; ik ging op zoek naar een Luitenant der 2e klasse (ook op herhaling). De enige die volgens mij nog een beetje verstand en gevoel had. Ik legde mijn geval voor, hij keek mij aan; zag de tranen in mijn ogen, las de wanhoop in mijn gezicht en liep met mij naar Adjudant Dzjek en redde me. Daarna liep ik naar mijn kamer, pakte m'n plunjebaal in, leverde deze in, betaalde m'n boetes voor de ontbrekende spullen en andere overtredingen tegen het gezag (ik hield uiteindelijk aan 3 weken herhaling 30 gulden over), liep naar de kantine, zag een Telegraaf (ook dat nog) liggen met het bericht dat Lennon was overleden de dag daarvoor. Morgen ga ik vertellen over Chloride, AZ, en wat die foto daar nu allemaal mee te maken heeft, want dit moest ik eerst even kwijt.

Hulp

Morgen of overmorgen ga ik schrijven over het fenomeen Reverend ofwel Dominee in de Amerikaanse muziek (hier boven speelt Reverend Peyton en zijn inteeltvriendin een liedje). In Nederland zijn er maar weinig zingende dominees, in de Joe Es of Ee lopen er talloze rond met klinkende namen als 'Dominee Raaf en de kettingrokende Misdienaartjes'. Wat een dominee nu weer moet met misdienaars en een altaar, weet ik ook niet, want zover ik weet hebben protestanten helemaal geen misdienaars. Maar goed, dat zoek ik dan wel uit.

Waar het nu om gaat, is dat ik helemaal knettergek wordt van die paarse en blauwe kleuren op mijn blog. Die hebben daar niets te zoeken, alles moet grijs zijn. Het irritante is dat de ene dag alles in orde is en 2 dagen later het weer een zooitje is. De zwerver der zwervers heeft het natuurlijk wel weer voor elkaar, maar hij werkt met een ander programma en duikt dan diep in de 'cascade' of zoiets. Cascade: 'Schikkingswijze van meerdere venster na elkaar, waarbij alle titelbalken volledig zichtbaar blijven.' Klinkt als een spretsjiet of iets dergelijks en daar moet Wimke bij uit de buurt blijven van de dokter. Kortom: wie heeft een eenvoudig advies om van die blauwe en paarse troep af te komen?

Raphael Saadiq

De meest belachelijke opmerking van het laatste kwartaal van 2010 is inmiddels al gemaakt. Solomon Burke was ergens in oktober overleden en de opperhuilebalk van het grootste huilebalkbandje van Nederland, De Dijk, wist te vertellen dat met Solomon Burke de grootste soulartiest ter wereld was heengegaan. Dit zei hij om zichzelf wat op te krikken in DWDD en Mathijs van Nieuwkerk vond dat uiteraard ook, want dan had hij weer iemand in zijn programma die met de grootste soulartiest ter wereld had gespeeld en zo werd hij ook weer belangrijker. Ik was vlak daarna in de Joe Es of Ee. Nog even gekeken in de platenbakken, muziekbladen, met mensen gesproken die dan weer wel verstand van muziek hadden: niemand kende hem, geen plaat te bekennen, een marginaal artikel in de muziekbladen, geen plaat te vinden in de dzjoekboks. Een schrale oogst voor de grootste soulartiest ever. Geleuter dus weer uit de Grachtengordelscene en omgeving. Solomon Burke heeft wel wat redelijke platen gemaakt, maar was niet meer dan een cultfiguur in Nederland. Zoals hij lopen er nog 100 rond en beter.
Als bewijs hiervoor wilde ik eigenlijk een stukje schrijven over Baby Huey en zijn liedje Hard Times. Maar zoals wel vaker lopen dingen anders als je op het Heilige Internet bezig bent. Na wat gesurf, kwam ik op het volgende blog:
http://www.theinconsideratemixtape.com/
Goed blog wel, met te downloaden playlists en veel info en zo kwam ik terecht bij Raphael Saadiq. Hij heeft wel wat overeenkomsten met Solomon Burke: hij zit ook in de 'moderne soul' en heeft in z'n jeugd in een kerkbandje gespeeld. Burke is in de kerk blijven hangen, Raphael Saadiq maakte vrij snel de overstap naar Prince en bouwde toen aan zijn eigen carrière. Geniet van onderstaand fillumpje zowel qua geluid als beeld.

http://www.youtube.com/watch?v=u_2YfdUovHQ

Spretsjietificatie (2)

Excuses, maar ik moet er toch even over doorzeuren. Therapeutisch is dat het beste, ondanks dat anderen daarmee verveeld worden. De gifbeker was nog niet leeg. Sterker nog, ik had er nauwelijks aan genipt. Centraal op de foto ligt het met veel succes ingevulde spretsjiet waar ik het van de week over had. Alle rode 'cellen' zijn zwart en dan is het goed. Daarboven ligt een Word-document waarin beschreven wordt wat in het spretsjiet staat (zo hoort het want Word is voor woorden en niet voor rekenen en omgekeerd). Dit document bestaat al 2 jaar. Ik ben inmiddels zo gedeformeerd dat ik er niet eens over nadenk om de opdrachtgever daarop te duiden: ik bewerk het spretsjiet, geen geoudehoer en vind het daarna ook nog knap van mezelf dat ik deze klus heb geklaard: een mentale overwinning op mezelf).
Aan de rechterkant ligt weer een nieuw spretsjiet. Daar hebben we woensdag uitleg over gehad. Dat document, verordonneerd door 'centraal', moet weer gevuld worden met de data die we al 2 keer op verschillende wijze hebben verwerkt. Zo blijven wij dus bezig en houden wij anderen bezig. Daarnaast zijn er nog talloze hobbyisten die in hun vrije tijd bezig zijn om hier weer andere versies voor te bedenken. Op zich is dat geen bezwaar, want dan kunnen ze op andere plekken geen schade aanrichten.
Dit alles is dus geen Jiskefet-uitzending, maar realiteit. Ik begin er maar niet aan om uit te rekenen wat dit allemaal kost. Ik hoop dat alle etter en gif nu uit mijn brein is, dat ik al m'n gal heb uitgebraakt, dat ik er nooit meer over hoef te schrijven, dat ik normaal verder kan leven, dat ik kan accepteren dat de 'totale spretsjietificatie' een onderdeel van mijn droeve bestaan is geworden, dat ik moet proberen gelukkig te blijven.

Spretsjietificatie (1)

Het was weer volledig raak deze week. Dit is mijn leven, dit is mijn lot. Op maandag kreeg ik bovenstaande toegestuurd met als vraag 'of ik het maar even compleet wilde maken'. Ja, klik er maar eens op, als je durft.
Terwijl de definitie van een spretsjiet als volgt luidt (klik daar ook maar eens op):

Op een spretsjiet wordt dus gerekend! In het onderwijs dient les gegeven te worden en geen tijd, energie en verspild te worden aan spretsjiets waarin niet gerekend wordt! Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik begon; 1000 leerlingen, 4 man administratie, 1 directeur en 3 adjuncten. Dat was het, daar deden we het mee en dan ook nog zonder kompjoeters. Tegenwoordig gaat 50 % van honderdentien miljoen Euro per jaar naar spretsjiets en andere onzinnige zaken en in ieder geval niet direct naar het primaire (walg, zucht, huil, braak) proces (lesgeven dus). Het bestuur bestaat uit een ex-bankdirecteur en nog iemand die niets met onderwijs heeft. Het hoofd personeelszaken is een Ingenieur die vrij waarschijnlijk niets met mensen heeft (maar wel met spretsjiets) en al die leraren en leerlingen maar vervelend vindt. Het was weer heel zwaar vandaag. Morgen moet ik heel veel drinken van de dokter, heeft hij gezegd en dat ga ik ook doen. Daarom schrijf ik morgen voor straf geen stukje, of er moet iets heel ergs gebeuren en dat kan altijd in het onderwijs.
Oh ja, aan bovenstaande spretsjiet heb ik 2 uur gewerkt. Ik heb er veel van geleerd: spretsjietificatie heet dat.