Na 2 weken is het weer tijd om het ringbandterrorisme in het onderwijs langzaam maar zeker een plaats te geven. In een gemiddeld klaslokaal kunnen rond de 25 leerlingen tegenwoordig. Dat is wel genoeg, want vrijwel iedereen heeft 'wat' en moet dus niet in een al te hectische omgeving verkeren om kennis op te kunnen doen. Omdat een onderwijsinstelling tegenwoordig ook een bedrijf is, wordt er van alles verzonnen om het onderwijs goedkoper te krijgen, bijvoorbeeld klassen van 33 leerlingen. Dit is te veel, dat weet iedereen die 1 dag in een school rondloopt. Uiteindelijk is dit alles niet doorgegaan, maar toen dat nog niet duidelijk was, kwam er van de docenten de terechte eis dat er dan toch echt 33 tafels en stoelen in een lokaal moesten staan. Het management kon dit niet garanderen, want de jaarlijkse 'tafel- en stoelentelling' was pas op 1 november en op basis daarvan werd beslist of er tafels ingekocht konden worden. Naast 'de vierkante meter-telploeg' (zie 12 maart), bestond er dus ook een 'tafel- en stoelen-telploeg'. Ik moest erg hard huilen, toen ik dit nieuws hoorde. Tegelijkertijd begon ik ook na te denken over dit beroep:
TAFELTELLER: een mooi, spannend en afwisselend beroep; samen met een stoelenteller verkeer je telkens in een andere dynamische omgeving; je moet minstens tot 40 kunnen tellen en deze getallen ook in een spretsjiet (ringband) kunnen verwerken. Je kunt doorgroeien naar 'vierkante-meterteller'. Daarvoor moet je wel de kwadraten kennen!
Uiteraard neem ik zo'n tafelteller niets kwalijk, hij of zij moet ook eten; het is de ringbandterrorist (lees manager) die de boosdoener is.
