THE MAN WHO DROVE INTO THE DESERT AND NEVER CAME BACK. Ondertitel van een stukje in een Engels muziekblad. Mooie zin en nog waar ook. Jim Sullivan was een introverte singer-songwriter in Californië. Trad nooit op voor meer dan 100 man in zijn carrière. Had niet veel zin in mensen die hij niet kende, maar wist wel redelijk goede studiomuzikanten te regelen voor zijn enige moderne langspeelplaat U.F.O. uit 1969. De plaat was niet echt succesvol en Jim besloot naar Nashville te gaan om daar zijn geluk te beproeven. Onderweg kwam hij terecht in Santa Rosa (Texas) en de dag daarop vond men zijn auto onbeheerd aan de rand van de woestijn. Er werd niets van hem teruggevonden. Of hij is verdwaald, of in handen gevallen van een aan de mafia gelieerde inteeltfamilie in de woestijn of door aliens opgepikt (dat is dan weer de Amerikaanse psychedelische duiding omdat zijn langspeelplaat U.F.O. heet). Bijzonder voor mij is overigens dan weer wel dat Jim Sullivan een liedje schreef over Jerome in Arizona waar ik onlangs -22 november- ook over schreef (ik was daar namelijk even gelukkig). Op Jerome kom ik een dezer dagen nog terug, want op een of andere manier schijnen momenteel alle wegen naar Jerome te leiden, zonder dat ik daar m'n best voor doe.
Jim Sullivan maakt mooie liedjes, soms wel een beetje van het weke soort, maar het kan er zeker mee door en het is een bijzondere plaat. Hij wordt momenteel zwaar gehyped en hoe dat hypen tegenwoordig werkt, zal ook een dezer dagen uit de doeken gedaan worden. Geniet eerst maar even van onderstaande muzikale geschiedenisles rond Jim Sullivan. Met echte woestijnbeelden!
