vrijdag 20 januari 2012

Visitekaartje

Vandaag gesprek gehad met de afdelingsarts. Thema: hoe staat het erbij en wat gaat er in de nabije toekomst gebeuren. De arts was redelijk tevreden over de huidige stand van zaken: CMV voorlopig onder de knie, leucos 4,5, Graft-versus-host-symptomen redelijk de kop ingedrukt; onverwachte koortspieken niet direct verklaarbaar (in ieder geval niet van nieuwe infecties), mond-keel-slokdarm-longen langzaam de goede kant op.
De komende week wordt gekeken of de situatie blijft verbeteren en op basis van de medische waan-van-de-dag gekeken of de medische kerstboom langzaam kan worden afgetuigd. Eind volgende week zit de Foscarnet-kuur (anti CMV) er op en dan kan er misschien een voorzichtige prognose gemaakt worden wanneer M weg mag. Gaat dus nog wel minimaal een week of 2-3 duren -vermits alles goed blijft gaan-, maar we hebben het vandaag tenminste voor het eerst over ontslag gehad en dat was vorige week wel anders.
Omdat de tijd tijdens de droeve ritten van en naar de KGB-stad enigszins zin te geven, heb ik besloten om me te gaan ergeren aan de de al eerder genoemde busjesmannen. Dit zijn mannen die rondrijden in bestelbusjes van bijvoorbeeld 'Voegersbedrijf J. Stalin uit Odiliapeel', 'loodgieterijbedrijf Wilders uit Venlo', 'Vloerenbedrijf A. Hitler uit Uden' en noem maar op. Vrachtwagens zijn al erg, maar als het busjesschorriemorrie rond 16.00 (vrijdag rond 15.00) uit allerlei holen en spelonken de snelweg op komt, breekt de hel los. Fijn in het busje van de baas de grote jongen uithangen. Wat ze zelf in hun eigen auto in het weekeinde niet durven, gebeurt moeiteloos in het busje van de zaak: de hersenlozen zwieren ongecontroleerd van links naar rechts, zitten constant met groot licht in je nek te hinderen, halen de meest onverwachte fratsen uit en maken allen een mentaal zwakke indruk als ik de inteelthoofden beschouw. Ook de logos van al die bedrijven op de achterkant van al die busjes zijn niet om aan te zien; bovendien begrijp ik de meeste ook niet. Rond 18.00 zitten ze allemaal veilig thuis bij moeder de vrouw of in de plaatselijke psychiatrische inrichting om de volgende dag weer meedogenloos toe te slaan; wat dat betreft is het gedrag weer wel consistent.