Het blijft maar doorgaan met de zelfverheerlijking en zelfbevlekking op de treurbuis. Na mijn tijdelijke afwezigheid in Absurdistan toch maar weer eens geprobeerd om van de nationale verrekijk te genieten. Het begon al weer fijn; zoals elke week hebben de grachtengordeldieren altijd wel iets om te vieren en dan nodigen ze elkaar uit om elkaar op schouder te slaan in hun troosteloze eenzaamheid. Vorige week zat het hele zooitje weer bij elkaar op schoot: Giel, Arie en Ali B. het filmschaap Halina Reijn, kwezel Frank Boeijen, allemaal waren ze er en allemaal vonden ze elkaar, maar vooral zichzelf het grappigst, het interessants en het houdt maar niet op, elke dag weer. Gisteren zaten ze er weer. Was weer iets te vieren. Vanavond vieren ze dat het woensdag is. Morgen dat het 'de dag der infantielen' is, vrijdag dat het weekeinde begint enzovoort.
Ik heb op mijn verrekijk 2 anti-sensoren zitten: 1 om te waarschuwen als Erica Terpstra dreigt te verschijnen (alle elektriciteit en kabelverbindingen met de buitenwereld worden dan automatisch voor een dagdeel platgelegd, want deze koe loeit overal doorheen), 1 om de moeder der schapen Van Verstandsverbijsteringsveldt te weren. Er moet nu echt een 3de sensor bij; de anti-Mulder sensor. Kan deze man niet tegen zichzelf beschermd worden. Mentaal uitgeput, weet hij niet meer wat hij zegt en weet hij niet meer wat te doen in zijn steeds sterker wordende verwarring en dagelijks terugkerende pogingen tot openbare onanie.
