Mijn dochters vroegen zich af wat mijn favoriete muzieknummer was. Daar is moeilijk antwoord op te geven, omdat dat altijd wisselt en er elke dag wel verschillende deuntjes door mijn hoofd circuleren. Dan maar even nagedacht wat er de laatste tijd regelmatig in mijn hoofd zit. Giant Sand ligt natuurlijk voor de hand, maar daar heb ik het al een paar keer over gehad. End of Miles van Frank Black and the Catholics dus. Waarom? Een gemeen steelgitaartje aan het begin, uptempo nummertje, redelijk rustige zang, uitmondend in een gecontroleerde maar snerpende gitaarsolo, ondersteund door monotone orgelgeluiden, maar ook nog enigszins melancholisch.
Probleem was dat er geen filmpje van dit nummer op het heilige internet te vinden was. Dus zelf maar met de fotocamera een clip gemaakt. So ... push the button and play it loud!
