Dag + 14; op weg naar herstel (2)

Eigenlijk weinig veranderd sinds vanmorgen. De blaasontsteking is tamelijk serieus en veroorzaakt veel pijn. De witte bloedlichaampjes staan sinds gisteren stabiel op 0,6 en moeten echt boven de 1,0 om de ontstekingen goed te lijf kunnen gaan. Vanavond volgt nog overleg met een hematoloog om de situatie onder controle te houden. Kenmerkend is dat M nauwelijks zin heeft om te telefoneren, veel slaapt en stukken minder levendig is dan de afgelopen 20 dagen. De koorts moet nu uit het lijf.
Vandaag ook nog ons moeder opgenomen in het ziekenhuis wegens hartklachten; daar lijkt alles onder controle. Pfffff ... wel eens een betere 22 juli meegemaakt.

Dag + 14; op weg naar herstel

Vandaag wederom spannend. Er is vrijwel zeker een blaasontsteking toegevoegd aan het rijtje ontstekingen dat M al had. Edoch, alles lijkt redelijk onder controle. M heeft koorts en ziet zwaar af momenteel. Gisterenavond trof het bezoek (J, E, D en L) M aan in een bed vol bloed. Oorzaak was het openspringen van een prikgat in de slagader ('s middags moest er namelijk bloed afgetapt worden en dat moest in de slagader gebeuren). Dat het prikgat opensprong was op zich niet zo vreemd want de trombos (bloedplaatjes) zijn nog niet op niveau. Wel een vervelend gezicht natuurlijk. M heeft het mentaal ook wel even gehad, ze ligt nu bijna 4 weken op haar kamer en is na alle relatieve voorspoed 2 passen achterwaarts gegaan. Nu maar à la processie van Echternach 3 passen voorwaarts proberen te maken. Het is nu een uur of 12 en ik kan pas rond 19.00 bij M omdat het vandaag de intocht is van de 4-daagse en het de enige dag is dat het ziekenhuis zo'n beetje onbereikbaar is. Die beroemde Via Gladiola waar al die wandelaars worden toegejuicht is de St. Annaweg en daar grenst het ziekenhuis aan. Eerst wachten dus op 68.000 wandelaars. Tamelijk frustrerend allemaal. Gelukkig houden de broeders en zusters me op de hoogte mocht het paniek worden.
Vanavond meer.