Place de la Convention, Parijs (12e arrondissement). Café op de hoek, naam ben ik vergeten. Café behoort tot de zogenaamde 20+ cafés=cafés waar je langer dan 20 uur kunt overleven. Ik kon geen andere foto vinden dan bovenstaande, maar medio september ziet het er wat vrolijker uit met bladeren aan de bomen en zo. We waren met dezelfde club mensen als in Boekarest (zie terrassen 3). Deze keer werden de projectdagen geleid door de Franse delegatie. Dat hield in dat we natuurlijk ook overtuigd moesten worden van de Franse suprematie (theaterbezoek, uitbundig uit eten enz.). We onttrokken ons er zo veel mogelijk aan met als reden dat we nog van alles moesten voorbereiden. Dat was ook zo, want we snapten zelf ook nog niet alles, wat we zouden gaan vertellen. De wurruksjops die we hebben gegeven zijn ook voor een groot gedeelte in een Babylonische spraakverwarring geëindigd, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van de hogelijk verwarde Franse gastvrouw en de Roemeense delegatie, die het in het begin helemaal niet snapte. Desalniettemin hebben we toch nog wat spijkers met koppen kunnen slaan.
Het café waar het om gaat, veranderde van een ontbijt-café rond 11.00 in een lunch-café; daarna rond 15.00 in een borreltent; om 19.00 in een restaurant en daarna rond 23.00 in een echt café waar veel reggae werd gedraaid en nogal wat rastabroeders kwamen. Kortom ideaal. Als we niet hoefden te werken gingen we linea recta naar dit café voor overleg of om gewoon slap te oudehoeren. We hebben niet op het terras gezeten, maar wel in de halfoverdekte serre en dat geldt dus ook als terras. Omdat ik Parijs een verschrikkelijke stad vind (waarom weet ik niet), ben ik 5 dagen ook niet verder gekomen dan dit café, dat 700 meter van m'n hotel verwijderd was. Het was goed zo.
