Het is een tijdje 'niet modern' geweest om hele borden vol te schrijven met tekst, formules, uitwerkingen, schema's etc. Vaak ontkom je er niet aan en daar is niets mis mee. Ik mag zelf ook graag een bord vol schrijven, maar dat ontaardt meestal in chaos. Een 'mooi' groen bord met ouderwets krijt volgeschreven met formules ontroert mij, dit i.t.t. de tegenwoordige whiteboards waar je altijd op staat te klooien met een stift die, of bijna 'op' is, dan wel helemaal 'op' is of moeilijk zichtbaar achter in de klas. Er zijn nu ook high tech-borden, waar je van alles digitaal kunt doen. Misschien dat ik daar in de toekomst ook opgewonden van raak.
In de 'moeder van alle schoolborden' (zie foto) herken je ook vaak de aard van de bordschrijver.
In dit bord hebben we te maken met een hoogstwaarschijnlijk enigszins structopatische schijver (neiging tot het structureel aanpakken van problemen; tegengestelde van chaoot), met een mogelijk licht kritische onderbouw (een regel wordt niet 'recht,' geschreven, maar gaat langzaam -in dit geval een hoek van 18 graden- naar beneden). Dit alles is niet wetenschappelijk onderbouwd, dus kan ook als gezwets beoordeeld worden.
Oefen voor uzelf op een blad zonder lijntjes. Recht blijven (horizontaal) is 'stabiel, evenwichtig'; naar boven -indien meer dan 16 graden- is 'mogelijk optimistisch'; naar beneden -indien meer dan 17 graden- is 'mogelijke neiging tot kritisch vermogen' (zie ook grafologisch handboek).
