Vortex

'Kende gij mij d'n Vortex effe aangevuh?' 'D'n Vortex is op.' 'Wa? Nou Al? Hal dan mar snel 2 15-literblikken Vortex bij d'n Praxis dan.'
A. Vortex: vloeistof die houten ondergrond zowel reinigt als grondt.

Detlev zit de laatste maanden zwaar aan de Vortex.
B. Vortex: de opvolger van XTC

Zij werd mentaal gereinigd door de Vortex-vibraties.
C. Vortex: ongebruikelijke krachtpunten in de aarde waar de energie vrijelijk stroomt.

Suarez beet in de Vortex van Bakkal.
D. Vortex: aanhechtingspunt tussen borstbeen en het sleutelbeen.

Zeg het maar: A, B, C of D, ik wist het tot voor kort niet.
Vortex was een woord waar ik dus nog nooit van gehoord had, totdat ik in Sedona terecht kwam. Sedona ligt zo'n beetje hartje Arizona en wordt omgeven door rode rotspartijen en rode grond (Red Dirt, dat klinkt goed). Het zag er allemaal schitterend uit en we besloten om 2 dagen te blijven. Ik raadpleegde de plattegrond en zag her en der in de omgeving van Sedona een symbool staan dat aangaf dat zich op die plek een Vortex bevond. Ik wist niet wat het was en besteedde er verder geen aandacht aan. Het was goed toeven daar, afgezien van het feit dat je op de terrasjes geen sterke drank mocht gebruiken en dat roken ook verboden was. Binnen of op een separaat terras ergens achteraf mocht je wel alcohol drinken. Roken mocht je op 6! meter afstand van de bebouwing.
Naarmate de uren verstreken, begon het mij op te vallen dat er bijzonder veel ZweefTrezen en -Kezen rondzweefden. Er waren ontzettend veel winkeltjes met geneeskrachtige stenen en ander zweefmateriaal. Ook zag ik her en der posters met allerlei healingsessies en weet-ik-veel-wat voor alternatieve uitwassen. Ik besloot niet geïrriteerd te raken. 's Avonds kwam ik er achter dat het inderdaad betekenis C was. Ik las ook nog dat in de jaren '80, 64 % van de Sedona-bezoekers op zoek was naar een spirituele ervaring. Foute boel dus. Of toch niet? Nee, het was er gewoon mooi en daar kunnen mensen blij van worden. En Vortex, dat is een woord dat overal voor te gebruiken is. Als je hoofdpijn hebt, neem je een Vortex.

Kerstpakket (2)

Goed, stel dat die 'Phoenix-optie' er zou liggen, maar tegelijkertijd zou er morele druk komen van de werkgever in de vorm van: je kunt de Phoenix-optie nemen, maar er zijn ook veel hongerige kinderen en andere vreselijke zaken aan de gang in de wereld. Je kunt de de financiële tegenwaarde van je pakket ook beschikbaar stellen aan project X. Dan wordt het alweer moeilijker. En stel dat er voor project X een televisie-uitzending met allemaal betrokken Bekende en mij Onbekende Nederlanders verzonnen zou worden door RTL met als onderliggend doel de kijkcijfers opkrikken en je werkgever zou op het podium komen met een cheque waarop de naam van het bedrijf staat en de mededeling dat iedereen afstand van zijn of haar pakket heeft gedaan, terwijl je vermoedt dat die Bekende en mij Onbekende Nederlanders en mijn werkgever daar niet staan voor project X, maar ter meerdere eer en glorie van zichzelf en de kijkcijfers.
Wat dan? Terug naar de realiteit: Het Glazen Huis komt dit jaar te staan in de grote wereldstad E. De helden uit het huis zijn zich al flink warm aan het lopen. Mijn werkgever vraagt mij of ik mijn pakket beschikbaar wil stellen voor project X. In een reflex denk ik: dus niet, want ik laat me niet prostitueren en zeg nee. Aan de andere kant heb ik dat pakket vaak niet opgehaald of weggegeven. Er ontstaat een vreemde situatie: aan de ene kant wil ik het niet, maar ik wil ook niet dat het 'misbruikt' wordt. Mijn pakket zit dus in een soort vacuüm ... en ik ook. Na wat gebreenstorm gisteren kwam Frau Von S. met een eenvoudige oplossing: afschaffen, dat kerstpakket!
Als het fillumpje Chuck Berry, want tot mijn verrassing waren de kids (tussen de 20 en 25 jaar) dit aan het draaien op de verjaardag van mijn dochter toen ik ergens in de nacht bij dit feestje binnenviel. Het komt allemaal best wel goed met die jeugd van tegenwoordig!
http://www.youtube.com/watch?v=6ofD9t_sULM

Kerstpakket (1)

Op de laatste vrijdag voor Kerstmis fietst een man voorbij; het miezert, de temperatuur is 3 graden. Het is half 5 en al donker. De man heeft een Unox-ijsmuts op en onder zijn snelbinders zit een kerstpakket. Waarom word ik hier treurig van? Waarom kom ik op zo'n vrijdag altijd huilend thuis, terwijl er 2 weken vakantie beginnen?
Met het kerstpakket heb ik niets: 4 van de 10 haal ik niet eens op. Dit komt voor een deel omdat ik er een jaar of wat geleden achter kwam dat er middels spretsjiets bijgehouden werd wie wel en wie niet zijn pakket had opgehaald. Niet ophalen was dus een middel om de structopaten te irriteren. Na de kerstvakantie werd je dan via een meeltje of op andere manier aangezet om de jaarlijkse aalmoes af te halen. Voor een ander deel is het voor mij nog steeds onverklaarbaar, waar mijn slechte relatie met het kerstpakket vandaan komt.
Maar goed, blijven er nog 6 over. 4 Daarvan geef ik weg aan mensen die graag een 2e kerstpakket hebben of aan de BedelBulgaar op het lelijkste plein ter wereld (je zult maar Bulgaar zijn, in Nederland worden gedwongen om gecertificeerd te bedelen en dan, of all places, ook nog op het Franz Leharplein je geld bij elkaar moeten scharrelen). De overige 2 moet ik, onder dwang van Marij, mee naar huis nemen:'en dit jaar is het uit met de flauwekul, je neemt je pakket mee'!
Waarom heb ik daar nou allemaal zo'n moeite mee? Wat is dat voor zielig gedoe? Waarom haal ik dat pakket niet gewoon op, zet het thuis neer en zie wel wat er gebeurt?
De meest voor de hand liggende reden is dat de inhoud nooit spectaculair is. Maar stel nu dat er een aaiPet en een aaiFoon G4 met alvast een bon voor de nieuwe G5 in zou zitten, wat zou ik dan doen? Naar alle waarschijnlijk zou ik het pakket ook weigeren. Bovenstaande objecten komen er toch wel een keer. Maar wat zou mijn beslissing zijn als er in het pakket 4 retourtjes Amsterdam - Phoenix, een voucher voor 2 Ford Mustangs en nog € 5000 zakgeld in het pakket zouden zitten? De eerste reflex zou zijn: aannemen, snel wegrennen en thuis meteen de reis organiseren. Of toch niet? Ik ben er nog niet uit. Morgen of overmorgen meer. Als link 'I wana be sedated' (Ik wil tot rust gebracht worden)
http://www.youtube.com/watch?v=wMD7Ezp3gWc

Speedspin (2)

Met de Speedspin gaat alles 'prima de luxe'. Vanmorgen werd ik om 08.37 al gebeld; meestal zijn dat telefoontjes van het kaliber 'bus was te laat', 'verslapen', 'ik moest de koeien nog melken' enz. Vandaag was het weer eens een positief telefoontje. De mennekes vroegen of ik kwam kijken, want later op de dag zou de Speedspin weer verder gemodificeerd worden. Hij deed het dus en ze waren weer een fase verder. Ik hoef verder niets te vertellen, het filmpje hieronder spreekt voor zich. Een medeleerling zei nog:'ge hoeft alleen mar nar da fillumke te kijke en dan bende al misseluk' en dat klopt ook nog. Na 31 seconden hangen ze er namelijk een camera in, zodat je het echte kermisgevoel krijgt. Dus ... heel dat fillumpje uitkijken en 2 of 3 teilen klaarzetten!
http://www.youtube.com/watch?v=InsDQGQT70A
De pret was nog niet voorbij. Met de 1e-jaars jongeren van de Techniek en Design zijn we een blog begonnen; dan kan iedereen volgen wat ze bedenken. Ze zijn pas een paar dagen bezig, dus de kwaliteit moet nog komen. Ook moet het blog nog anders aangekleed worden, maar dat moeten de jongeren zelf maar doen. Maar goed, er zitten al een paar redelijke aanzetten bij. Ik denk dat het verzamelblog er over een maand totaal anders uit zal zien. Ik spreek u dan!
http://techniekendesign.blogspot.com/
Morgen of overmorgen mijn langverwachte overpeinzing betreffende 'kerstpakketten'.

Woody and Paul en de rest

In het kader van de muzikale (her)opvoeding ben ik tot nu toe vergeten om een Eindhovens muziekorkest onder de aandacht te brengen. Juist ja, Woody and Paul! Timmeren al jaren succesvol aan de weg en binnenkort, als het allemaal meezit en God het persoonlijk wil komt de 4e moderne langspeelplaat uit. De jongens hebben ook een keurig vormgegeven web-site, die het bezoeken waard is: http://www.woodyandpaul.com/ (voortaan aan uw rechterzijde)
Zij maken dus muziek: een mix van Americana, country, rock en alles wat daar tussen zit of bezijden valt.
Kijk, luister en onderzoek.
http://www.youtube.com/watch?v=utqOQhcU7Mg&feature=related

Huishoudelijke mededelingen

Mededeling namens de zwerver der zwervers:
Sinds ik eindelijk ook een aaiFoon aangeschaft heb - mijn bezwaar was steeds dat je met dat ding kunt bellen, maar dat valt reuze mee - is het mogelijk om veel sneller en waar ook ter wereld te berichten over mijn wel en wedervaren. Bovendien kan de trouwe lezer meteen en afdoende reageren!
En dus vindt u Dagdingen voortaan hier http://martenhogeweg.nl/dagdingen (zie ook links)

Mededeling 2: de man met de hoed was en is Buddy Miller. Goed speurwerk Herr Dokor F. aka Prinz Demenzia. Ik kende hem zelf ook niet. Wat liedjes van gehoord en voor de rest voor mij niet echt ontroerend goed; desalniettemin zijn biografie;
http://www.allmusic.com/artist/buddy-miller-p105936/biography

Jerome

Dit is Jerome, zo'n beetje hartje Arizona. Jerome is een zogenaamde Ghost Town. Een stadje waar niemand wordt verondersteld te wonen. In het begin van de vorige eeuw werd hier in de buurt goud gevonden en daar kwamen de golddigers op af. Als ze goud gevonden hadden, gingen ze van het geld hoereren en veel drinken in Jerome. De Amerikaanse autoriteiten gaven destijds het volgende advies aan Jerome:'the best thing that could happen to Jerome would be a nice, big, citywide fire'.
In Jerome woont nu een mix van bikers, hippies en kunstenaars. In sommige gidsen wordt ontraden om het stadje te bezoeken. Reden dus om er naar toe te gaan.
Aan de man die op het bankje zit, vroegen we of er ook ergens fatsoenlijke koffie te krijgen viel. Hij verwees ons op vriendelijke wijze naar een achteraftent waar inderdaad voor het eerst in 10 dagen drinkbare koffie kregen van alweer een vriendelijke vrouw. Met vriendelijk bedoel ik deze keer dus niet de obligate Amerikaanse huichelachtige vriendelijkheid waarbij men uit is op een zo hoog mogelijke fooi, maar oprechte vriendelijkheid. Later op de dag kwamen we dezelfde man weer tegen in de winkel van zijn vrouw (we gingen wat sieraden voor de kids kopen: GREAT PARENTS zei de vrouw nog in een reflex). Ik ging met de man buiten staan te praten en zonder ook maar een compliment te geven, kon deze man een normaal gesprek voeren (het enige non-complimentgesprek dat ik gevoerd heb). Ik voelde me OK daar.
Sieraden gekocht en op zoek naar een kroeg. Zo gevonden en ook daar normale vriendelijkheid (er werd niet om de 3 minuten geïnformeerd naar onze fysieke en geestelijke volksgezondheid). Er kwamen 3 mannen binnen en na 1 minuut klonk Twilight Zone van de Golden Earring uit de jukebox.

Ik inspecteerde de jukebox en zag ook nog een van m'n favoriete jeugdbandjes staan: The Allman Brothers Band met de beste slide-gitarist ever: Duane Allman. M'n dag was goed: ik zat in de kroeg met een vol flesje bier, Marij was tevreden, The Allman Brothers weerklonken, het weer was goed, ik had al uren geen complimenten gehad.
Jerome: goed, dat ze de fik er niet in hebben gezet.
Als link een liedje van voornoemde Allman Brothers Band van hun 1ste plaat (1969).
http://www.youtube.com/watch?v=dTr7CMV8uSs

Kijken!

Op zondag 21 november wordt de eerste aflevering uitgezonden van de VPRO-serie 'Oostwaarts!'. De serie wordt gepresenteerd door schrijver Jaap Scholten, die zelf al jaren met zijn Hongaarse echtgenote en zonen in Hongarije woont.
Koningsblauwe EU-borden zijn langs de wegen geplaatst en meisjes die het zich kunnen permitteren kleden zich naar de laatste voorbeelden van MTV. Maar achter het voormalige IJzeren Gordijn leeft een onwrikbaar Oost-Europa voort, met aanvaard gesjoemel in het parlement en gemeentehuizen, met paardenkarren in de modder van Transsylvanië, bloedvetes in bergenclaves in Albanië en berenjacht in Roemenië.
De beste manier om Oost-Europa te leren kennen, is door ter plekke naar de mensen te luisteren. De in Hongarije wonende schrijver en columnist Jaap Scholten doet dat, met een zigeunerwijsheid in pacht waaraan hij veel waarde hecht: ‘een hond die loopt, vindt botten’. Oostwaarts trekkend door Hongarije/Transsylvanië, Roemenië, Albanië, Servië, Montenegro en Bulgarije reist hij door een langzaam verdwijnende wereld en sprokkelt als geen ander de verhalen en mythen bij elkaar.
Zo 21 nov - Ned 2 - 20.15 uur
bron:http://www.hollanddoc.nl/nieuws/2010/november/oostwaarts-met-schrijver-en-columnist-jaap-scholten.html

T-Bone Burnett

Soms is het leven mooi. Je zit wat op Spotify muzikaal rond te surfen, stuit op een naam die je wel kent, maar ook weer niet. Je luistert en denkt; nondeju. De volgende dag krijg je bij Hans H. een muziekblad, leest op een regenachtige zondag een artikel over Leon Russell en daar duikt de naam T-Bone Burnett (een alleskunner, als je meer wilt weten, dan duik zelf maar een keer het Heilige Internet in) weer op. Maandag komt Herr Doktor F. langs; hij zegt ook: nondeju! En je gaat even Joetjuub op met als resultaat onderstaand fillumpje met bijbehorende muziek:
http://www.youtube.com/watch?v=_4cd-8fSfoE&feature=related
Genieten dus! Maar waar heb ik T-Bone Burnett eerder gezien? Juist ja, hier:

http://www.youtube.com/watch?v=oPggeBUVZmI

Maar wie is toch die man met die hoed die links op het toneel staat?

A.D. 2010

Als de broeders en zusters uit het Rif-gebergte zich verongelijkt, gediscrimineerd of anderszins ongelukkig zijn met hun omgeving, wordt vaak aan de persoon gevraagd die zij daarvoor verantwoordelijk achten: ' Heb jij soms een probleem'. Daarna worden dan soms gepaste maatregelen getroffen. Mijn dochter merkte onlangs, op school, na wat irritatie met exponenten uit voornoemde groep dat er inmiddels ook een HBO-variant bestaat van 'Heb jij soms een probleem'. Deze HBO-variant luidt 'Heb jij zomz een izzjoe met jezelv' (Heb jij soms een issue met jezelf).

Ene dochter heeft een nieuwe vriend. De nieuwe vriend gaat naar huis. Dochter vraagt aan andere dochter:'En hoe vond je hem'. Andere dochter antwoordt:'Hij had geen gel in zijn haar'.

Ene dochter is naar een Dance-event geweest met enige beroemde DJ's. Ze vertelt dit aan andere dochter. Andere dochter vraagt:'Wat had je aan?'

Moeder brengt zoon iedere dag met auto naar school omdat zoonlief op de vorige school problemen had met de leerplichtambtenaar wegens herhaaldelijk spijbelen. Zoon gaat iedere dag netjes mee, zwaait naar moeder, wacht totdat ze de straat uit is (moeder gaat werken) en wandelt naar het station om de trein naar huis te nemen en weer in zijn bed te gaan liggen.

Speedspin (1)

Vanmiddag was het dan weer een keer zo ver. In de droeve tunnel der onderwijskundige duisternis eindelijk weer een keer een sprankje licht. Daar vul je al die formulieren voor in; daar neem je al het spretsjietgedoe maar voor lief: blijde momenten dus.
Ik had nooit verwacht dat er nog ooit een aantal leerlingen in de buurt van de 'waterspin', ook wel waverunner genaamd zou komen (zie o.a. ook 18/3 en 23/2 van dit jaar), maar het is toch aan het gebeuren. Jeroen, Bas en Bart zijn al ruim een half jaar bezig om een nieuwe kermisattractie te ontwerpen. Alles gaat weer volgens het beproefde scenario: eerst ontwerpen, daarna het tekeningenpakket, werkvoorbereiding, prototype fabriceren (mag officieel niet van de wetgevers, maar dan we lekker toch en dat vinden de mannen fijn), daarna testen volgens de Vincotte-normen en dan modificeren. De mannen zijn nu in de fabriceer- en testfase. Ik was ontroerd deze middag; ik kan er weer even tegen. Bewonder ook het onderstaande fillumpje. Ik houd u op de hoogte.
http://www.youtube.com/watch?v=CIpBUuoOC3k

Oettinger (spreek uit: Uttinger) 2

De Martelarenbrigade van de Heilig Tenkesberg en alles wat daar mee samen hangt laten we dus rechts liggen (zie deel 1). Het volgende restaurant dat er mee door kan ligt in de Kurort H. Hier liggen voor het merendeel ex Oost-Duitse bejaarden hun schilfers af te bladderen in het plaatselijke zwavelbad. Voor de val van de Muur mocht je hier als beloning voor je verradersdiensten bij de Stasi of omdat je 'gewoon' een goed communist was een paar weekjes met geestverwanten naar toe.
De grote vraag is altijd: is de Oettinger-bus al gearriveerd bij het desbetreffende restaurant? De Oettinger-bus arriveert altijd rond 7 uur en heeft meestal rond de 25 bejaarde 'Ossies' aan boord. Ze hebben een toertje in de omgeving gemaakt, zijn hoogstwaarschijnlijk ergens wijn wezen proeven, dus theoretisch zou de stemming er in kunnen zitten. Helaas; ik heb nu een 10-tal busladingen kunnen observeren en niets van dit alles; ze zijn vooral kampioen in het zwijgen. Als ze al gearriveerd zijn, zitten ze braaf aan tafeltjes (meestal 3 vrouwen en 1 man -ook de Oostduitse bejaardendata kloppen, de vrouw wordt nu eenmaal ouder) een oorverdovende stilte te genereren. Men zit wat in de menukaart te neuzen en als die fase voorbij is, zwijgt men. Men kijkt zonder te kijken; men drinkt zonder te drinken, men eet zonder te eten. Vreemd, want de sympathieke moffen zijn na Nederlanders de luidruchtigste stam ter wereld.
Wat is hier aan de hand? Men is hier nog steeds bezig met het spel: wie was informant voor de Stasi. Voor het vallen van de Muur was 1 op de 4 informant. Nog steeds is voor de busladingen Oettinger niet duidelijk wie nu wel of niet 'fout' was. Ze hebben natuurlijk wel vermoedens, maar die worden niet in het openbaar uitgesproken. Daarom zwijgen ze ... al jaren.

Oettinger (spreek uit: Uttinger) 1

Als we geen zin hebben om te koken of op een terras te hangen en we willen weer snel terug zijn op het landgoed in het verre en nog steeds verwarde Hongarije, dan slaan wij bij de T-kruising linksaf richting Tenkesberg. Op die berg is een restaurant waar je 20 jaar geleden ging eten om je zelf te kwellen (vies voedsel en de traditionele Hongaarse bediening). Na een jaar of 10 sloeg dat langzaam om en kon je er goed eten met goede bediening; er begon zelfs iets van 'band' te ontstaan tussen het personeel en ons en dat ging al zo ver dat ik ooit 2 sigaretten te leen van een ober heb gekregen. Met succes kunnen de Hongaren echter niet omgaan en de laatste jaren is dit restaurant verworden tot een soort Van der Valk-tent met een pseudo-zigeunerinslag. Deze zigeneunerinslag wordt vooral veroorzaakt door een van de meest irritante elementen uit de Hongaarse horeca: het obligate zigeunerorkestje (ik houd niet van zigeunermuziek en zeker niet van slecht gespeelde zigeuneurmuziek). Dit zigeunerorkestje heb ik de 'Martelarenbrigadevan de Heilige Tenkesberg' genoemd. Deze Martelarenbrigade moet voor een gering loon de gasten het ultieme Hongarijegevoel geven. De rest moeten ze bijverdienen met aan de tafel een passend deuntje te spelen. Voor Nederlanders dus: Tulpen uit Amsterdam (huil). De 1e violist heeft een briefje van 1000 Forint (€ 3,54) tussen zijn snaren zitten en het is dan de bedoeling dat je er nog een bijstopt (hij beweegt dan met zijn viool naar beneden). Als het beneden de 23 graden is, spelen ze binnen en is de ramp nog groter, want dan speelt er nog een 4e martelaar op een cymbalon (het ergste martelinstrument ter wereld):
zeer groot Hongaars hakkebord op poten en met pedalen, bekend als ‘de tafel met snaren’. Het cymbalon is gebaseerd op een kleiner zigeunerinstrument en werd door Josef Schunda tegen het einde van de 19de eeuw gemoderniseerd tot het meest ontwikkelde hakkebord in de wereld. Het instrument heeft 125 snaren en een bereik van vierenhalf tot vijf octave '
Gevonden op http://www.frankossen.com/Muziekinstrument
De 4e martelaar slaat met een soort lepels op de snaren.Ik word hier ongedurig en ongelukkig van (ik wil maar een ding: snel weg); te meer daar de opperzigeuner weet dat wij uit Nederland komen en bij binnenkomst zijn meest slijmerige glimlach op zijn gezicht trekt. Rechtstreekse bedreiging dus, want dit betekent: dadelijk kom ik aan jullie tafel spelen. Tot nu toe heb ik hem door oogopslagen vol haat en andere non-verbale middelen op een afstand gehouden. Dit restaurant laten wij dus steeds meer rechts liggen. Wat Otto Oettinger (spreek uit Uttinger) met dit alles te maken heeft, leest u morgen of overmorgen.

Nel

Ik wilde eigenlijk schrijven over Nel. Nel is dood en dat schijnt dermate erg te zijn dat er de hele week fillumpjes over Nel worden uitgezonden op de verrekijk. Nel was een kettingrokend gratenpakhuis (sociaal te kwalificeren als: hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk) en trad regelmatig op in Man bijt Hond. Ik raakte geïrriteerd want een paar dagen eerder had ik een preview gezien van een uitzending die nog gaat komen: de 50ste verjaardag van Rene Froger. Rene had wat hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk uitgenodigd, ze zingen een liedje, doen een dansje, vertellen een verhaaltje en dat wordt dan weer door de publieke zenders uitgezonden.

Op de dag ervoor had ik de radio al uit moeten zetten, want daar was weer ander 'hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk' een ander feestje aan het vieren: de begrafenis van heer Mulisch. Ik hoorde een vrouwspersoon zichzelf omhoog krikken en dacht meteen: 'dadelijk Connie Palmen ook nog'. Ik rende naar de radio, zette hem uit, trok de stekker uit het stopcontact, trok alle stoppen uit de stoppenkast en deed m'n dwangbuis aan, zodat geen enkele klank die dag mij zou bereiken.

Ik moest denken aan Herman Pleij, die altijd wel een cultuur-sociologische verklaring heeft voor het decadent opleuken van begrafenissen en feestpartijen in deze tijd. Hij had daarover een keer flink georeerd. Helaas ... niet gevonden. Maar wel een leuk fillumpje van diezelfde Pleij, maar dan over onderwijs. Deze keer spreekt hij niet zo snel en opgewonden, dus het is ook nog te volgen ook. Aanklikken maar dus.

http://www.youtube.com/watch?v=wRVxBYEY3gA&feature=related

Joe Es of Ee

Ben dus tamelijk gelouterd uit de Joe Es of Ee terug gekeerd. In de woestijn geen bereik op de telefoon; geen inspectiecommando's van Van Verstandsverbijsteringsveldt te bekennen; geen stadscommando's van Gauleiter W. gezien. Eindelijk rust. Hoogst af en toe aangehouden door een Border Patrol van de sympathieke Amerikanen op zoek naar een verdwaalde Mexicaan.
Ook het shoppen ging uitstekend; bij elke aankoop werd ik eerst beschouwd en meteen gecomplimenteerd met bijvoorbeeld m'n schoenen: NICE SHOES! Als ik daarna een paar uitkoos om eventueel te kopen, was dat meteen een EXCELLENT CHOICE! Door Las Vegas lopend kreeg wel 20 keer te horen: I LOVE YOUR JACKET! In de horeca was het al niet anders; welk bier of gerecht we ook bestelden, het was altijd GOOD CHOICE en net dat biertje zorgde er ook nog voor dat m'n bloeddoorloop zou verbeteren. Om de 5 minuten werd geïnformeerd naar m'n fysieke en geestelijke welzijn: YOU'RE ALLRIGHT? YOU'RE FINE? YOU'RE OK?
Na verloop van tijd werd ik er opstandig en begon tegenvragen te stellen. Dat was dus niet de bedoeling. Ik begon te verlangen naar de botheid in het vaderland. De volgende keer neem ik het volgende bordje mee om niet meer 20 keer op een dag te hoeven vertellen dat het goed met me gaat.

En voor de sleepnegers aan de Italiaanse stranden met hun horloges, badhanddoeken, sieraden, houten beesten etc. steek ik een bordje in het zand met daarop:

En voor de geldwisselaars uit de Balkan die mij op willen lichten:

Marja in de chocoladefabriek

Het is dan zo ver; Van Verstandsverbijsteringsveldt is minister. Zou ze het zelf wel weten, was mijn eerste vraag. Tijdens haar burgemeesterschap had ze het nog voor elkaar gekregen dat op het moment dat ze naar voren moest komen tijdens een of andere manifestatie te vragen:'oh, ben ik dat'? Marja in de chocoladefabriek dus. Ik heb al veel over dit stuk onbenul geschreven en langzaam maar zeker begint de schade die ze heeft aangericht tijdens haar periode als Staatssecretaris op allerlei vlakken voelbaar te worden en uiteraard contraproductief te werken. 'Van Verbijsterveldt houdt onverkocht vast aan de autonomie van de schoolbesturen.' (zie artikel hieronder). Dat betekent dat schoolbesturen zich ook zo gaan gedragen. Zo ook bij ons: een verzoek om hulp van een van de 'diensten' wordt niet gehonoreerd omdat het verzoek 'niet formeel' genoeg gesteld is. Tevens weet de man die de 'dienst' moet gaan uitvoeren dat hij voor dit jaar al voor 56 % 'vol' zit. Dat hebben de spretsjietterrorristen dan weer berekend. En maar oudehoeren over een 'flexibele organisatie. Meisje Marja heeft al veel aandacht van mij gehad; dat is eigenlijk niet goed voor mij, want daar krijg ik negatieve energie van en dat wil 'Marja in de chocoladefabriek' niet, want dan ga ik slechter presteren. Gelukkig kreeg ik via M. onderstaand artikel toegestuurd waarin al haar wapenfeiten op een rijtje worden gezet. Klik op het artikel en het wordt leesbaar.

Bron: De Volkskrant, Aleid Truijens

Beremendesi

Deze 3 mannen komen uit Beremend, een dorp in Hongarije tegen de Kroatische grens. Vandaar dat zij Beremendesi genoemd worden. Deze Beremendesi komen elke middag rond 4 uur het zwembad ingesloft na een dag werken als chauffeur op een vrachtwagen voor de plaatselijke betonfabriek. Er wordt vanuit deze fabriek ook grind gedistribueerd voor de aanleg van wegen. Ze drinken een biertje, keuvelen wat over de plaatselijke voetbalclub waar zij ook een functie hebben en spelen af en toe een potje voetbaltennis (dat kunnen ze erg goed, want een keer samen met F. op een loeihete dag met 25-1 verslagen, maar dan in een stadje 10 kilometer verder).
Tijdens het bierdrinken bespreken ze de strategie voor de volgende dag, want deze ogenschijnlijk gewone burgermensen maken ook deel uit van het Pan-Hongaarse corruptiesysteem. Dat is onontkoombaar, want anders kun je niet elke middag bier gaan zitten drinken in een zwembad, omdat dit voor een niet-corrupte sukkel niet te betalen zou zijn.
Hier bespreken zij de grindtoevoer voor de al eerder genoemde M6 van Boedapest naar Pecs. De strategie is de volgende: overdag wordt het grind afgeleverd, 's avonds wordt het weer weggehaald en doorverkocht. Het resultaat staat op onderstaande foto: een ingezakt stuk autoweg van nog geen 3 maanden oud. De Beremendesi leven nog lang en gelukkig.

Leeg hoofd

Weer terug, na onder andere een tocht door de woestijn. Wel fijn, een beetje door de woestijn dolen. De enige zorg is om niet uit te drogen; voor de rest maakt het niets uit of bijvoorbeeld Van Verstandsverbijsteringsveldt gepromoveerd is tot minister of dat Gauleiter W. katholiek Verhagen en Rat Rutte in de houdgreep heeft. Komende maanden weer berichten, overpeinzingen uit de verwarde samenlevingen met titels als: 'heb jij soms een izzjoe met jezelf', informele gedoogsteun, populaire psychische stoornis, geen gel in z'n haar, wat had je aan, Oettinger in Schwabenrestaurant, Totalterrorist, zwemmen verplicht, heilige martelarenbrigade van de Tenkesberg, Beremendesi, vrijwaring van vrees, boze moeders en wat nog in mijn hoofd opkomt.