Herstel

Omdat M. mijn eega, steun en toeverlaat morgen een jaar van fysiek herstel in gaat, zal ik het komende jaar zeer onregelmatig van mij laten horen. 1 Mei 2012 ben ik hoe dan ook terug!

0.19 (2)

Eens wat anders dan een glaasje van 0.19 (zie 12 mei). Een sympathiek, welopgevoed volk, die moffen!

Lees, kijk, luister

Versackt (im Boppard)

Uiteindelijk dus in Boppard terecht gekomen; vraag me niet waarom juist daar, maar we waren er. Alles viel mee. Meteen maar eens flink op stap gegaan (ging eigenlijk automatisch) en zoals altijd meteen het goede café gevonden en daar gedaan wat er moet worden gedaan. Daarna naar hotel en daar nog een infantiel verbaal gevecht tussen sympathieke moffen aan moet horen of Keulen dan wel Düsseldorf de mooiste, interessantste of weet-ik-veel welke criteria ze hadden, stad was en is. Al snel waren we ook partij in dit gedoe. Wat ik er van vond. Ik antwoordde dat beide steden op mijn steun konden rekenen, want ze hadden allebei een vliegveld waarvan ik wel eens vertrok. Enfin, het ging maar door en uiteindelijk kwam het gesprek op Wolfgang Overath, een middenvelder in de jaren '60 -'70. Het ging dus nergens meer over en dat is maar goed ook als er te veel drank in de man en vrouw is. De volgende middag kwam ik in het café van gisteren terecht, M. moest even rusten. De eigenares vroeg waar M. was en ik vertelde haar dat we gisteren nog een Kneipe weiter waren gegangen und das mein Frau jetzt ... ik wist het even niet, maar ze vulde het aan met ... ganz versackt war. Ik knikte ... ganz versackt ... moest zoiets betekenen als totaal doorgezakt. M. was weliswaar niet ganz versackt, maar ik wel en uiteindelijk kreeg ik met een vriendelijke glimlach mijn flesje opknapbier.
Op het plein was een oldtimershow (mannen die blij worden van oude auto's) bezig. Ganz versackt met mijn opknapbier zat ik naar het schouwspel te kijken. Op zo'n oldtimersshow komen veel mentaal gemankeerden af, viel mij op. Volledig nieuwe subsoorten inteelt liepen rondjes op het plein en rond de wagens en maakten hun foto's. Ik besloot ook een rondje te maken en zowaar maakte ik wat foto's, zowel mentaal als fysiek ganz versackt, met onderstaand liedje van Giant Sand in mijn hoofd rondtollend.

Kocsma

Het moest vandaag eigenlijk een vrolijk berichtje worden, maar dat lukt voor de zoveelste keer niet, waarvoor ook deze keer geen excuses. Het leek allemaal goed te gaan: bezuinigingsronde redelijk goed doorgekomen (het curriculum blijft overeind), dacht ik. Een paar menselijke probleemgevallen op school naar behoren behandeld en hopelijk op de weg terug geholpen, het examenbureau blij gemaakt met een flinke dosis ingevulde en ondertekende formulieren, formats met docenturen ingevuld en laten voldoen aan de 32-32-16-16-kaders (zucht), kortom wat een onderwijsmens zoal doet en eigenlijk niet behoort te doen. Totdat er weer een rigide structopatisch formulier rond een uur of half elf op mijn weg kwam.
Structopathie: zelfs op het psychopatenforum (bestaat echt, een aanrader!) vond ik geen goede omschrijving, dus maar zelf: ziekelijke manier van structuur aanbrengen in je manier van leven en handelen, vaak hinderlijk voor jezelf, maar nog meer voor de omgeving.
Ik was eigenlijk een beetje trots op mezelf tot half elf; ik had mijn weerzin tegen formulieren en regelzucht overwonnen en ook nog voldaan aan allerlei randvoorwaarden. Ik had met niemand een conflict gehad, ik had me volwassen gedragen. Het document verwoestte in een oogopslag alles waar ik trots op was. Ik had weliswaar de 1e oorlog gewonnen, maar wist meteen dat de 2e oorlog al bezig was. Ik bepaalde m'n strategie en bleef rustig, maar vluchtte uiteindelijk in mijn gedachten 1500 kilometer zuidoostwaarts naar de kocsma, ofwel de herberg die in elk Hongaars dorp of gehucht te vinden is. De plaats waar de plaatselijke bevolking nog ouderwets gezellig elke nieuwkomer en onbekende staat aan te gapen, de obligate dorpsdronkelap rondhangt, de dorpsverslaafde aan de gokkast staat en waar de gebitten nog slecht onderhouden zijn. Folkore dus. Enfin, kijkt u zelf maar naar het fillumpje.
De komende dagen ben ik even naar die of der Heimat (die naamvallen zijn nooit m'n sterkste kant geweest), even bijkomen. Ik spreek u maandag weer.

Koning Onan

Het blijft maar doorgaan met de zelfverheerlijking en zelfbevlekking op de treurbuis. Na mijn tijdelijke afwezigheid in Absurdistan toch maar weer eens geprobeerd om van de nationale verrekijk te genieten. Het begon al weer fijn; zoals elke week hebben de grachtengordeldieren altijd wel iets om te vieren en dan nodigen ze elkaar uit om elkaar op schouder te slaan in hun troosteloze eenzaamheid. Vorige week zat het hele zooitje weer bij elkaar op schoot: Giel, Arie en Ali B. het filmschaap Halina Reijn, kwezel Frank Boeijen, allemaal waren ze er en allemaal vonden ze elkaar, maar vooral zichzelf het grappigst, het interessants en het houdt maar niet op, elke dag weer. Gisteren zaten ze er weer. Was weer iets te vieren. Vanavond vieren ze dat het woensdag is. Morgen dat het 'de dag der infantielen' is, vrijdag dat het weekeinde begint enzovoort.
Ik heb op mijn verrekijk 2 anti-sensoren zitten: 1 om te waarschuwen als Erica Terpstra dreigt te verschijnen (alle elektriciteit en kabelverbindingen met de buitenwereld worden dan automatisch voor een dagdeel platgelegd, want deze koe loeit overal doorheen), 1 om de moeder der schapen Van Verstandsverbijsteringsveldt te weren. Er moet nu echt een 3de sensor bij; de anti-Mulder sensor. Kan deze man niet tegen zichzelf beschermd worden. Mentaal uitgeput, weet hij niet meer wat hij zegt en weet hij niet meer wat te doen in zijn steeds sterker wordende verwarring en dagelijks terugkerende pogingen tot openbare onanie.

Zorg

Onlangs kwam ik uit café Alzheimer gestrompeld en moest ik denken aan de boekjes die ik vroeger het liefst las: Pietje Bell. In Pietje Bell speelt o.a. immer chagrijnige drogist Jozef Geelman een hoofdrol als natuurlijke tegenstander van de belhamel Pietje Bell. Jozef Geelman ademde alles uit van een vervelende zeur die alleen maar bezig was om andermans plezier te vergallen. Ik heb nooit een afbeelding van Geelman gezien, maar ik heb nog steeds een beeld van die etter.
Drogisterijen bestaan tegenwoordig niet meer; het zijn apothekers geworden. Apothekers zijn verworden tot de Geelmannen van heden. Onlangs moest ik een zalfje wegens mijn chronische oorlogswond hebben. De dokter stuurde het receptje via de ie-meel naar mijn persoonlijke Jozef Geelman en daar zou ik het op kunnen halen. Ik kreeg ook een papieren receptje mee. Door omstandigheden kon ik niet naar mijn eigen Geelman, maar ging ik naar een andere Geelman. Ik werd daar geholpen. Na verloop van tijd kreeg ik het declaratie-overzicht van mijn Zorgverzekeraar (organisatie die jou van zorg verzekeren). Er stonden 2 tubes gedeclareerd. 1 bij mijn eigen Geelman, waar ik de tube dus niet had gehaald en 1 bij de andere Geelman. Bellen dus, het was toch vrijdagmiddag. De zorgverzekeraar vertelde dat het inderdaad fraude kon zijn, maar dat ik dat maar met Geelman uit moest zoeken. Ik sprak mijn verbazing uit. Was het dan geen taak van de zorgverzekeraar om dit soort fraude op te sporen. Neen!
Geelman gebeld; de man was op vakantie, maar de tube lag er nog wel. Hoe het kwam dat ik daarvoor betaald had, terwijl de tube er nog lag? Ja, dat ging nu eenmaal zo: receptje binnen, betekent declareren bij de zorgverzekeraar. Ik vertelde mevrouw Geelman dat dit fraude was (Geelman zelf was naar een gifmengerscongres op de Maladiven van ons geld). Misschien zou Geelman, als hij thuis was het bedrag crediteren, maar dat kon zij niet verzekeren want Geelman had een hekel aan dit soort woorden en handelingen. Ik vertelde haar dat ik Geelman zou aangeven wegens fraude.
Ik besloot verder te gaan en ja, er bestaat een platform waar je dit soort zaken aan kunt geven. Dit platform wordt gefinancierd door de Provincie (door ons dus). Het platform doet niets: het inventariseert klachten. Ik moest licht huilen. Ik voelde onmacht. Ik voelde de belhamel Pietje Bell in mij opkomen en wilde Geelman een streek leveren. Ik belde Geelman een week later. Helaas vertelde hij dat hij het bedrag had gecrediteerd. Ik hoop dat hij jokt.

Kastratenzang

Kastratenzang (met dank aan Hans H.): hedendaags ijl gezang van meestal Amerikaanse bandjes in de Americana-Folk richting, waarbij gepoogd wordt om zo zuiver en hoog mogelijk zingend een aantal weeë, empathisch verpakte ideeën en gevoelens aan de man en vrouw te brengen. Voorbeelden: Fleet Foxes, Lowlights, Low Anthem, Band of Horses, Felice Brothers, Iron an Wine, My Morning Jacket en nog 2531 andere vergelijkbaren. Ik werd en word er de laatste tijd tamelijk ... ja, wat word ik er eigenlijk van? Ik heb het allemaal maar laten passeren omdat het in Amerikaanse en Engelse muziekblaadjes gehaaipt werd. Zwak dus, wederom. Eigen schuld! Maar goed, beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Punt erachter, nooit meer draaien, weer een probleem minder. Geen kastratenzang meer. Hieronder The Sadies & Andre Williams, waarover later meer. Niet echt heel bijzonder, maar in ieder geval geen kastratenzang dus. Gewoon Rock'nRoll.

M6/60

Ik zit wel in de getallen de laatste dagen: p.81, 0.19 en nu weer M6/60. Maar goed, het kan even niet anders, want het kan raar lopen in mijn bovenkamer. 20 Jaar lang heb ik gebeden, gesmeekt, gedroomd voor en over een autowegverbinding in Hongarije rechtstreeks naar ons landgoed. Hij is er inmiddels, ik heb u op de hoogte gehouden. Na 2 jaar is de lol er vanaf; ik word er misselijk en depressief van, het is saaier dan saai en ondanks dat je op 200 kilometer vaak niet meer dan 5 auto's passeert en misschien door 1 dronken Bulgaar wordt gepasseerd, is er constant de druk van de Hongaarse verkeersgestapo met hun laserapparatuur. Wat doen ze daar op die viaductjes? Laseren ... de hele dag door ... 5 auto's per uur ... dat is hun leven ... wel af en toe op een ander viaduct ... 1 (leze één) kilometer te hard ... boet van omgerekend 20 of 40 Euro ... net waar ze zin in hebben.
Afgelopen week de laatste keer de M6/60 bereden; ik neem de 'oude' weg dwars door de prairies wel weer met nog meer risico op bonnen, maar nooit meer dit wangedrocht en resultaat van EU-gekonkel. Nooit meer het gevoel dat ik in Centraal Europa rond rijd, terwijl ik niets Centraals voel. Alleen maar leegte, oneindige leegte, geen flonkerende woestijnleegte, maar nietszeggende lege, af en toe zeer lelijke leegte. Bekijk het fillumpje: 41 seconden dieptragische lege leegte met om de 50 meter een gebod dat je dit of dat wel of niet mag enz... en ... een leeg viaduct ... de gestapo stond eentje verderop.
Wat moet iemand nu met non-informatie? Inderdaad, niets. Gewoon blijven rijden op die M6/60 en ook nog tol blijven betalen voor deze onzin, zodat op den duur de gewone Hongaar gratis gebruik kan maken van deze leegte, dat vindt ie fijn en daar heeft hij recht op, alleen is het nu niet te betalen.

0.19

Dinsdag gelezen, dat stukje van Céline? Nee, dan nog maar even snel doen. Hij heeft het op p.81 over de kleine man die heel zijn trieste bestaan wordt gekoeioneerd, geknecht, geminacht, beledigd totdat hij uiteindelijk niet anders meer weet en zich gaat gedragen en schikken naar de normen van degenen die hem diep verachten, maar die hem weliswaar aan de andere kant niet kunnen missen omdat hij, de kleine man, in feite de persoon is die de grote parasiet nooit kan missen omdat de lijfeigene ervoor zorgt dat het feodale systeem in tact blijft, omdat diezelfde lijfeigene het in de loop der eeuwen wel heeft afgeleerd en uit zijn hoofd laat om tegen de feodale heersers in te gaan, omdat diezelfde lijfeigene er toe gedwongen wordt om het systeem van produceren en consumeren in stand te houden en zichzelf ook heeft afgeleerd de vraag te stellen 'wie steelt er nu van wie' ... en ... als hij zichzelf die vraag al stelt, dan wordt hij elke dag wel gewezen op zijn droeve rol in diezelfde gedegenereerde en verdorven samenleving, namelijk die van abstractie met een beetje geld, die alleen maar interessant is voor het grootkapitaal om hem nog verder uit-en-af te persen en te misbruiken voor de productie van goederen die hij zelf voor een hogere prijs mag aanschaffen en verder te kleineren, te schofferen en af te serveren totdat hij volledig murw gebeukt zich in zijn kleinburgerlijke en proletarische rol schikt.

Zo, niet slecht van mezelf, vind ik. Maar blijven oefenen uiteraard.
Waar gaat het hier om? Om dat krankzinnige glas bier op het terras van de Weduwe Van Toorn in Scheveningen. Het was sowieso een klein glas, dat viel me meteen op, ik bekeek het nader ... er stond een getal op met een streepje ... het was niet 0.3, niet 0.25, niet 0.2, het was 0.19. Ik barstte in huilen uit. Weer gekleineerd nondeju. Een glas met de inhoud van 0.19. Hoe komen ze er op? Vrij simpel, lees het stukje hierboven nog maar een keer.

P. 81

Natuurlijk, we zijn gewend om dagelijks onnoemelijke ploerten te bewonderen die door de hele wereld om hun rijkdom naar de ogen gekeken worden en die een leven leiden dat bij nader beschouwing iedere dag weer uit één lange reeks van misdaden blijkt te bestaan, maar die mensen genieten roem, eer en macht, hun misdaden worden door de wetten gerechtvaardigd, terwijl je altijd weer ziet, hoe ver je in de geschiedenis terug gaat - en je weet dat ik die verduveld goed ken - dat de dader van een lichte diefstal, vooral als hij wat armzalig eten steelt, zoals brood, ham of kaas, zich onvermijdelijk de openlijke verachting van alle mensen op de hals haalt, dat hij zonder pardon door de gemeenschap uitgestoten en zwaar gestraft wordt, automatisch z'n eer verliest en door onuitwisbare blaam getroffen wordt, en wel om twee redenen, in de allereerste plaats omdat de dader van zulke daden doorgaans arm is, en dit is op zichzelf al een fundamentele schande, en vervolgens omdat zijn daad een soort van stilzwijgend verwijt aan de gemeenschap is.

Geen commentaar, Louis Ferdinand Céline: Reis naar het Einde van de Nacht, 1! zin op pagina 81.

Dierenleed

Gevraagd naar het wel en wee van zijn hond die afwezig was, antwoordde de sympathieke Hongaar P. dat hij aan één hond tegenwoordig wel voldoende had: zijn vrouw.

Onlangs vroeg ik een leerling naar de afwezigheid van een andere leerling. Hij was naar de veearts om uit te zoeken of zijn pols gebroken was. Naar de veearts? vroeg ik. Ja, naar de veearts.

Dat was dichterbij.

Zo doen jongens dat uit de Kempen.

2 Hoofden, 1 Homobier

Een man moet in elke stad waar hij langer dan 2 dagen verblijft een vaste plek hebben om na te denken, naar voetballen te kunnen kijken, wat drank naar binnen te slaan en wat te oudehoeren. Anders ga je maar zwerven, rusteloos zijn en nodeloos veel geld uitgeven. Ik heb vaak het geluk dat ik zo'n kroeg vrij snel vind. Zo'n etablissement hoeft maar aan een paar criteria te voldoen: vast, niet al te dom personeel; een bar waaraan je kunt hangen en eventueel een paar tafels met stoelen waar je een krant kunt lezen; niet te veel uitschot en geen of in ieder geval geen irritante muziek. Gelukkig heb ik nog altijd zo'n kroeg kunnen vinden en anders hebben anderen dat wel voor mij gedaan. Zo ook in het verre en verwarde Hongarije in de wereldstad P. Het café heet deze keer de Bloff en is op vreemde manier aan de naam gekomen van het gelijknamige Nederlandse bandje. Het heeft er wel iets mee te maken, maar wat weet ik ook niet. Het cafe ligt redelijk goed verborgen, maar toch centraal. Het staat, denk ik, nog in geen enkele reisgids voor toeristen (Trotter of zo), want ik zie er zelden het obligate Nederlandse echtpaartje (hij: ruitjeshemd met sik, 3/4 broek met sandalen. Zij: flodderig tiesjeurt, 3/4 broek met sandalen, rugzakje en slecht verzorgd).
Als je wat langer in een café komt, krijg je ook rechten. Zo ook hier. Als er een belangrijke wedstrijd is, dan kun je 1 of 2 dagen van tevoren een kruk aan de bar claimen. Er wordt dan een briefje neergelegd waarop staat dat J. met 2 hoofden (2 Fo, met umlaut dus, maar die kan ik niet maken, uitgesproken als Feu, Foglatt betekent 'bezet') aanwezig kan zijn. 1 Hoofd mag op de kruk, 1 hoofd mag er naast staan.
Daarnaast wordt in het verre en verwarde Hongarije het begrip homo nog steeds ontkend. Ze bestaan daar niet. Ze hebben er wel van gehoord. In het woordenboek uit 1960 staat het niet eens, dus het is verworden tot een metafoor voor alles wat raar, zwak of onbekend is. In Hongarije mag je geen druppel drank als je auto rijdt, dus moet je iets anders. In dit geval dus alcoholvrij bier van Dreher. Het is binnen te houden, maar na 4 flesjes moet je er toch ernstig van spugen. Voor dit bier hebben we geheel in de geest van het land en samen de inmiddels overleden Jozef (een dorpsgenoot) de naam BuziSor (spreek uit BoesieSjeur) verzonnen. Daar moeten ze achter de bar altijd een beetje om lachen, want een woord als Buzi spreek je niet zo maar in het openbaar uit. Zo kan het dus zijn dat ik als Feu een BoeSiesjeur en nog wat andere dingen bestel voordat ik het uitgebreid ga hebben over waar Villareal nou eigenlijk ligt en wie de linksback van Inter was in de vorige Champions League-finale als Villareal - Porto een kwartier bezig is en het 1 - 0 staat.