Il Gattopardo

Il Gattopardo, ofwel de Tijgerkat. Boek geschreven door Guiseppe Tomasi de Lampedusa. Heeft voor de rest weinig geschreven, maar dit is voor mij wel een meesterwerk. De Tijgerkat handelt over het langzame en stijlvolle verval van de Siciliaanse adel rond de 2e helft van de 19e eeuw. Daarnaast is Garibaldi in volle gang om de eenheidsstaat Italië te stichten.
Ook dit boek is verfilmd en dan speelt weer de vraag op: wat was beter: het boek of de film? Ook hier is het antwoord: maakt niet uit, zijn allebei goed. Maar wel om een andere reden dan bj Gomorra. Waar het bij Gomorra-film ging om een eigen interpretatie, gaat het bij de Il Gattopardo-film om een nauwkeurige registratie van het boek.
Het boek is in feite een kroniek en in die zin zullen sommigen het geen literatuur vinden. Daarentegen kan De Lampedusa wel een fatsoenlijke zin op papier krijgen, dit weer i.t.t. sommige modernen die wel een hoop inhoud in hun boekjes denken te persen, maar geen fatsoenlijke zin kunnen bouwen.
Als toegift een stukje van de film met als hoofrolspelers Burt Lancaster en 2 opkomende talenten: Alain Delon en Gina Lollobrigida.

http://www.youtube.com/watch?v=A-x8ylKulfg

Onderwijs: inspectie (2)

Even uit m'n evenwicht geweest na inspectie (1). De grote vraag blijft: voor wie zijn we nu eigenlijk onderwijs aan het maken; voor de leerlingen en de bedrijven, of voor de inspectie? Wij zijn natuurlijk link en ervaren genoeg om de inhouden zo veel mogelijk overeind te houden en daarnaast de inspectie tevreden te houden of te misleiden (het is maar net hoe je zoiets wilt noemen). Desalniettemin is het langzaam maar zeker wel een paranoia toestand aan het worden. Een jaar of wat geleden, stapte de toenmalige inspectie KCE (inmiddels afgeserveerd door staatssecretaris Van Verstandverbijsteringsveld, zelfs zij had door dat het zo niet verder ging) onze school binnen en al snel was de eerste gele kaart getrokken (ja, zo gaat dat in een professionele wereld, we trekken gele kaarten, daarna een rode en dan mag je geen examens meer uitvoeren en dat scheelt dus weer geld). Tijdens deze razzia zijn er wel wat zieltjes beschadigd, in de zin dat men zo'n 'gele kaart' nooit meer wil meemaken. Dit heeft wel veroorzaakt dat er bij alles wat we ontwikkelen een constante vraag door alles heen sluimert (zoiets als een blijvend soort ontstoken tandvlees): wat zou de inspectie hiervan vinden; kan dit of dat afgekeurd worden? En nu kom ik op mijn punt: we worden ook hier geregeerd door de angst. En tegen deze angst is het moeilijk vechten, want het ligt er maar net aan wie de zaak gaat inspecteren. Hoe interpreteert hij/zij de standaarden? Wat is de stand van zaken in de politiek of in de pers? Zoals gezegd, KCE inmiddels afgeserveerd, maar niet helemaal. Zitten nu 'onder' de inspectie. Welk krachtenveld is daar aan het werken? Kortom, genoeg onbekenden. Voeg daarbij dat wij ook onze eigen interpretaties en krachtenvelden hebben en de chaos zou compleet kunnen zijn. Is dat ook zo? Nee dus! Als ik kijk naar hoe ons onderwijs er momenteel uit ziet, dan scheelt dat niet zo veel met pakweg 5 jaar geleden. Het is, m.i. goede oude wijn, in nieuwe zakken. Het probleem is echter dat niet de goede, oude wijn, wordt geproefd, maar de nieuwe zakken worden gekeurd.