Omdat ik nu tijdelijk af en toe ook blog op een ander blog en dus tijdelijk niet blog op dit blog, hieronder een stukje uit dat andere blog. Antoine = Atoine Wintels, voorzitter College van Bestuur, ROC Eindhoven. Dit voor de context.
Tot nu toe gaat het allemaal zoals het moet gaan, Antoine. Ik geef een voorzet en jij tikt hem in, schiet hem net naast of hoog over. Dat moet de lezer beoordelen.
Nu even iets anders dat ook verband heeft met de fusie, maar niet direct. Of toch?
Eind vorig schooljaar ben ik met een collega bij je op bezoek geweest om te praten over de vergrijzing van het ‘technisch’ docentenbestand in onze school. We hebben het toen gehad over het aantrekken en opleiden van jong talent om niet over 5 jaar in de problemen te komen. Het was een goed gesprek en je was er toen ook van overtuigd dat we in die richting moesten gaan denken en handelen om de kwaliteit te handhaven.We gingen met een goed gevoel weg. Na de vakantie werd ik in mijn cluster geconfronteerd met dat er eigenlijk geen geschikte praktijkdocent(en) voor mijn cluster waren. Sterker nog, er stond niemand geroosterd. Er was een klus voor de NS en daar viel meer geld mee te verdienen en dat heeft dan prioriteit. Door de druk wat op te voeren (dreigen met een artikeltje in het ED), werd een voorlopige oplossing gevonden. Het geeft echter wel aan hoe men denkt en handelt: directeuren zijn niets meer of minder dan veredelde account-managers die hun financiële targets moeten halen en anders de kans lopen naar de Goelag-archipel verbannen te worden (om maar in je Kremlin-metafoor te blijven). Geld dus, daar draait het om en niet om kwaliteit. Dit alles wisten we al. Wat schetst mijn verbazing toen ik vanmiddag de fusie-site opende: er is een po-si-tio-ne-rings-ex-pert aangetrokken (ik moest hier erg van huilen). Hij vindt het ‘een ideaal moment om zichzelf ín de markt te zetten’. Als iemand zulk soort taal uitslaat, dan weet ik al genoeg (dat worden ronde-tafelgesprekken, stickertjes plakken, rollenspelen en noem maar op). ‘Er is hem al van alles opgevallen en hij heeft nieuwe inzichten opgedaan.’ Hebben we zulk soort expertise niet zelf aan boord? Hebben we problemen met het hebben van een frisse, genuanceerd kijk op onszelf? Schijnbaar wel? Deze expert is intussen rustig zijn zakken aan het vullen met Rijksgelden, terwijl wij op hetzelfde moment geen investeringen doen in jonge talentvolle technische docenten voor de toekomst en bovendien niet de juiste man op de juiste plek hebben staan in de praktijk op dit moment.
