Uitgepraat

Lang niets gehoord van Staatssecretaris Van Verstandsverbijsteringsveldt. Was fijn. Vast bezig met de inspectie nog verder te verwarren en de ringbandterroristen op haar ministerie aan het werk te houden met het verwerken van nutteloze uitkomsten van infantiele onderzoeken.
Maar goed, vandaag was het weer zo ver. Waar gaat het deze keer om? Leraren kunnen goed zeuren (belangrijke competentie in het onderwijs) en zeuren dus ook over de werkdruk. Meisje Marja vond dat een moeilijk probleem en 'zette' een commissie aan het werk (commissie Cornielje). In een lucide bui kwam de commissie met het voorstel om de zomervakantie met een week te bekorten, dan zou de werkdruk gespreid worden. Meisje Marja en haar ringbandterroristen vonden dit een fantastisch idee en namen dit idee integraal over.
Citaat:"Ik geef scholen de ruimte om een week te gebruiken voor scholing, vergaderingen enz. Vijf roostervrije dagen geven een goede mogelijkheid om de werkdruk te verminderen zonder dat dit ten koste gaat van het onderwijs. Kiest men hier niet voor, dan ben ik wel uitgepraat over het onderwerp werkdruk."
De vakbonden en 90 % van de docenten zijn natuurlijk tegen dit plan, dat kan iedereen van tevoren bedenken en dus is Meisje Marja 'uitgepraat'. Mooi zo, tenminste een onderwerp minder, nu de rest nog. Volhouden Meisje Marja, het was heerlijk rustig. Misschien is het een idee om met een consistent en helder onderwijsbeleid te beginnen en ons niet te vervelen met allerlei dwaze procedures, circulaires en verordeningen. Dat zou de werkdruk dus wel kunnen verlagen.

Zwak

Vandaag te moe, zwak, misselijk, verkouden, depressief, teleurgesteld, mentaal gedepresseerd, psychosomatisch blind, geestelijk geperverteerd en psychisch gedeformeerd om ook maar iets zinnig of onzinnigs op te schrijven. Griep dus, of zo.

Inburgering

Postbus 51, het houdt maar niet op; de ene mislukte campagne na de andere. Nu dit weer. Van het Ministerie van Binnenlandse Zaken hebben ze hoogstwaarschijnlijk opdracht gekregen om 'inburgering' in een campagne onder te brengen. De achterliggende gedachte is dat iedereen de Nederlandse taal moet spreken, dat de communicatie (braak) dan beter gaat en dat dan Nederland weer een stuk leefbaarder (zucht) wordt. De Postbus 51-kneuzen gingen er eens fijn voor zitten: middagje breenstormen, extern communicatiebedrijfje er bij (vrienden), nog wat ambtenaren enz.
Daarna eerst alles in 'concept' gezet, toen het ruwe scenario bedacht, daarna gefaintjoent (dubbele zucht). Niet vergeten de ringbanden in te vullen en de inspectie te raadplegen. Het resultaat wordt bijvoorbeeld uitgezonden tussen 'boer zoekt vrouw' en Paul de Leeuw; kijkt geen allochtoon naar, laat staan een allochtoon die geen Nederlands spreekt (maar goed ook, want zij zouden gaan denken dat ze op een andere planeet terecht waren gekomen).
Ook is de bedoeling onduidelijk voor iemand die geen Nederlands spreekt; men ziet 23 seconden allerlei mensen die van alles willen, maar hun doel niet bereiken (met ondertiteling); daarna verschijnt een web-site adres (2 seconden) dat voor een niet-Nederlandstalig persoon volkomen onbegrijpelijk is en dus ook niet te onthouden: www.hetbegintmettaal.nl. Bekijk en beluister dit spotje met de ogen en oren van een anderstalig persoon.

10 Terrassen (11)

Het verschil tussen terrassen in Hongarije en veel andere landen is dat Hongaren op gedempte toon spreken, weinig lachen en ook weinig andere emoties in het openbaar laten blijken. Dit terras is gelegen in Pecs en heet 'het terras bij de kerk' ofwel 'de kiosk'. Het is een mooi terras met wat schaduw door bomen veroorzaakt. In Nederland zou dit terras de hele dag vol zitten met schreeuwende, drinkende en vretende mensen. Als je dit terras in Pecs nadert en het zit bij toeval een keer helemaal vol, dan hoor je een monotoon kabbelend beekje aan verbaal geluid. Mooi dus en ook rustig. Een van de andere voordelen is dat het personeel hier redelijk bedient. Helaas wordt op dit terras wederom de voor Hongarije obligate fout gemaakt: de stoelen 'zitten' niet. Na een uur heb je een hernia of andersoortige rugaandoening te pakken. De stoelen nodigen niet uit tot het betere 'terras-hangwerk'; sessies van 3, 4 uur zijn hier onmogelijk, dus zit ik hier veel te weinig.

Blikkenpers


Ondanks de tegenwerking van Staatssecretaris Van Verstandsverbijsteringsveldt, hopman Plasterk, de inspectie, de managers, ringbandterroristen en al het andere volk dat bezig is om het onderwijs te ontwrichten, slagen we er nog vaak in om de studenten met techniek bezig te laten zijn. Een van de hoogtepunten is elk jaar het ontwikkelen van een blikkenpers. 20 Groepen gaan aan de gang om een mechanische, pneumatische, hydraulische of PLC aangestuurde blikkenpers te ontwikkelen en te maken. Een van de weinige momenten dat iedereen blij is, is de beurs waarop iedere groep z'n blikkenpers presenteert. Het filmpje hierboven is een van de resultaten, maar dan nog in de testfase. Ze waren trots, de mennekes, en dus maakten ze er een filmpje van.

Blue Giant

Blue Giant is an American rock band from Portland, Oregon. An eclectic mix of classic country, indie rock, and psychedelic styles, Blue Giant have been called a Portland Supergroup. The band is composed of the songwriters and musicians from Viva Voce, Kevin Robinson and Anita Robinson, Chris Funk of The Decemberists, Evan Railton of Swords, and Seth Lorinczi of The Golden Bears, Circus Lupus & The Quails. The bands music has been described as rural-psych rock, to a perfect country-rock band.(bron: Wikipedia).
Beter kan ik het niet beschrijven; vet bandje. Elektrische versie is nog beter.

Uitbehandeld

Het is herfst, kastanjes liggen op de grond. Zo ook op het schoolplein. 2 Jongens schopten kastanjes met veel geweld tegen de glazen deur. Door die deur kunnen mensen naar buiten komen, die dan getroffen worden door kastanjes. Ik sprak de jongeren aan en vertelde dat ik ze wilde spreken. Of ze wisten wat ze konden veroorzaken met hun geschop? Gebroken ruiten, verwonde mensen. Ja, dat wisten ze en het was een domme daad en als het meezat zou het niet meer voorkomen (dit noemen wij 'sociaal wenselijke antwoorden'; de persoon in kwestie gaat er dan van uit dat hij snel van het gezeur af is). Ik begon 'door te vragen'. Een van de 2 was via het VWO en de HAVO bij ons terecht gekomen. Ik bekeek hem wat nader. Ik vroeg hem naar de reden. Gedragsproblematiek? Ja, maar hij was al lang 'uitbehandeld' en er was geen verbetering meer mogelijk. Het huidige gedrag was het hoogst haalbare. Ik moest me er verder maar niet druk over maken. Een fijn advies, dat ik niet in de praktijk zal brengen.

Bewakingsaap

Dit is een bewakingsaap. Ik weet niet waar ze gefokt worden, maar in Hongarije hebben ze er in ieder geval veel van. Bij elke winkel, instelling of manifestatie staat er een aantal van deze mutanten je aan te staren. Je kunt er rustig een foto van nemen; ze bewegen amper en zijn niet gevaarlijk. Hoogstwaarschijnlijk zijn ze bedoeld om diefstal tegen te gaan, maar uit onderzoek is inmiddels gebleken dat de bewakingsapen zelf het meest stelen. Daarom zijn er weer primaten van een hogere soort nodig en zo gaat het maar door. Na een week of 3 ben je er aan gewend.
Naast de bewakingsapen heeft men nog de teletubbies (geel en blauw) die voor veel hoofdpijn zorgen.

De gele massa op de achtergrond (klik op foto) bestaat uit uitkeringsgerechtigden die gedwongen worden om (meestal) nutteloos werk te doen. Als er geen blauwe teletubbie in de buurt is, dan gebeurt er weinig. Hier komt een blauwe teletubbie aangelopen, dat betekent dat de gele massa gaat bewegen.

Bezorgde ouders

De meeste leerlingen hebben ouders. Soms moeten deze ouders geïnformeerd worden dat hun zoon* van school wordt verwijderd of moet doubleren. Tegenwoordig noemt men dat een 'slecht nieuws gesprek'. Tot een jaar of 10 geleden was het voeren van zo'n 'slecht nieuws gesprek' weliswaar niet de leukste bezigheid, maar het was altijd wel te doen. Ruwweg waren er 2 categorieën ouders te onderscheiden. Met de 1ste groep voerde je een normaal gesprek, waarin zonder al te veel problemen e.e.a. werd uitgelegd. De 2de groep ouders kenmerkte zich door het zogenaamde 'ziedewel, ik heb het altijd al gezegd, hij voert geen lazer uit'. Dit zijn de makkelijkste gesprekken. Er wringt al van alles tussen ouder(s) en zoon en dit is net de bekende druppel.
Inmiddels, zo'n beetje na de Fortuyn-hysterie, is een 3e groep ontstaan: de agressief-assertieve ouders. Dit zijn de ouders die de leugens en halve waarheden van hun zoon, zonder navraag, geloven en onmiddellijk de school beginnen te beschuldigen van van alles en nog wat. Meestal heeft het niets met de zoon te maken, maar dat doet er niet toe. De strategie is meestal meteen de aanval kiezen. Voorbeeld: zoon moet blijven zitten omdat hij te veel heeft gespijbeld, resultaten onvoldoende zijn en niet heeft samengewerkt in de projectgroep. Zoon heeft thuis ontkend gespijbeld te hebben. Ouders volgen zoon en dus moet er bewijsmateriaal op tafel komen. Geen punt, dat gebeurt dan en de 1ste aanval is afgeslagen. Daarna volgt de 2e aanval, meestal over de communicatie. Ook deze aanval wordt gepareerd met bewijsmateriaal. Daarna kunnen de kwaliteiten van de docent, de lesinhouden, andere leerlingen nog aan de orde komen. Het tegenbewijs is vaak makkelijk geleverd. Als de categorie agressief-assertieve ouders nog niet uitgeput is, volgt een 2e ronde waarin alles nog een keer aan bod komt. Daarna mag uitgelegd worden waarom zoonlief verwijderd wordt of moet doubleren. Tijdens de uitleg word je nog een paar maal agressief-assertief onderbroken, want je bent te subjectief, op andere scholen dit en dat, mijn andere zoon zus en zo enz. Tijdens deze onderbrekingen herhaal je je argumenten nog een keer, maar formuleert ze net iets anders. Omdat de agressief-assertieve ouders dan meestal al razend zijn en niet meer goed kunnen luisteren, is de strijd eigenlijk al gewonnen. Nu wordt het genieten voor de andere partij. Zolang men verkiest, kan men het mes ronddraaien in het uitgeputte lijf van de agressief-assertieve ouder.
Daar waar een * staat, moet ook dochter staan (anders krijg ik weer gedoe met agressief-assertieve ouders.

Agota Kristof

Ik moet eigenlijk veel lezen van de dokter, maar het komt er niet altijd van. En als ik dan ga lezen, hoop ik maar dat het niet tegenvalt. Om tegenvallers te vermijden, laat ik me af en toe adviseren door veellezers en kenners. Een daarvan is Ties (zie OpenDichtBus). Agota Kristof, in 1956 uit Hongarije gevlucht, moest ik zeker lezen. En jawel: 3 meesterwerkjes die ook nog met elkaar in verband gebracht kunnen worden.
Er wordt in de literatuur veel gezwamd over het zogenaamde 'kaal' schrijven. Martin Bril kon het (volgens sommigen), maar dat was kinderwerk en gestuntel vergeleken met wat deze vrouw kan. Geen woord te veel en met een waanzinnige lading op elke pagina, weet ze 450 pagina's meedogenloos te boeien. Lezen!

10 Terrassen (10)

Dit is een terras in Baja (Hongarije). Hongarije heeft redelijk veel goede terassen, maar in de meeste gevallen weet men toch de 100 % niet te behalen; de ene keer ligt het terras prima, maar heeft men eetkamerstoelen aan terrastafels gezet waardoor je niet goed kunt 'hangen', de andere keer wankelt de tafel en meestal is de ober(es) niet pro-actief (soms moet het horecapersoneel bedreigd worden of achtervolgd tot in de keuken voordat er iets op tafel komt). Bovenstaand terras ligt aan een modale straat even buiten het centrum. Niets bijzonders qua uitzicht, niets bijzonders qua meubilair (groen plastic). Wat wel bijzonder is, is dat er op deze tafel 2 'Golden Triangles' staan. De Golden Triangle is een samenstelling van bier, palinka (Hongaarse borrel) en een espresso, eventueel aangevuld met een glas prikwater. De Golden Triangle moet 'ontstaan': je zit een biertje te drinken en wat te leuteren over voetballen, je denkt 'laat ik er eens 'n borreltje bij nemen', daarna een espresso voor de smaak, het water is om de smaak te neutraliseren. Een Golden Triangle dient rustig geconsumeerd te worden en is niet bedoeld om dronken te worden. Je hebt een goede ober nodig voor wat betreft de aanvulling van de 3 basis-ingrediënten en die in de gaten heeft dat je met iets belangrijks bezig bent. Het streven moet zijn om rond de 1 promille te blijven hangen. Freerk en ik hebben indertijd deze combinatie uitgevonden en daarna nog sporadisch uitgebreid tot de zogenaamde Square Diamond. Dit is de Golden Triangle aangevuld met een Unicum (Hongaarse equivalent van Underberg). Hier zit ik met Hans G. aan de Golden Triangle. We zijn niet aan de Square Diamond toegekomen.

Ringbandterrorisme (2)

Na 2 weken is het weer tijd om het ringbandterrorisme in het onderwijs langzaam maar zeker een plaats te geven. In een gemiddeld klaslokaal kunnen rond de 25 leerlingen tegenwoordig. Dat is wel genoeg, want vrijwel iedereen heeft 'wat' en moet dus niet in een al te hectische omgeving verkeren om kennis op te kunnen doen. Omdat een onderwijsinstelling tegenwoordig ook een bedrijf is, wordt er van alles verzonnen om het onderwijs goedkoper te krijgen, bijvoorbeeld klassen van 33 leerlingen. Dit is te veel, dat weet iedereen die 1 dag in een school rondloopt. Uiteindelijk is dit alles niet doorgegaan, maar toen dat nog niet duidelijk was, kwam er van de docenten de terechte eis dat er dan toch echt 33 tafels en stoelen in een lokaal moesten staan. Het management kon dit niet garanderen, want de jaarlijkse 'tafel- en stoelentelling' was pas op 1 november en op basis daarvan werd beslist of er tafels ingekocht konden worden. Naast 'de vierkante meter-telploeg' (zie 12 maart), bestond er dus ook een 'tafel- en stoelen-telploeg'. Ik moest erg hard huilen, toen ik dit nieuws hoorde. Tegelijkertijd begon ik ook na te denken over dit beroep:
TAFELTELLER: een mooi, spannend en afwisselend beroep; samen met een stoelenteller verkeer je telkens in een andere dynamische omgeving; je moet minstens tot 40 kunnen tellen en deze getallen ook in een spretsjiet (ringband) kunnen verwerken. Je kunt doorgroeien naar 'vierkante-meterteller'. Daarvoor moet je wel de kwadraten kennen!
Uiteraard neem ik zo'n tafelteller niets kwalijk, hij of zij moet ook eten; het is de ringbandterrorist (lees manager) die de boosdoener is.

Remastered

De platenmaatschappijen moeten af en toe hun kas spekken omdat er flink gedownload (downgeload?) wordt. Op zich legitiem, maar ze hebben het indertijd zelf verpest door voor een CD € 20 te vragen in plaats van € 10, die we gewend waren te betalen voor een vinyl LP. Ze hebben dus straf.
Een van de strategieën is het 'remasteren' van eerdere kaskrakers. Deze maand hadden ze verzonnen dat we maar eens massaal de geremasterde CD's van de Beatles moesten gaan kopen. € 200 voor de stereobox; € 250 voor de monobox. Bij elkaar dus € 450. Ik ben geen echte hardcore Beatle-fan, maar vond het toch interessant om wat onderzoek te doen: eerst de zaak maar eens illegaal downloaden (in FLAC formaat, dan heb je ongeveer dezelfde kwaliteit als de CD). Daarna Abbey Road oorspronkelijke CD en geremasterde versie synchroon afspelen. En inderdaad, ik hoorde verschil: de geremasterde was wat helderder. Na 2 dagen nog eens de germasterde opgezet en wat bleek: de sensatie van de 1e keer was weg: mijn oren waren al weer aan de nieuwe versie gewend. Zo snel gaat dat. Samengevat: je betaalt € 450 voor een eenmalige sensatie. Niet kopen dus!
Hieronder nog een top 5 van irritante Beatles-nummers:
1. Obladi-Oblada
2 The Long and Winding Road
3. Let it Be
4. Michelle
5. Hey Jude
Van de titels alleen al krijg ik anti-peristaltische bewegingen. Allemaal Mc Cartney-nummers. Als goedmakertje, want de broeders hebben natuurlijk ook een hoop goeds gemaakt onderstaande link.
http://www.youtube.com/watch?v=aMfkVGCU_BA

Waterspin (7)

Op deze afbeelding een schaalmodel van de waterspin. De wave-runner, zoals het object inmiddels heet, wordt de komende maanden 'in het echt gemaakt' en zal 7 x 7 meter worden. De mannen zijn flink bezig in de praktijk en dwingen op allerlei manieren af dat wij dat faciliteren, ondanks de hoge mate van ringbandterrorisme die ook in het onderwijs alleen maar toeneemt. Desalniettemin zullen zij (en wij ook), ondanks tegenwerking van voornoemde terroristische organisaties, de strijd winnen. Aan het eind van het jaar is de wave-runner af en valt dan ook ondermeer in de middelgrote provinciestad E. te bewonderen. Hieronder een verwijzing naar het blog van de jongeren zellef. Geniet!
http://waverunner.web-log.nl/

Blauw oog

Dit is een ober in Palermo. Hij heeft een petje op en daarnaast draagt hij een zonnebril. Daarnaast zag hij er uit alsof hij net uit de goot was gekropen. Op zich opvallend voor een ober, maar in Palermo niets bijzonders. Nadat hij de bestelling had opgenomen, liet hij zijn zonnebril zakken en vertelde dat hij zijn zonnebril droeg om een blauw oog te maskeren. Hij vertelde ook nog dat hij dit blauwe oog had opgelopen tijdens een vechtpartij met een klant. De klant had een conflict met zijn vrouw en onze ober wilde ingrijpen voor het te laat was. De klant bleek echter een maatje te groot voor onze ober en had hem tegen de grond gemaaid. De ober lachte tijdens het vertellen op een licht zwakzinnige wijze. Op de achtergrond, in het oranje T-shirt, is de padrone (baas) van dit etablissement te zien; een 3e generatie-inteelt variant van de Tokkies (klik op de foto ter verificatie). We hebben smakelijk gegeten.

Ringbandterrorisme (1)

Enige tijd geleden was er een man op de verrekijk die over de uitwassen in de Rijksverpleegtehuizen vertelde. Hij had een zoon met een hersenaandoening die niet meer te redden was. De hersenfunctie liep steeds verder terug en zou uiteindelijk volledig uitvallen met als gevolg de dood. De zoon werd verpleegd in een van de Rijksverpleegtehuizen en had als enig vermaak 'het spelen op een paar vierkante meter gras' op het terrein van de instelling. Op een dag trof de man zijn zoon niet aan op het stukje gras; sterker nog: het stukje gras was verdwenen en er was eigenlijk niets voor in de plaats gekomen. De man ging verhaal halen bij de directie om er achter te komen waarom dit laatste stukje plezier uit het leven van zijn zoon was weggehaald. Niemand kon hem een antwoord geven, de opdrachtgever en de reden waren onbekend. De man werd van het kastje naar de muur gestuurd (procedures). Omdat het een man van middelbare leeftijd betrof en hij het woord 'spretsjietterrorisme' niet kende, noemde hij deze uitwas: ringbandterrorisme. Een mooi woord.
Nadat zijn zoon overleden was, kwam de man in actie: hij kocht een herenhuis en zorgde er voor dat soortgelijke gevallen als zijn zoon de juiste verzorging kregen en hield de overhead op 5%. Door zijn succesvolle aanpak: kleinschalig en geen managers en ziekmakende procedures heeft hij inmiddels meerdere van deze tehuizen opgezet. In een Rijksverpleegtehuis is de overhead minimaal 40% en weten ze niet waar een stukje gras blijft. Daarentegen lopen er in de Rijksverpleegtehuizen wel veel managers en ringbandterroristen rond. Binnenkort meer over ringbandterrorisme, maar dan in het onderwijs.

Bio-Garten

Na de vaststelling dat we in het Depressio-Zentrum der Welt verkeerden, liepen we naar buiten. We stonden te wachten op E. die iets vergeten was. P. observeerde het verkeer en vertelde ons dat tegenwoordig iedereen een auto had en dat er in de meeste auto's ook maar 1 persoon zat (iets wat bij hem ook vrijwel altijd het geval is). Tevens begon hij binnen zijn sociologisch onderzoek ook nog een subonderzoek te doen naar de merken: nieuwe BMW's en Audi's waren allemaal verkregen door korruptio, vertelde hij. Plotseling ging hij weer volledig uit z'n bol ... er reed een BMW X5 voorbij. Ook nog met een vrouw achter het stuur. Kon helemaal niet, was geen zuivere koffie, moest verboden worden. Toen hij gekalmeerd was, vroeg ik hem wijzend op een parkeerkaart voor invaliden die achter de voorruit van een auto lag, hoe het kwam dat er zo veel invaliden in de middelgrote provinciestad Pecs waren; minimaal de helft had wel zo'n kaart. Ook korruptio! Hij had er zelf ook wel een, maar dat was legaal omdat hij z'n moeder 1 maal per maand naar het ziekenhuis moest brengen.
Hij wees mij op wat onkruid dat tussen de straatstenen opkwam: een cadeau van de Polgarmeister (= burgemeester = gemeentebestuur). Hij hoefde er maar een stoel bij te zetten en hij had z'n eigen Bio-Garten. Inmiddels was E. ook gearriveerd. Nu kwam het moeilijkste deel: het zoeken van een geschikt restaurant. We kenden inmiddels elk restaurant in de hoofdstraat (veel restaurants zijn zeer behoorlijk in vergelijking met wat de Nederlandse horeca tegenwoordig een klant durft voor te zetten), maar overal was wel wat op aan te merken volgens P. en E. Daarnaast moesten we ook aanhoren bij elke winkel die door de crisis was gesloten, dat het stadsbestuur of de centrale overheid hieraan schuldig was. Bij het laatste restaurant zijn we maar gaan zitten omdat P. en E. ook wel zagen dat we half bewusteloos van de honger waren. Tijdens het eten op het terras werd vrijwel iedere voorbijganger vriendelijk 'hallo geknikt' of zelfs een hand gegeven, waarna het geroddel over de desbetreffende persoon door P. en E. een aanvang nam.

Depressio-zentrum

We troffen het echtpaar P. en E. in zeer opgefokte toestand aan toen we ze voor het eerst na 2 maanden weer in Hongarije ontmoetten. Zoals gebruikelijk werd er enorm geklaagd over van alles, maar deze keer bleef het maar doorgaan. De helft begreep ik nauwelijks; het wachten was op een eventueel superlatief voor 'Total-Catastrophe' (op z'n Duits en dan zeer slepend uitgesproken). Na 20 minuten geraaskal waarin ze elkaar op meesterlijke wijze aanvulden, was hij er dan toch: Hongarije was het Depressio-Zentrum der Welt en de middelgrote provincieplaats Pecs was weer het Depressio-Zentrum van het Depressio-Zentrum. Daarmee was de kous nog niet af; de herinrichting van het centrale plein had er ook toe geleid dat Pecs inmiddels het Archeoligika-Zentrum der Welt was. We moesten nog gaan eten; daarover morgen.