Het blijft aanmodderen met M. Heeft de laatste dagen vaak hoge koorts en het is nog niet duidelijk waardoor dit veroorzaakt wordt. Longfoto's waren in orde en hoogstwaarschijnlijk zit het probleem in de omgeving van de keel en slokdarm. Eten gaat nog steeds niet en praten wordt ook moeilijker door slijmophoping in de keel. Daarnaast zijn er nog de rode vlekken en de jeuk over heel het lichaam. Er mag niet te veel Prednison gegeven worden, want daar wordt het CMV-virus weer wakker van. Met de morfine moet ook opgepast worden omdat te veel morfine Graft-versus-host verschijnselen vanuit de darmen weer minder zichtbaar maakt. De licht-therapie is ook tijdelijk stilgezet omdat de koorts daarvoor te hoog is. M zou eigenlijk komende donderdag na 5 weken in het herstelpaleis naar huis mogen, maar dat kunnen we wel vergeten. Het enige positieve op dit moment is dat de bloedwaarden nog enigszins redelijk zijn.
Naast dit alles kwam afgelopen week nog een belangrijke competentie aan de orde: omgaan met gedrevenheid van anderen. Zoals duidelijk moge zijn uit de beschrijvingen van M's herstelproces is men in alle geledingen binnen het herstelpaleis in N enorm gedreven. Die gedrevenheid kan zich op diverse manieren uiten: gedrevenheid met flair, gedrevenheid met empathie, gedrevenheid puur vanuit de medische pragmatiek. Al deze vormen hebben hetzelfde doel. Je kunt bepaalde medische mededelingen doen (bijvoorbeeld verlagen van de morfine) vanuit de flair die je als persoon in je hebt en de patiënt gaat daar meestal vrij makkelijk in mee; je kunt je medische mededeling doen en deze empathisch inpakken en ook daar gaan de meeste patiënten makkelijk in mee; je kunt de medische mededeling zakelijk vanuit de pragmatiek meedelen en daar kunnen dan wel eens moeilijkheden door ontstaan, zoals afgelopen weekeinde bij M. Het kenmerkt het herstelpaleis in N dan ook weer dat in zo'n geval de betreffende arts genoeg gedrevenheid heeft om de medische mededeling met wat empathie nog een keer uit te leggen.
