Mentaal is ook fysiek en omgekeerd (vervolg)

Ik zal proberen om de fysieke situatie te beschrijven. De rode plekken en jeuk zijn langzaam aan het verdwijnen; de viscositeit (ruw gedefinieerd: dikte) van het slijn is enigszins aan het verminderen (lijkt dus de goede kant op te gaan); koorts min of meer stabiel; aantal ademhalingen per minuut: rond de 20 - 22 (12 - 14 ideaal) was gisteren en vanmorgen af en toe 30; inmiddels is inderdaad duidelijk geworden dat de mond en slokdarm zijn aangetast door Graft-versus-host en dat betekent dat de medicatie verandert (ondermeer Ciclosporine en Co-Trimaxozol zijn weer terug -het lijkt wat dat betreft wel weer op een half jaar geleden); bloedwaarden matig, maar dat kan ook niet anders met al die koorts en medicatie. Al met al lijkt het een klein beetje vooruit te gaan, maar ook niet meer.
Mentaal: M's verzuchting: 'zo hoeft het van mij niet meer' is voorlopig verbannen. Indien de situatie weer verslechterd gaat M naar de IC waar men nog meer tijd heeft om M zorg te geven, waardoor ze iets rustiger kan herstellen. Hoe dat er precies uitziet, weet ik ook niet want L is ongeveer 6 uur constant met M bezig geweest vandaag.
Voorlopige conclusie: A delicate balance. Excuses voor het gebruiken van de Engelse taal. Degene die het beter kan omschrijven in 3 Nederlandse woorden, mag het proberen.

Mentaal is ook fysiek en omgekeerd

Afgelopen dinsdag begon F er over: wanneer wordt M nu een keer boos op de situatie, schreeuwt een keer en wil al het infuusmateriaal er uittrekken? Op zich een logsche vraag, mede omdat F M al ruim 20 jaar kent. Ik antwoordde dat M dat niet ging doen, omdat ze daar fysiek niet toe in staat en omdat ze zich zelf verantwoordelijk voelt voor de situatie waarin ze zich nu bevindt in die zin dat ze de transplantatie min of meer vervroegd zelf heeft afgedwongen. Een andere vorm van 'mentaal' werd mij vrij hardhandig door mijn dochters duidelijk gemaakt: 'jij zou dit allemaal nooit zo vol hebben weten te houden'. M is een vechter, dat moge duidelijk zijn. Vanmorgen schrok ik ook dus ook een weinig toen de huidige verpleger der verplegers M's situatie rond een uur of 10 als volgt typeerde: 'we gaan haar voorlopig niet verliezen, maar mentaal zit ze er wel doorheen, zo hoeft het niet van M'. Het fysiek lijden, eist ook mentaal zijn tol. Ik weet inmiddels dat L (de huidige verpleger der verplegers) de zaken soms wat zwaar aanzet, maar ik reed toch wel met enige angst naar N. De infuusstandaard gecontroleerd en geconcludeerd dat er inderdaad medicatief veranderingen waren en geprobeerd M's mentale situatie te waarderen: lijkt wel mee te vallen. Zoals al vaker gesteld: gelaten. De onderverdeling positieve of negatieve gelatenheid is momenteel niet aan de orde. Fysiek zit het momenteel zo complex in elkaar dat ik volsta met 'weinig verandering ten opzichte van gisteren: M is voorlopig niet uit de crisis, maar licht stabiel.'