Ja, hoe zit het met die dagen. Op m'n blog was het al een puinhoop en schijnbaar zijn ze er op het ziekenhuis ook weer van in de war geraakt. Gisteren kregen we bericht dat de transplantatie vandaag plaats zou vinden en vanmorgen was het nieuws dat het toch morgen (vrijdag) plaatsvindt. Alom verwarring dus, maar het zal wel goed komen, neem ik aan. Morgen wordt desalniettemin een hectisch dagje; eerst naar de diploma-uitreiking van J. en dan als een speer naar KGB-stad Nijmegen om daar de transplantatie nog voor een deel mee te maken. Het is uiteraard wel een belangrijk moment, maar niet het belangrijkste: dat komt pas op Dag + 10, 11 of 12 want dan wordt duidelijk of het beenmerg is aangeslagen. Met M. gaat het nog steeds zoals het moet gaan en ze kreeg van de afdelingsarts te horen dat ze een sterke vrouw is, maar dat wisten we al. Vandaag met oude vriend Schwaborini bij M. op bezoek geweest en vanavond komt een vriendin op bezoek bij M. Morgen komen J. en K. uit het verre en verwarde Hongarije en dat geeft ook weer broodnodige energie.
Intussen is het ook vakantie en laat de inrichting mij voor een tijdje met rust. Ik heb weliswaar mijn directe meerdere weg kunnen manoeuvreren, maar het was toch een jaar met veel dieptepunten. Eigenlijk het minst leuke jaar uit mijn carrière. Met de mennekes was het wel weer ouderwets, maar met de organisatie heb ik het echt wel gehad. Ik ben blij dat ik de beslissing heb genomen om me volgend jaar weer full-time met de mennekes bezig te houden en kan stoppen met het uitvoeren van zaken die bedacht zijn door allerlei geperverteerde bijdehanteriken. De doelen voor volgend jaar zullen dan ook zijn: geen enkel formulier, spretsjiet, planning, evaluatieformulier of wat dan ook invullen of bedenken en zo min mogelijk handtekeningen en parafen zetten. Doelen zullen maar ten dele gerealiseerd worden, dat weet ik nu al, maar goed.
Morgen gelukkig 2 maal feest dus en vanavond alvast een vatten met de kids en hun aanhang in de F.
