Het moge duidelijk zijn dat M's proces een mentale en fysieke kant heeft die ook nog op elkaar inwerken. De laatste week voerde de mentale kant de boventoon. M zat in een middelmatige dip. Afgelopen dinsdag was zo'n beetje het hoogtepunt en sindsdien is M op de mentale weg terug. De moeder van alle artsen kwam gisteren nog even een hart onder de riem steken of omgekeerd schijnt ook te kunnen. De broeders en zusters in het hematologie-paviljoen en andere hulptroepen waren de voorgaande dagen al goed bezig geweest. Dat M op de weg terug is, kwam vanavond meedogenloos aan het licht toen ze aan E vroeg of ze maandag die rode boeties bij Vandalen of een ander schoenenpaleis (kon ook Cinderalla zijn) voor haar wilde kopen. Meteen de aaiFoons getrokken om na te gaan welke boeties het waren. Helaas konden we ze niet online bestellen anders waren ze komende maandag in het Herstelpaleis te N bezorgd. Weer een nieuwe stap gezet door de mensheid zou dat zijn: online schoenen bestellen en in het ziekenhuis af laten leveren. Nooit gedacht dat het eventueel kopen van het zoveelste paar schoenen door M mij goede zin zou bezorgen. Zo gebeuren er wel meer vreemde dingen. Afgelopen week liet M, die toch redelijk anti-kompjoeter is, plotseling weten dat ze een aaiPet wel zag zitten, dan kon ze meer kommuniseren met de mensheid. Ik had het een half jaar geleden al voorgesteld en afhankelijk van de voortgang van het herstelproces gaat M dus aan d'n aaiPet.
Goed, mentaal gezien dus vooruitgang, medisch gezien een wisselend beeld: het CMV-virus verliest steeds mee terrein en dat is positief; daarnaast is M wel misselijk van de medicatie en is er ook sprake van enig slokdarm-ongenoegen wat voor veel pijn bij het slikken zorgt. Bijgaand fillumpje geeft een beeld van het 'hematologie-paviljoen' (ik weet eigenlijk niet eens hoe deze afdeling officieel heet) in het herstelpaleis alwaar M inmiddels ruim zeventig dagen heeft gebivakkeerd en komende vrijdag hopelijk weg mag.
