Gisteren was het weer zo ver. 's Morgens op de radio werd verteld dat scholen nog zo'n 3 miljard aan spaargelden op de bank hadden staan. De reden hiervoor was dat ze reserves aan hadden gelegd voor barre tijden. Het geld was/is ondermeer bestemd voor het omlaag halen van de klassengrootte (minder leerlingen per klas) en voor de begeleiding van alle soorten probleemgevallen. Weinig aan te doen; een strategische keuze van de Colleges van (wan)Bestuur, die dan wel weer blijven zeuren dat de kwaliteit omhoog moet.
Later op de dag werden de uitkomsten bekend van de laatste razzia's van de onderwijsinspectie. Het was weer huilen met de pet op in het onderwijs. Van de examens in het MBO deugde 20 % niet, er werd niet of slecht gedifferentieerd in het primair onderwijs enz. Veel, heel veel zorgen. De paradox zit hem in bijvoorbeeld dat scholen geld op de banken zetten dat bestemd is voor klassenverkleining (dus ook meer mogelijkheden tot differentiatie) en dat de inspectie aanmerkingen heeft op het uitblijven van die differentiatie en begeleiding van probleemgevallen. En wie is de geslagen hond? De docent uiteraard, want hij of zij moet al het wanbeleid uitvoeren.
Ander voorbeeld: de examinering in het MBO deugt niet. KCE, de voorlaatste inspectie-KGB, is op meedogenloze wijze door staatssecretaris Van Verstandsverbijsteringsveldt 2 jaar geleden aan de kant gezet wegens willekeur en incompetentie. De onderwijsinspectie zou het zelf weer over gaan nemen en de KCE-agenten zouden daar ondergeschikt aan worden. Opgelucht haalden wij adem, want het was maar net welke KCE-knokploeg binnen viel. Als de heren en dames slecht geslapen hadden, werd een school zonder schroom op basis van onduidelijke criteria neergesabeld. De opvolger, de officiële inspectie, heeft nog steeds geen duidelijke criteria gegeven, maar verlangt wel (zucht) transparantie, (zucht) eenduidigheid en (nog meer zucht) aantoonbare objectiviteit. Dit terwijl de jongeren hun examens voor een deel in verschillende bedrijven of met verschillende bedrijfsprojecten afsluiten (bijvoorbeeld bij Philips en DAF). Toon dan maar eens transparantie, eenduidigheid en objectiviteit aan. Er is altijd wel wat te vinden, zeker als de inspectie zelf geen heldere normen geeft. Kortom de vakantie was weer helemaal voorbij. Welkom terug in Absurdistan.
