Laatst verzuchtte ik, en werd daarin bevestigd door S en H, dat het knap waardeloos is met de Nederlandse dagbladjournalistiek. Geen lange artikelen meer waar je lekker in kunt duiken qua stijl en/of inhoud. Er zijn dan ook nog 2 categorieën: de artikelen waarvan je wat leert op welke wijze dan ook en de artikelen waarin je in je mening wordt bevestigd. Vandaag was het dan weer zo ver. Een artikel waarin ik in mijn mening werd bevestigd met de strekking: vervelen is goed! Een regendruppel op een beslagen treinruit volgen kan geen kwaad. Ik bedenk er dan zelf nog steeds de vraag bij: wat is nu eigenlijk de snelheid van die druppel? En is de snelheid van de druppel wel te berekenen? En als dat zo is, welke hulpmiddelen heb je daar bij nodig? Een stopwatch? Welke formule? En waarom kent niet elke druppel dezelfde verplaatsing? Als je op de plaats van bestemming komt of er komt ineens een dikke vrouw tegenover je zitten is de overpeinzing en het probleem weg. Volgens de oude moraal ben je een uitvreter, een nietsnut, een leegloper, want je hebt niets gedaan ... je hebt je verveeld. Tegenwoordig weten wij beter: saai is het nieuwe interessant.
Door dit artikel werd mij duidelijk dat de vele verveelmomenten die ik ken, dus goed zijn. Alleen ben ik me daar sinds het lezen van dit artikel -overigens gelukkig overgenomen uit de Belgische krant De Standaard zodat ik weer bevestigd werd dat het niets is met de NL-journalistiek- misschien wel bewust van en dat is weer niet goed, denk ik ... bewust vervelen ... of wel?
Hieronder nog een liedje van een bentje dat zich eind zeventiger jaren verveelde op het platteland, dat kwam zingen in de grote wereldstad E en waar ik toen erg verward van raakte.
zie ook 'i like boring things': http://iamjamesward.wordpress.com/
