Ik weet wel waar dit stukje gaat eindigen, maar hoe ik er ga komen, weet ik nog niet. Bovendien heeft dit stukje geen enkele boodschap in zich, dus u kunt hier al stoppen met lezen.Een paar maanden geleden heb ik een tentoonstelling van James Ensor bezocht. Het sprak me allemaal niet erg aan op een paar werken na dan. Daarnaast was het de dag dat ik voor het eerst een glas bier van 0.19 zag. Het was voor de rest een mooie, zonnige dag en ik heb nog friet in de Scheveningse haven gegeten en diverse terrassen bezocht. Een van de dingen die was blijven hangen van de Ensor-tentoonstelling, was dat Ensor wel eens contact met Albert Einstein had (op de foto links Einstein en rechts Ensor). Einstein was in De Haan (België) terecht gekomen omdat hij nog van alles moest regelen in Duitsland, maar nazi-Duitsland op dat moment te gevaarlijk was voor hem om daar constant te verblijven.
Een paar weken geleden liep ik over het strand in De Haan aan Zee (België); ik zag een beeldje van Einstein op de boulevard en dacht 'Einstein on the Beach'. En 'Einstein on the Beach' is weer een compositie van minimale-muziek-icoon Philip Glass. Had Glass het over deze beach of over een ander beach? Liep ik misschien wel over een muzikaal beroemde beach waar een intellectueel beroemd mens ook had gelopen? Was er misschien een zandkorrel die zowel door Einstein als door mij was aangeraakt? Hoe dan ook, m'n leven is er niet door veranderd. Daarna toch nog even de minimale muziek ingedoken en naar Glass z'n Einstein on the Beach geluisterd. Ik vind er nog steeds weinig aan. De enige die mij qua minimale muziek een beetje kan bekoren is Wim Mertens (ook Belg), maar of het echt minimaal is weet ik niet. In ieder geval hieronder een bekend stukje Wim Mertens uitgevoerd door Soft Verdict.
