M spreekt ...

De laatste 2 dagen is er van alles in een stroomversnelling geraakt. Het gevreesde CMV-virus is zo'n beetje verdwenen, maar moet nog nabehandeld worden met de helft van de oorspronkelijke dosis Foscarnet; minder gif in het lichaam dus. Daarnaast zijn de leucos flink gegroeid naar vandaag 7,6 en dat wil zeggen dat M wat dat betreft al op een gezond mens begint te lijken en dat de Neupogen ook met de helft verminderd wordt. De trombos en rood blijven stabiel matig, dus weinig bijtanken de laatste dagen. Edoch ... het Graft-versus-host (omgekeerde afstoting) begint nu op te steken. Wat betekent dit? De nieuwe stamcellen zeggen: met al die toestanden in jouw lichaam willen we eigenlijk niets te maken hebben, dus dat laten we weten met rode plekken, jeuk en wat andere signalen. De nieuwe stamcellen zijn echter wel de baas, want zij voeden het immuunsysteem. Het positieve aan dit alles is dat de stamcellen de Non-Hodgkin niet meer accepteren en dat betekent weer dat daar definitief afscheid van is genomen. Nu moeten de verschijnselen van de afstoting weer tegen gegaan worden en dat had als gevolg dat M vanmiddag haar eerste lichttherapie (een soort zonnebank, maar dan anders) heeft gehad om de huid te schonen van de rode vlekken, schilfers etc. en de jeuk daarmee te onderdrukken. M mag morgen wel naar huis om Oud-Nieuw thuis te vieren en gaat dan zondag weer voor onbestemde tijd terug om de strijd met het Graft-versus-host-verhaal definitief te gaan winnen.
Hieronder de nieuwjaarsgroet van M:

Loom

M is loom. Loom van het zijn in het herstelpaleis, loom van de bijwerkingen van het virusonderdrukkingsmiddel Foscarnet; loom van het nauwelijks kunnen eten; loom van de redelijk hoge kamertemperatuur. Loom dus. Vandaag al weer 3 weken op de hematologie-abteilung en er volgt nog minimaal 1 week. Het loom worden zal alleen maar toenemen, ook omdat de Foscarnet wel effectief is maar ook zijn tol rekent op M's lijf.
In de bloedwaarden verandert momenteel weinig (rood en leucos boven de 5 en met de trombos blijft het tobben). De CMV-eenheden zijn inmiddels gedaald tot 2.000 dit in tegenstelling tot eerdere berichten waar ik meldde dat het 1.000 zou zijn (moest 10.000 zijn), maar die misvatting kwam voort uit het feit dat deze waarde wordt gegeven door middel van een logaritme en het werken daarmee was al lang geleden. Maar goed: sinds afgelopen vrijdag dus van 10.000 naar 2.000 gisteren. Moet uiteindelijk allemaal tot 0 (lees nul) naderen. Men was tevreden. Wel duikt er elke avond/nacht nog een vage koorts op, die 's morgens weer verdwenen is en eigenlijk nog niet van uitleg kan worden voorzien.
De soop met het schorriemorrie van PatientLine (zie enige dagen geleden) zet zich voort. Na mijn meel, nam men inderdaad geen contact meer op met M, maar met mijzelf. Dit gebeurde op een ongelukkig moment, namelijk afgelopen zaterdag om 10.00 's morgens toen ik nog lag bij te slapen van de uitputtingen van afgelopen maanden. Het werd een gesprek zonder einde, zoals wel vaker gaf men het na 23 minuten op. Gisteren werd ik weer gebeld door Mia, de plaatselijke tollenaarster. Ze moesten echt het geld hebben anders zou M afgesloten worden van de verrekijk, ik eiste daarentegen eerst een rekening voordat ik zou betalen. Ik moest daarnaast het geld cash komen brengen ergens in de spelonken van het Herstelpaleis. Dat was vragen om moeilijkheden natuurlijk van Mia. Het gesprek begon hilarische vormen aan te nemen (E lag op de bank te rollen van het lachen) en resulteerde uiteindelijk in een tamelijk absurdistisch compromis: Mia mag het geld ophalen bij M op de kamer, maar mag daar niet langer verblijven dan 31 seconden en niet meer dan 5 woorden tot M richten. Dit alles moet gebeuren zonder dat ik in de buurt ben, anders zouden er er wel eens verbale ongelukken kunnen gebeuren. Mia ging hiermee accoord. Helaas voor Mia ga ik zo dadelijk op bezoek bij M, dus ik hoop dat ze het geld dan al heeft, anders moeten de spretsjietfetisjisten van PatientLine weer een dagje wachten. Uiteindelijk is de opperschoft, graaier en uitbuiter van menselijk leed van PatientLine voor bovenstaand onzinnig gedoe verantwoordelijk en niet Mia, maar er moet iemand boeten en ik heb momenteel toch niets anders te doen.
Omdat ik afgelopen maandagavond nog enkele uren een dosis ondefinieerbare neo-hip-hop-troep heb moeten aanhoren, hieronder

Updeet M (12, dacht ik)

M ligt de kerstdagen door te brengen in het Herstelpaleis te N zoals bekend. Er is momenteel sprake van een soort status quo voor wat betreft de waarden, het CMV-virus wordt langzaam de kop ingedrukt en M heeft gisteren te horen gekregen dat er waarschijnlijk nog 2 weken herstelpaleisverblijf aan vast worden geplakt om het proces een definitieve zet in de goede richting te geven. M blijft sterk en neemt het zoals het is. Fysiek (qua conditie) gaat het de laatste dagen ook redelijk goed. Af en toe een paar kilometer op de hometrainer en wat andere oefeningen om het lijf in vorm te houden. Eten blijft moeilijk gaan, maar met af en toe wat fruit blijft de maag in ieder geval in beweging en dat is belangrijk. De rest gaat via het CVK het lichaam in.
Omdat ik zelf langzaam enigszins fysiek weer in orde dreig te raken na 3 dagen uitgebreid slapen, droom ik weer. Vannacht dus ook. Ik was gespreksleider in het grote eindejaarsdebat NL, AD 2011. Aan tafel zaten Gauleiter W, de Syrische fundamentalistische mullah Abdullah el Habibi, de Antwerpse orthodox joodse rabbi Cohen-Meijer, de fundamentalistische homoseksueel Gordon, dominee Sipke in 't Zand uit Staphorst en minister Toos van Verstandverbijsteringsveldt. Het hele tuigdorp (woord van het jaar, schijnt het) was leeggelopen. Het thema was stamcellen. Ik vertelde als inleiding dat er te weinig allochtone donoren waren en dat dit problemen op ging leveren. Negerstamcellen passen namelijk niet in blanke mensen en omgekeerd; Arabische niet Aziatische mensen enz. Gauleiter W vond dit een goede zaak en hij vertelde dat dit hem alleen maar bevestigde in de stellingname dat alle allochtonen moesten verdwijnen. Ik wachtte niet al te lang en gaf hem een dreun; hij viel achterover en daar stonden gelukkig de keeper van AZ en Wesley van W-zelluf om het werk af te maken. De volgende vraag stelde ik aan de Antwerpse orthodox joodse rabbi Cohen-Meijer: zou hij in geval van nood stamcellen accepteren van de Syrische fundamentalistische mullah Abdullah el Habibi? Zij waren per slot van rekening beiden genetisch verwant. Verkeerde vraag; binnen enkele seconden lagen zij ook rollebollend over de vloer. Als laatste dan maar gevraagd aan dominee Sipke of hij eventueel homoseksuele stamcellen van homo-fundamentalist Gordon wilde hebben? Ook hier tumult. Iedereen lag op de grond. Ik keek rond. Alleen Toos van Verstandsverbijsteringsveldt zat er nog. Mijn ogen vroegen haar om hulp. Maar zoals altijd: geen hulp van die kant. Juist ja: NL, AD 2011 dus.

PatientLine

PatientLine is de externe organisatie die in het Herstelpaleis te N zorg draagt voor televisie- en internetgebruik. Ik heb het er al eerder over gehad en vandaag ging het voor de zoveelste keer fout. Hieronder mijn meel aan deze uitbuiters van menselijk leed.

Geachte tollenaars (onder aan dit epistel vindt u een definitie van het woord 'tollenaar', daaronder weer een definitie van het woord 'epistel' en daaronder weer een definitie van het woord 'definitie', want helaas dicht ik u weinig hersenmassa alsook weinig hersenactiviteit toe. Het moet erg saai zijn in uw brein),

Vandaag belde een van uw horigen (zie woordenlijst) naar het Herstelpaleis te N op om mijn vrouw te attenderen op het feit dat uw parasieten (ook van dit moeilijke woord zal ik onder dit epistel een definitie geven) niet in staat waren geweest om geld van mijn rekening af te halen. Allereerst heb ik nooit enige machtiging getekend en nimmer voorwaarden gezien in het toch heel erg goed georganiseerde Herstelpaleis te N. Ik zou het normaal vinden om eerst een rekening te ontvangen en dan tot betaling over te gaan. Maar goed, dit is niet de kwestie waarom het gaat. Het gaat om het volgende: in een herstelpaleis liggen mensen met fysieke deficiënties (ook van deze 2 woorden vindt u de definities onderaan dit epistel). Sommige van die mensen hebben veel pijn. Deze mensen hebben wat anders aan hun hoofd dan het financiële wel en wee van PatientLine. Dit is u in uw geldzucht hoogstwaarschijnlijk ontschoten, omdat de 2 enige interesses in uw beperkte geest vrij waarschijnlijk 'geld tellen' en 'spretsjiets vullen' zullen zijn. U heeft misschien ook een ziekte bijvoorbeeld: gebrek aan empathie (ook van dit heel erg moeilijke woord vindt u een definitie onderaan dit epistel). Misschien moet u zich laten onderzoeken. Maar goed: iedereen heeft recht op zijn gebrek. Toch zou ik u willen vragen mijn vrouw niet meer lastig te vallen met uw triviale financiële perikelen (2 van voorgaande 3 woorden zullen ook verklaard worden; ik veronderstel dat u het woord 'financiële' wel kent). Zou u voortaan direct met ondergetekende willen bellen (06 enz.). Dat vind ik namelijk altijd fijne gesprekken. Als u ervaringsdeskundigen wilt spreken, dan zou u bijvoorbeeld tollenaarsorganisaties als daar zijn VGZ (verzekert u van zorg) en mijn vrienden van UPC waarmee ik al ruim een decennium verbaal oorlog voer (ook weer 2 moeilijke woorden: zie lijst) kunnen raadplegen,

met warme kerstgroet,

Wim H

Woordenlijst (bron: Wikipedia):

• tollenaar: Toen Jezus van daar verderging, zag hij bij het tolhuis een man zitten die Matteüs heette, en hij zei tegen hem: ‘Volg mij.’ Hij stond op en volgde hem. Toen hij thuis aanlag voor de maaltijd, kwam er ook een groot aantal tollenaars en zondaars, die samen met hem en zijn leerlingen aan de maaltijd deelnamen. De farizeeën zagen dit en zeiden tegen zijn leerlingen: ‘Waarom eet uw meester met tollenaars en zondaars?’ Hij hoorde dit en gaf als antwoord: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel. (Matteus 9:9-12) Hieruit valt op te maken dat ook Jezus tollenaars als moreel laakbare personen aanmerkte door ze op één lijn te stellen met zondaars ...
• epistel: een epistel is een schrijven gericht aan een persoon of een groep personen, meestal in de vorm van een erg formele brief, vaak didactisch van aard en elegant geformuleerd.
• definitie: een definitie is de formele, samenvattende beschrijving van het betekenisveld waarnaar een begrip verwijst.
• parasiet: een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt.
  

enzovoort. Met M gaat het overigens weer een stukje beter. De CMV-eenheden dalen gestaag en zitten nu rond 1.000 (was 3 weken gelden 200.000!), moeten onder de 50. De moeder van alle artsen kwam ons ook nog even bemoedigend toespreken. M moet verder gaan met investeren, het investeren loont en dus hebben we er vrede mee. De foto is M's kerstboom dit jaar.

Duidelijke taal

Ik zit nu in het herstelpaleis. M's CVK wordt nu gecontroleerd (CVK = een soort infuushub net boven de borst geimplementeerd). Een CVK betekent impliciet ook dat de situatie er niet op vooruit gaat. Voeding gaat weer via infusale zakken alsook de medicatie. Eerder deze middag kwam het nieuws dat M de kerstdagen niet thuis door gaat brengen: te veel risico, geen geoudehoer! Er moet nu geïnvesteerd worden. Nog minimaal een week verlenging. Nier-en leverfunctie niet goed en ook het eten wil niet lukken, dus verzwakt M enigszins. Nog eerder deze dag werd wel duidelijk dat de leucos naar 5,4 gestegen waren en de rode broeders ook op eigen kracht weer wat aangetrokken waren. De trombos daaarentegen waren weer fors gezakt. CMV-data komen over een uurtje en dan zal waarschijnlijk de moeder van alle artsen aanschuiven om duidelijk te maken wat nog niet duidelijk is.

Toevoeging rond 18.00 uur. Het was weliswaar niet de moeder maar deze arts gaf zeker ook duidelijkheid: de CMV-eenheden zijn aan het dalen en dat proces moet niet onderbroken worden door nodeloze kerstsessies thuis. Voedsel wordt niet via de CVK toegediend, maar vanaf heden via de neus (is beter). Voor de rest nog kalium- en magnesiumtekort , moet weer via de CVK want via normaal infuus erg pijnlijk. Nog even een dag of 10 doorzetten alles bij elkaar.

Mentaal verblind

is vandaag het thema. In een normale week voer ik ongeveer 2 echt serieus nodige gesprekken met probleemleerlingen en hun (probleem)ouders. Ik heb daar weinig moeite mee, maar elk jaar springen er wel een paar uit. Dit jaar heb ik twee van die gesprekken gevoerd. Het eerste gesprek verwarde mij dermate dat ik een half uur later bijna benzine in mijn dieselauto stond te tanken. Deze jongeman is in de voorjaarsopruiming uiteindelijk opgeruimd en wij zullen later nog wel iets in het sjoernaal van hem vernemen. Het tweede gesprek vond vandaag plaats. Het ging over ontevredenheid, wantrouwen, vertrouwen en iets dat ik niet anders kan beschrijven als mentaal verblind hetgeen iets anders is dan mentaal blind. Dit gesprek duurde 85 minuten en dat is lang als je daarvan 60 minuten aan het woord bent, constant zorgvuldig moet formuleren om de iele brug van wantrouwen naar vertrouwen die je aan het bouwen bent intact te laten en langzaam iets van de mentale verblindheid weg te nemen bij de gesprekspartners. Je zit op zo'n moment in een soort roes en uiteindelijk red je het wel. Wederom een stap genomen, want het menneke zal hoe dan ook aan zijn diploma komen, wan hij is slim genoeg. Na dit gesprek was ik zelf ook wel even mentaal verblind en dat werd alleen maar erger in het Herstelpaleis, want M's waarden vliegen momenteel als een gek op en neer en ik kan dat met al m'n huidige hematologiekennis niet helemaal verklaren. Leucos van 2,7 dinsdag naar 4,7 woensdag naar 3,7 vandaag. 4 Is goed maar al die fluctuaties kan ik niet plaatsen. Rood is ondanks 2 zakken tanken gisteren maar iets boven de 5, maar dat kan ik misschien wel verklaren, want de rode bloedlichaampjes zijn altijd de laatsten die herstellen. De trombos schoten na 1 zak tanken ineens naar 80, wat ook weer exceptioneel is. Helaas geen CMV-data vandaag, waardoor het totaalbeeld alleen maar onduidelijker wordt. M heeft ook weer wat onduidelijke rode plekken, zit constant tegen braken aan, eet moeilijk maar is eigenlijk de enige die momenteel niet mentaal verblind is.

Slagerij L

De meest gevreesde winkelier van Gestel-binnen-de-Rondweg is zonder enige concurrentie Slagerij L. Hij levert weliswaar kwaliteitswaar, maar zijn hopeloze gezever drijft iedere klant tot waanzin en ik ben er zeker van hij ook veel potentiële en bestaande klandizie heeft verloren, verliest en zal verliezen door de naargeestige Psycho-3-sfeer die er immer heerst in zijn familiekwaliteitsvleespaleis. De 1ste keer dat ik er kwam was nog in het betaalkaartentijdperk. Het was zaterdag rond 16.00 ergens in de 80-er jaren en ik moest nog wat geld hebben voor het weekeinde. Ik was nog nooit in de zaak geweest. Ik bestelde wat vleeswaren en vroeg of ik 50 gulden meer uit kon schrijven. De bedienende man keek me angstig aan; het gehak achter in de winkel verstomde en het hoofd van zijn zoon keek met dezelfde angstblik in mijn richting. De vader liep naar de zoon en startte fluisterend beraad. Ik zag het al: dat werd niets. Slager L begon uitgebreid uit te leggen waarom. Ik wilde het verhaal niet eens horen, maar uit beleefdheid blijft een mens dan staan. Bovendien had hij het hakmes inmiddels in zijn handen. Slagerij L was inmiddels ook in de kroeg onderwerp van gesprek. Uiteindelijk kwam de belangrijke vraag waar Slager L met zijn familie op vakantie zou gaan naar voren. Niemand die het zeker wist, maar Oostenrijk werd algemeen gezien als de grote kanshebber. Dit moest uiteraard nog nagetrokken worden. Niemand die het durfde, want alleen deze vraag zou al een strafantwoord van minimaal 3 kwartier betekenen. Uiteindelijk was toenmalig restauratier J het slachtoffer. Na enkele weken, hij kwam er elke dag om vleeswaren voor zijn restaurant te halen, durfde hij de vraag te stellen -er zijn daar klanten die daar een briefje op de toonbank leggen en dan hard weglopend zeggen: legt u het over een half uurtje klaar, dan kan ik het meteen meenemen-. Het antwoord was duidelijk: Oostenrijk voor de Alpen, want die durfde hij niet over met zijn caravan. Een -waarschijnlijk inmiddels lege- camping nabij Innsbruck was zijn vaste doel. Veel regen daar. Geen probleem, er waren immers paraplu's.
Afgelopen week durfde ik -door omstandigheden gedwongen- weer binnen. Ik bestelde 3 baklappen en keek in een rek op zoek naar hausgemachte kartoffelsalade of iets dergelijks. De zoon stond de baklappen te snijden en vroeg: oh, u wilt vanavond makkelijk eten. Ik vroeg hem of hij hausgemachte kartoffelsalade had. Kon best zijn, want ik kijk altijd slordig. FOUT! FOUT! FOUT! Hij begon uitgebreid uit te leggen waarom de hausgemachte kartoffelsalade er niet was en nog uitgebreider uit te leggen welke er wel waren. Ik stond met m'n rug naar hem toe nog steeds in het hausgemachte saladerek te kijken en begon licht te snikken. Ineens werd z'n stem luider, ik keek om en zag z'n Anthony Hopkins-hoofd op 20 centimeter van me. Ik mompelde dat ik het zo wel had en meteen wilde betalen, want haast. Hij liet me gaan. Weer levend ontsnapt. Op het fillumpje links, niet zichtbaar, Slagerij L. Ja, dit soort dingen komen dus in je hoofd op als je maar vaak genoeg het traject wereldstad E - KGB-stad N aflegt en dat wilde ik even met u delen.

Klein Leed

Omdat alles realtief schijnt te zijn is leed dat ook:

• vanmiddag op weg naar N wederom meer dan 150 werkbusjes (Installatiebedrijf Van de Ven, Gemert; Bouwbedrijf Van Stralen, Gemert en zo meer) gezien


• normale avondspits


• de rode boeties zijn nog niet gescoord


• zit nu al in het Herstelpaleis omdat ik het echte fileleed voor wilde blijven, maar mag nog niet naar M omdat ze bezoek heeft van een vriendin en daar moeten ook persoonlijke zaken mee besproken worden


• ga dadelijk een ouderwetse oostblokhap uit de gaarkeuken alhier eten


• aankomende woensdag gesprek voeren met een enorm probleemgeval waarvan je eigenlijk zou zeggen: wegwezen ... maar moet op school blijven want slim, snel en potentiele HBO-er en moet tegen zichzelf berschermd worden


• kan de leestekens op deze kompjoeter niet vinden en daarom potentiele zonder trema


• ik sta op en het is donker


• M heeft pijn aan haar slokdarm, slikt moeilijk, moet af en toe braken, heeft lichte koorts en moet absoluut koortsvrij zijn wil ze vrijdag naar huis mogen


• de kerstboom moet nog opgetuigd worden


• ik ben vergeten om een klein kerstboompje te kopen voor kamer 16


• ik moet het dekbed nog verschonen

Het belangrijkste is echter dat het CMV-virusschorriemorrie langzaam M's lijf aan het verlaten is: 1 december ->100.000 eenheden; 7 december -> 200.000 eenheden; 8 december 70.000 eenheden; 12 december -> 30.000 eenheden; 18 december -> 20.000 eenheden. Moet uiteindelijk 0 (lees nul) zijn en daartoe zijn wij momenteel op aarde.

Rode booties (spreek uit Rode boeties)

Het moge duidelijk zijn dat M's proces een mentale en fysieke kant heeft die ook nog op elkaar inwerken. De laatste week voerde de mentale kant de boventoon. M zat in een middelmatige dip. Afgelopen dinsdag was zo'n beetje het hoogtepunt en sindsdien is M op de mentale weg terug. De moeder van alle artsen kwam gisteren nog even een hart onder de riem steken of omgekeerd schijnt ook te kunnen. De broeders en zusters in het hematologie-paviljoen en andere hulptroepen waren de voorgaande dagen al goed bezig geweest. Dat M op de weg terug is, kwam vanavond meedogenloos aan het licht toen ze aan E vroeg of ze maandag die rode boeties bij Vandalen of een ander schoenenpaleis (kon ook Cinderalla zijn) voor haar wilde kopen. Meteen de aaiFoons getrokken om na te gaan welke boeties het waren. Helaas konden we ze niet online bestellen anders waren ze komende maandag in het Herstelpaleis te N bezorgd. Weer een nieuwe stap gezet door de mensheid zou dat zijn: online schoenen bestellen en in het ziekenhuis af laten leveren. Nooit gedacht dat het eventueel kopen van het zoveelste paar schoenen door M mij goede zin zou bezorgen. Zo gebeuren er wel meer vreemde dingen. Afgelopen week liet M, die toch redelijk anti-kompjoeter is, plotseling weten dat ze een aaiPet wel zag zitten, dan kon ze meer kommuniseren met de mensheid. Ik had het een half jaar geleden al voorgesteld en afhankelijk van de voortgang van het herstelproces gaat M dus aan d'n aaiPet.
Goed, mentaal gezien dus vooruitgang, medisch gezien een wisselend beeld: het CMV-virus verliest steeds mee terrein en dat is positief; daarnaast is M wel misselijk van de medicatie en is er ook sprake van enig slokdarm-ongenoegen wat voor veel pijn bij het slikken zorgt. Bijgaand fillumpje geeft een beeld van het 'hematologie-paviljoen' (ik weet eigenlijk niet eens hoe deze afdeling officieel heet) in het herstelpaleis alwaar M inmiddels ruim zeventig dagen heeft gebivakkeerd en komende vrijdag hopelijk weg mag.

Op weg naar herstel, dag + 162

M ligt nog steeds in het Herstelpaleis te N. Gisteren redelijk paniek omdat de omgeving van het infuus begon te ontsteken. Vreselijk veel pijn en aangezien M al volledig is lekgeprikt, moest er operatief een nieuw infuus in de andere hand geïmplementeerd worden. Van het CMV-front is er wel redelijk positief nieuws: de CMV-virus-eenheden zijn imiddels geslonken van 200.000 naar 30.000, schijnt het. De getallen zijn van telefonisch horen, dus niet wetenschappelijk onderbouwd. Uiteindelijk moeten ze naar 0 (lees nul). Ondanks de significante daling gaat dit toch nog dagen, weken duren. Een mogelijkheid is om de kuur tijdens de Kerstdagen thuis door te laten gaan (2 x daags iemand die de vloeistof, medicatie etc. komt aanvullen). Misschien dus weer wat nieuws: M die met een infuus door het huis scharrelt. Maar goed, in ieder geval beter dan in het Herstelpaleis zelluf liggen tijdens de feestdagen. Met de trombos, leucos en de rode broeders is het nog steeds teleurstellend en dat speelt ook weer mee bij een eventuele toestemming voor het hierboven besproken scenario. De mentale dip van M op dinsdag heeft niet echt doorgezet en M heeft het idee dat ze er langzaam uit aan het komen is. Later deze middag met E naar M. Eerst nog wat problemen oplossen in de onderwijsinrichting alhier, want het is vandaag WereldPsychoDag, zoals bekend mag zijn. Veel probleemgevallen zijn juist vandaag erg onrustig, waarom weet ik niet, maar het is altijd hetzelfde liedje: psychos houden zelden rekening met hun omgeving. Kunnen ze hun gekte niet een beetje spreiden? Bijvoorbeeld ook sommige mentale oprispingen in de rustige maand april laten plaatsvinden? Voor de rest heb ik er ook weer een fobie bij: het intelligente-printer-fobie. Intelligente printers nemen schijnbaar zelf beslissingen en hebben dan ook de beslissing genomen om sommige zaken niet te printen die wel op het kompjoeterscherm staan. Een zogenaamde domme printer print weer wel wat er op het kompjoeterscherm staat. WereldPsychoDag dus. It's Johnny-time!

Op weg naar herstel, dag + 160

M heeft het mentaal zwaar. Deze opname heeft in tegenstelling tot de voorgaande geen direct voelbaar nut, wel aanwijsbaar. Er is geen koorts; jeuk en uitslag is vrijwel weg, nauwelijks ontstekingen, maar wel het CMV-virus dat op de loer ligt en dat uiteindelijk meedogenloos actief kan worden en met de 10-daagse-Foscarnet-kuur (+ 2 - 4 dagen uitloop) moet worden aangepakt. Helaas kun je een virus dat op de loer ligt en nog niet actief is, niet zien of direct voelen, maar voelt het indirect wel als een constante dreiging van een sluipschutter in Serajewo zo'n 15 jaar geleden. Het is door een hele zure appel heen bijten. Je hebt/voelt eigenlijk weinig medisch ongenoegen, maar je zit wel voor de 70ste dag in het Herstelpaleis. Zeggen en denken dat het allemaal nog erger kan, helpt op zo'n moment niet altijd. M gaat dus mentaal door de welbekende lange, donkere tunnel. Daarnaast gaan de waarden ook niet vooruit, dus daar kan momenteel ook geen motivatie uit gehaald worden. Om de paar dagen een zakje trombos; om de week 2 zakken 'rood' en elke dag een spuit Neupogen voor de leucos om de bloedhuishouding kunstmatig in stand te houden. Gelukkig is men op het Herstelpaleis ook ervaren voor wat betreft het mentale aspect, want M is niet de eerste die dit overkomt. Bovendien montert bezoek M altijd op; morgen wordt wat dat betreft een zware dag voor de luchtregulering in kamer 16 gezien de bezoekers, die tezamen met M tussen de 2 en 3 miljoen woorden zullen genereren in minder dan 12 uur. Nog een week achter de tralies, zo ervaart M het deze dagen.

Gij bent ginne echte Pee-eS-Vee-jer ...

Met M gaat het nog steeds stabiel matig en ook de wereld gaat voort, dus deze zaterdag ook weer naar het stadion om een potje voetbal te genieten of niet. Jammer dus, vandaag een ouderwetse martelwedstrijd, wel gewonnen maar niet om aan te zien. Na de wedstrijd kwam ik in het stadion in café de Verlenging terecht. Daar lopen precies de mensen rond die je daar verwacht; ex-voetballers waaronder bijvoorbeeld de huidige viskampioen Theo L en het gebruikelijke voetbalvolk dat de grote wereldstad E rijk is. Na verloop van tijd kwam ik in het toilet terecht en werd daar ontvangen door een man met een driedelig pak dat niet bij zijn hoofd paste of omgekeerd. Ik begon aan waar ik voor gekomen was. De man riep op luide toon tegen niemand in het bijzonder: 'nie verder over lulle ... drie punten zijn binne', een andere man zei: 'da bedoel ik en wij lache toch het hardst aan het eind van het seizoen.' Ik grinnikte licht. Dat viel de man in het driedelige pak dat niet bij zijn hoofd paste of omgekeerd op. Hij vroeg: 'bende gij wel unne echte Pee-eS-Vee-jer?' Ik zei dat ik weliswaar een seizoenkaart had en dat Pee-eS-Vee van mij elke week mocht winnen, maar dat ik in eerste instantie toch kwam om van een leuk potje voetbal te genieten. Tijdens mijn antwoord kwam er een nieuwe patiënt binnen en de man met het verkeerde pak begon weer: 'nie verder over lulle ... drie punten zijn binne', de andere man zei: 'ja net, en mar hope da nultwintig merge verliest'. De man met het pak dat niet paste bij zijn hoofd of omgekeerd richtte het woord wederom tot mij en kwam met zijn conclusie: 'en gij, ik wit nie wa ik zie, mar... gij bent ginne echte Pee-eS-Vee-jer', waarna hij de ruimte verliet. De man naast me zei dat het net een toneelstuk leek waarin hij was terecht gekomen. Ik spoelde door en antwoordde dat dat ook het geval was. Later op de avond, tijdens het verlaten van het pand, kwamen we Dries M nog tegen, de Belgische dwergvoetballer die ook die avond had gescoord en ging we met hem op de foto: Neeeee ... dan bende ginnen echte Pee-eS-Vee-jer!
Hieronder dus een plaatje waar ik eigenlijk voor kom en wat ook gisteren plaatsvond: Van Persie in balans boven de aarde hangend, terwijl de bal net van zijn linkerschoen is gespetterd om via de binnenkant dan de rechterpaal het doel te bereiken.

Op weg naar herstel, dag + 156

M zit er vandaag 'un bietje doorhinne' zoals dat heet in Gestel-binnen-de-Rondweg. Voor het eerst eigenlijk en normaal, zo denk ik. De 10 dagen verbanning wordt hoogstwaarschijnlijk wat langer en het is al de zoveelste keer. Gelukkig zit het komende weekeinde vol bezoek en daar put M altijd weer moed uit. Als met al zag het er medisch redelijk uit: de leucos en rood waren miniem gestegen; de trombos gisteren bijgetankt, dus dat gaf geen reëel beeld. Gelukkig is de jeuk aan het verdwijnen en de oorzaak is hoogstwaarschijnlijk niet het alom gevreesde Graft-versus-host-verhaal. De Prednison gaat er ook vanaf en dat betekent weer dat de Foscarnet als CMV-virus-bedwinger weer doeltreffender kan opereren.
Ik merk dat mijn therapeutisch werk op het Onderwijspaleis mij goed doet in dit proces. Ik krijg een flinke dosis afleiding en het is af en toe ook nog flink lachen met de mennekes. Zo kan ik dan weer fris in het hoofd naar het Herstelpaleis en M wordt daar ook beter van. Een vreemde win-win-situatie, want ik werk en M wordt daar beter van. Had ik nooit kunnen bedenken.
Als steun voor M een mooi liedje von Frau Case

Op weg naar herstel, dag + 155

Vandaag toch ook weer ontwikkelingen. M ligt nu volledig separaat (lag gisteren nog op een 2-persoonskamer) achter de sluizen, omdat de waarden niet erg hoog zijn en dus de kans op allerlei infecties, aandoeningen en medisch ongenoegen groter zijn geworden. Op zich ook weer verklaarbaar, want het nieuwe medicijn -Foscarnet- tegen het CMV-virus gaat pas over 5-6 dagen effectief worden nadat het vorige -Valganclocivir- uit het lijf verbannen is. Verder weet men ook nog niet of de rode plekken en jeuk veroorzaakt worden door Graft-versus-host; de biopsie bracht geen duidelijkheid. Een ander obstakel is dat het medicijn tegen de jeuk -het alom bekende paardenmiddel Prednison- de Foscarnet weer beinvloedt (trema kan ik niet vinden, want zit in het Herstelpaleis en zit dus achter een vreemde kompjoeter) en zo blijven we hier fijn aan de gang.
In het Onderwijspaleis gaat het ook lekker; vandaag weer fijn bezig geweest met het inspireren van de 4e jaars in een soort constante staat van oorlog. Alles is toegestaan; onderwijs is oorlog, vandaag uiteindelijk resulterend in het vernietigen van een pak donuts van een van de studenten die z'n map voor de zoveelste keer niet bij zich had. Hij was het er ook nog mee eens, denk ik. Ook weer kennis gemaakt met de moderne tijd door een telefoontje van een ouder die vroeg of ik misschien kon veroorzaken dat zoonlief op school zou komen voor overleg met zijn ouders en andere begeleiders over zijn verdere verloop van zijn studieloopbaan. NL, AD 2011 dus. En Toos van Verstandsverbijsteringsveldt maar klagen dat scholen en ouders en vice versa niet genoeg samenwerken. Toos is trouwens sowieso erg verward de laatste tijd, maar daarover snel meer als M weer een beetje stabiel is. Voor u allen, zolang het nog kan, een warme herfstgroet!

Op weg naar herstel, dag + 154

De 1ste stamceldonatie is 154 dagen geleden, de boest (schrijf boost) een maandje geleden en als we de voorbereidende chemo's etc. meetellen is het hele proces vandaag precies 6 maanden bezig. Vandaag is duidelijk geworden dat er wederom 10 dagen in het herstelpaleis doorgebracht moeten worden. De moeder van alle artsen was daar duidelijk in; er moeten knopen doorgehakt worden. Er is sprake van omgekeerde afstoting (het inmiddels beruchte Graft-versus-host), maar dat is niet de hoofdreden. Het al even beruchte CMV-virus moet nu definitief de kop ingedrukt worden middels een kuur Foscarnet. Weer even afzien dus, maar 10 dagen is te doen, ook omdat we in ons achterhoofd rekening gehouden hadden met misschien wel 3 weken. Het geeft een goed gevoel dat K's viroloogbroer in het verre en verwarde Joe Es of Ee dezelfde aanpak had bedacht en bovendien meldde dat het herstelpaleis in de KGB-stad N ook daar een goede naam heeft.
De omgekeerde afstoting betekent dat M momenteel onder de rode vlekken zit, gelukkig is de jeuk met Prednison wat vermindert. M voelt zich mentaal en fysiek redelijk goed en is klaar voor deze nieuwe stap in de wondere wereld die hematolgie heet.

U (2)

Zoals elke jongere betaamt, wordt er wel eens een lesje of wat gespijbeld. Ik had daar ook last van, bij voorkeur op vrijdagmiddag. De hedendaagse leerling verschilt hier weinig in, alhoewel ik in tegenstelling tot mijn toenmalige docenten wordt aangesproken met eh, gij, jij of Wim of zelfs Wimke. Gauleiter W en zijn knokploeg denken dat zij van alles met het woord U kunnen oplossen, zo ook het respect (zucht) voor de docent. Ik denk daar anders over en gebruik andere middelen. Vandaag valt bij de mennekes onderstaande brief binnen. Spijbelen dus voorlopig niet meer. Bovendien wordt Toos van Verstandsverbijsteringsveldt ook blij van dit soort strategieën, want dan zijn de ouders ook weer op de hoogte. Met groeten van Hans en Wim.

Geachte student,

Afgelopen vrijdag 2 december, het 8^e en 9^e heb je door omstandigheden een belangrijke workshop Bedrijfskunde gemist. We zijn er uiteraard van overtuigd dat je hier een goede reden voor had. Tevens zijn we er van overtuigd dat je de gemiste kennis alsnog wilt verwerken, zodat je deze later in je carrière toe kunt passen.

Daarom hebben we voor jou een selectie van belangwekkende artikelen gemaakt zodat je de gemiste kennis gelukkig toch nog kunt bestuderen. Om het bestuderen wat gemakkelijker voor je te maken, hebben we een opdracht toegevoegd. Deze opdracht moet verwezenlijkt zijn uiterlijk vrijdag 16 december, 16.30. Mocht je niet aan deze opdracht kunnen voldoen, dan moeten we helaas overwegen je uit te sluiten van het examen Bedrijfskunde en het summatieve eindgesprek. Dit betekent dat je diplomering in gevaar komt.

De opdracht:

schrijf met behulp van bijgaande artikelen een verslag van minimaal 500 woorden met als titel: Heb ik mijn project qua kwaliteit, planning en mijn rol als projectcontroller naar behoeven uitgevoerd. Graag zien we in de conclusie, indien noodzakelijk, een aantal verbeterpunten. Daarnaast mag je uiteraard ook best andere bronnen gebruiken, mits je die noemt.

Aanbevolen werkwijze: bestudeer eerst de bijgevoegde artikelen en bezoek de web-site (zie bron). Koppel daarna hetgeen je bestudeerd hebt aan de gang van zaken tijdens de verwezenlijking van kerntaak 3 & 4 (je mag hier gerust ook de ervaringen van kerntaak 1 & 2 in betrekken).

Bron: ...

Met vriendelijke groet,
Hans en Wim
P.S. We hopen dat je komende vrijdag wel aanwezig kunt zijn.

Als toegift nog een fillumpje van Howe, z'n vrienden en z'n familie in de woestijn in de buurt van Tucson.

Updeet M (11)

Juist ja, dat dachten we dus. Tot ergens in januari in de luwte zitten en M langzaam herstellen. Van de week een goedkoop retourtje Houston scoren om in april van daar uit de woestijn in te trekken. Niet dus! M is nu nog steeds in het Herstelpaleis en het ziet er niet best uit: ontzettende jeuk + rode vlekken = waarschijnlijk lichte (omgekeerde) afstoting. CMV-virus nog actief = zak nieuwe medicatie intraveneus. Rood en trombos ook weer weggezakt = 2 zakken rood + 1 trobos, kortom wederom terugval en een uurtje of 5 tanken. De moeder van alle artsen was ook bedroefd, maar was ook wel weer optimistisch 'we waren pas 5 maanden bezig en het is een lang proces.' Komende woensdag weer op controle, koffer met kledij etc. voor de zekerheid meteen meenemen en op basis van de uitslagen kijken wat de strategie wordt. Gaat vrijwel zeker uitdraaien op een volgende opname, want de weg naar herstel moet een nieuwe injectie hebben. 'Leed loutert, maar louter leed is ook niet alles', zoals een oude man jaren geleden eens debiteerde. M ploegt en ik blog dus nog even voort.

Ik ben terug ergens in januari

Updeet M (10)

Na al de ophef over de Met warme herfstgroet-trilogie is het weer tijd voor serieuze zaken. M is na de boest al weer verschillende malen doorgemeten en uiteindelijk is de stand van zaken redelijk positief, althans op het eerste gezicht. De rode broeders (hemoglobine) cirkelen rond de 5,7 (moet tussen 7 en 11 zijn), maar doen dit zonder transfusie en dat is goed. Zij zijn de laatsten die op de ideale waarde moeten komen. De trombos (thrombocyten) zitten nu op 55, moeten op 130 komen, maar zijn ook uit het dal waarin ze zaten en de Leucos (Leucocyten) zitten op 3,5 (moet minimaal 4,0 zijn). Al met al zou een mens tevreden moeten zijn na alle lage waardes van afgelopen maanden; de moeder van alle artsen was echter tamelijk bezorgd want het MCV-virus* (86) is de kop aan het opsteken en niet onder controle te krijgen met de daarvoor bestemde medicatie. Daarnaast zijn er ook wat problemen met de lever; gelukkig waren er echter geen 'koeienogen' te zien op de echo, dus daar is nog geen echte paniek over. Morgen hoog beraad over de aanpak van het MCV-virus want de moeder van alle artsen wist het ook even niet en wil haar vakbroeders raadplegen.
*Bij orgaantransplantaties is CMV-infectie een groot probleem. Via het getransplanteerde orgaan kan de ontvanger besmet worden, terwijl tegelijk de afweer onderdrukt wordt (om te voorkomen dat het transplantaat wordt afgestoten). De klachten variëren van koorts, opgezette lymfeklieren, een ziek gevoel en stoornis in de functie van het getransplanteerde orgaan (bijvoorbeeld de nier of lever). (bron: Wikipedia)