zaterdag 9 mei 2009

Kersenboom


Het maaien van het gras op het landgoed is meestal een hoop gedoe; er wordt weliswaar fors voor betaald, maar de buurman kiest er zijn eigen momenten voor. Druk uitoefenen heeft geen zin en bovendien is dat moeilijk omdat de taal niet door mij wordt beheerst. Deze keer was zowaar het voorste gedeelte reeds gemaaid toen wij aankwamen. Het achtergedeelte werd met veel tegenzin na een week gedaan. Op het landgoed staan zo'n 15 fruitbomen. Ten opzichte van bomen sta ik in beginsel neutraal. Fijn dat ze er zijn, maar echt opgewonden raak ik er niet van, of het moet zijn van plantanen aan een flinke laan in een grote stad. Met de bomen op het landgoed heb ik weer wel wat. Ik ken ze allemaal, weet ongeveer welke vruchten er aan groeien, weet dat er van die vruchten drank gemaakt kan worden, die ik dan weer -tegen m'n zin, want niet te drinken- op moet drinken. Een perenjenever afkomstig van je eigen bomen, al is ie nog zo smerig, doet je goed. Als het gras overal gemaaid is, wordt het tijd voor een wandeling door de boomgaard om de bomen te inspecteren. Deze keer deed ik dat met Jurgen, een van de mede langoedeigenaren. We spraken over de wonderlijke heropstanding van de kersenboom 10 jaar geleden. Deze kersenboom heeft altijd in een hoek van 30 graden gestaan, hoogstwaarschijnlijk een keer bijna omgewaaid, maar zich weer teruggevochten in de aarde. 10 Jaar geleden leek de boom dood: geen fruit, verrotte takken, zag er niet goed uit. Echter, na een jaar of 2, zaten er weer kersen aan.
Op 1 mei, een dag na onze inspectie, was er een ouderwets onweer. Onweer in ons gebied heeft klasse: knetterende felwitte bliksemschichten en af en toe een keiharde, droge inslag waarvan de aarde licht trilt. Daarbij nog een flinke storm en regen zoals bij een wolkbreuk. Genieten dus. Tijdens dit onweer is de kersenboom gesneuveld. Jammer, een monument geveld. Doordat de boom op de grond lag en het uitzicht bedierf, moest ik helaas aan de slag. Takken doorzagen en wegslepen. In de zomer gaat de fik er in en genieten we er voor het laatst van.