maandag 3 oktober 2011

Nodeloze haatzaaierij

Op zich moet dat kunnen: haatzaaien, maar men kan te ver gaan. Sinds de mentale slag die mij op 12 mei is toegebracht door een glas bier met de inhoud van 0.19 voor mijn neus te zetten, word ik geobsedeerd door terrasglazen en hun inhouden. Bij de Weduwe Van Toorn dus 0.19, op een terras in E waar ik het voor de rest niet over wil hebben 0.23 en dan zit ik gisteren weer ergens op een terras waar ik bovenstaande bierkaart aantrof: fluitje 18 cl = 0.18, vaasje 24 cl = 0.24. Gelukkig zat ik al aan een fles moffenbier. Al deze glazen zijn afkomstig van Brand en in hun glazenassortiment hebben ze dus glazen van 0.18, 0.19, 0.23 en 0.24 (er zullen nog wel meer maten zijn, maar daar hebben ze mijn dag nog niet mee kunnen verzieken). Brand bier, op zich niet eens de grootste gifmengers, maar daar loopt dus wel een ernstig gemankeerde geest rond en dus lijkt het me verstandig om nooit meer Brand te drinken of een café binnen te gaan waar ze dat spul verkopen. Als ze zo psychopathisch omgaan met hun glazen, dan zal het bier ook wel tot krankzinnigheid leiden en ik maak tegenwoordig zelluf wel uit waar, wanneer en of ik krankzinnig wens te worden.
Gelukkig was de week al een paar dagen eerder verpest door onderstaand glas waarop ik kon aflezen dat het glas CE-gecertificeerd was. Dat was een onprettig veilig gevoel: geen spontaan ontploffend, lek of anderszins 2de-rangs glas voor m'n neus. Wil ik dat wel? Zo'n veilig CE-gecertificeerd glas. Nee, natuurlijk niet; naar de kroeg gaan = risico nemen en niet geconfronteerd worden met neo-liberale hersenspinsels van een po-si-tio-ne-rings-ex-pert.