Het is herfst, kastanjes liggen op de grond. Zo ook op het schoolplein. 2 Jongens schopten kastanjes met veel geweld tegen de glazen deur. Door die deur kunnen mensen naar buiten komen, die dan getroffen worden door kastanjes. Ik sprak de jongeren aan en vertelde dat ik ze wilde spreken. Of ze wisten wat ze konden veroorzaken met hun geschop? Gebroken ruiten, verwonde mensen. Ja, dat wisten ze en het was een domme daad en als het meezat zou het niet meer voorkomen (dit noemen wij 'sociaal wenselijke antwoorden'; de persoon in kwestie gaat er dan van uit dat hij snel van het gezeur af is). Ik begon 'door te vragen'. Een van de 2 was via het VWO en de HAVO bij ons terecht gekomen. Ik bekeek hem wat nader. Ik vroeg hem naar de reden. Gedragsproblematiek? Ja, maar hij was al lang 'uitbehandeld' en er was geen verbetering meer mogelijk. Het huidige gedrag was het hoogst haalbare. Ik moest me er verder maar niet druk over maken. Een fijn advies, dat ik niet in de praktijk zal brengen.
