Zwijg (2)

Vanmorgen stonden die 2 Hongaarse mannetjes er weer; moest mee voor een cursus 'correct, maar ook tegendraads, non-conformistisch denken in het Europa van 2011'. Duurt een week of 2. Ik spreek u rond 6 januari.

Zwijg

Net terug uit Den Haag; tijdje ondervraagd op de Hongaarse ambassade. Vanmorgen opgepakt door 2 agenten van de Hongaarse Veiligheidsdienst. Ik had al vernomen dat er afgelopen maandag een nieuwe wet was aangenomen, waarin de persvrijheid aan banden werd gelegd. In de zomer had ik in het verre en verwarde Hongarije al gehoord dat het 'verstandig' zou zijn om aan te geven als je een blog onderhoudt. Er wordt verwacht dat je 'evenwichtig' nieuws brengt.
Ik werd een kamer binnengeleid en een ambtenaar begon met het uitleggen van de nieuwe wet: of ik wel wist dat 'objectiviteit' een nieuwe dimensie had gekregen, of ik wel wist er voortaan verplicht op de radio 25 % van de muziek van Hongaarse makelij moest zijn en of ik wel wist dat er hoge boetes stonden op staatsondermijnende berichten.
Daarna vertelde hij me dat mijn blog onderzocht was; er stonden 30 berichten op die in meer of mindere mate met Hongarije te maken hadden. 4 Daarvan werden gekwalificeerd als opruiend en beledigend voor de Hongaarse landsaard, 7 berichten als 'onnodig haatzaaien' tegen een bevriende natie, 11 berichten waren onnodig kwetsend. 8 Berichten begrepen ze niet en waren dan ook niet te kwalificeren.
Ik vertelde ze dat ik veel van het land hield en dat alles bedoeld was als opbouwende kritiek met een licht cynische ondertoon. Bovendien had ik de staat een flinke financiële injectie gegeven door mijn regelmatige verblijf aldaar. Niets mee te maken, was het antwoord. Ik werd verzocht om mijn blog uit de lucht te halen. Ja, zo gaat het tegenwoordig bij de voorzitter van de EU vanaf 1 januari 2011. Ik knikte braaf ja en mocht het pand verlaten; de vrijheid in en blog vrolijk verder.

Zware tijden

Een tijdje geleden heb ik het kort gehad over Hard Times van Baby Huey and the Babysitters. Baby Huey had op diverse vlakken last van zware tijden, dat kun je zien aan zijn hoofd. Hij had zijn gewicht tegen; hij woog rond de 190 kilo en daarnaast kon hij ook niet goed overweg met de verdovende drugsmiddelen. Alles bij elkaar werd hij slechts 26 jaar en maakte maar een moderne langspeelplaat (een aanrader!). Hard Times is een cover van een Curtis Mayfield, maar deze keer is het origineel een stuk minder.
In Hard Times zit eigenlijk zo'n beetje alles wat in een goed liedje moet zitten; een beetje '70 jaren soul-psychedelica in het begin; daarna de twijfel 'is dit een man of vrouw', dan het refrein, dat meteen goed mee te zingen is, de blazers, 2 x een goede dreun op de bekkens en op het laatste schreeuwt hij het nog een keer uit van ellende. Fijn liedje, mag gerust een maandje in mijn hoofd rondtollen, zeker in deze zware tijden.

Tegendraads

Het heerst tegenwoordig. Vrijwel alle onderzoeken monden uit in een 'web met draden'. In dit web is de blauwe lijn de ideale 'draad' voor de ondernemende onderwijsmens. Hoe en waarom wij nu weer ondernemend moeten zijn, leg ik nog wel een keer uit, maar het gaat even over het web en de draden. Het oranje vlak ben 'ik' op basis van 111 vragen. Er moet dus nog wat gebeuren volgens de uitkomsten. Mijn marktgerichtheid, effectiviteit, sociale oriëntatie, dominantie, zelfstandigheid en prestatiegerichtheid moeten in meer of mindere mate verbeteren; mijn creativiteit, flexibiliteit en risicobereidheid moeten in toom gehouden worden. Mijn eerste vraag was; waarom niet mijn sterke punten versterken en de andere zaken zo laten; zo slecht staat het er ook weer niet voor.
Een voorbeeld; Romario was een voetballer bij PSV. Het was een luie, maar wel effectieve spits. Voor hem zou je ook zo'n web kunnen maken. Meeverdedigen, spelbepalen, verdedigen, conditie waren zwaar onder de maat. Effectiviteit en creativiteit bij het scoren waren bijzonder goed ontwikkeld. Ik denk niet dat Hiddink met Romario veel getraind heeft op spelbepalend vermogen en verdedigen. Ik vermoed eerder dat Hiddink Romario's talenten verder heeft ontwikkeld.
Maar goed, wie ben ik. Waarom moet iedereen, na al de trainingen hetzelfde zijn?
Om dit alles te kunnen begrijpen, ga ik tijdens de vakantie eerst een cursus 'Tegendraads denken' volgen zodat ik de bedenkers van al die webben weer kan begrijpen.

Sneeuwpret!

Dit is een gemiddelde straat in de grote wereldstad E. Het is zondag, 1 uur. Door de week staan er geen auto's in de straat, dan is iedereen bezig met zijn of haar slavenbaan. Vandaag is iedereen braaf thuis, sommige stoepen zijn geveegd. In deze straat wonen ook kinderen; waar zijn die kinderen? Die kinderen behoren op straat te zijn: sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken en het belangrijkste: op de glijbaan bezig zijn (slibberen) met het goede schoeisel aan zodat de glijbaan niet bot wordt. Maar neen, de kinderen zitten binnen, want deze toestanden worden door de media opgeblazen als 'gevaarlijk' en dat geloven al die ouders ook nog. Dus ouders houden hun kinderen binnen en die kinderen gaan zo'n hele dag achter de kompjoeter zitten gamen. Daar worden die kinderen weer onrustig van, een heel weekeinde. En dat vinden die ouders vervelend, zeggen ze. Misschien moeten ze toch maar weer een keer de straat op.

Tot u spreekt ...

Grijs (2)

Het is nu wel zo'n beetje helemaal grijs, dacht ik zo. Of niet dan? Daar word ik rustig van; daar ga ik van genieten. Vandaag dus even geen nieuws. Morgen meer.

Jobbik

Vanmiddag las ik onderstaande typering van een Amerikaanse diplomaat over Gauleiter W.(gelekt via WikiLeaks):
''non-conformist met gouden pompadoerkapsel met zijn anti-islamitische, nationalistische vrijheidspartij een doorn in het oog van de coalitie en kapitaliseert hij de sociale spanningen die voortkomen uit de mislukte integratie van een kleine miljoen Nederlandse moslims". De vorige coalitie dus.
In het verre en verwarde Hongarije loopt er ook een stel (af en toe geüniformeerde) idioten rond die zich heeft georganiseerd in een politieke partij: 17 zetels in het parlement en 3 in de EU.
Ongeveer dezelfde als bovenstaande typering geldt voor deze dwazen:
"non-conformistische vrijheidspartij met zijn anti-zigeuner/joodse stellingname is een doorn in het oog van de coalitie en kapitaliseert de sociale spanningen uit de mislukte integratie van een klein miljoen zigeuners".
Hieronder nog een stukje uit de Volkskrant van een maand of wat geleden. Vooral de laatste alinea typeert deze mafkezen. Klik om te lezen en kijk vooral op zondag naar 'Oostwaarts'!

Grijs

Blauw en Rood, de kleuren van m'n oude voetbalcub Brabantia, de kleuren van Barcelona. Toch werd ik er helemaal gestoord van toen ze onverwacht op mijn blog opdoken. Het onnodig opwekken van irritatie, haatzaaierij, opruiing, depressies, leed en ellende, droefenis, anti-peristaltische bewegingen, bonkende hoofdpijnen, nachtelijke zweetaanvallen, schade aan het evenwichtsorgaan, slapeloosheid en niet te vergeten heel veel uitslag op de linkerarm leverde al die rode en blauwe viezigheid op.
Grijs wil ik nondeju zien, alleen maar grijs, een enkele schakering van grijs misschien, maar vooral veel grijs. Op mijn oproep om tegen de rood-blauwe terreur op te staan, werd niet gereageerd. Fraai! Dan moeten de jongens van Gestel binnen de Rondweg het maar weer zelf opknappen. Vooral de zwerver der zwerver heeft zich weer van zijn goede kant laten zien: enge dingen, zoals de 'HTML in' en weet ik veel wat voor toeren. We hebben nog even getwijfeld of, naar goed hedendaags gebruik, heel Blogger platgelegd moest worden of misschien wel heel het Heilige Internet of de totale kosmos. Er is wat verbetering inmiddels, maar nog steeds duikt die rode en blauwe pus op. Een ettergezwel. De strijd gaat echter verder! Met of zonder hulp. Als fillumpje een mooi liedje van Canned Heat uit de tijd dat we nog geen last hadden van rood-blauw terrorisme en alles nog gezellig grijs was. Ook de TV-beelden.
http://www.youtube.com/watch?v=NPDKmPjIDQo

Slim Cessna's Auto Club

Dit lijkt zo maar een foto en dat is het ook. Als je door de Joe Es of Ee toert, dan zie je talloze van deze campers met daarachter aan de trekhaak nog een auto. De personen die deze combinatie bevolken zijn 'op weg'. Ze zijn echter niet vrijblijvend 'op weg', ze zijn op zoek naar werk. Ze zijn hun huis uitgegooid en/of ontslagen. De combinatie camper-auto + de inboedel is het enige wat ze hebben. Voor de rest zijn ze niet te beroerd om een paar honderd of duizend kilometer verder op zoek naar werk te gaan. De Joe Es of Ee in een notendop dus. Geen werk = geen inkomen = geen huis = verkassen. That's life! Ook werk- en havelozen zijn sociale wezens en dus gaan ze bij elkaar staan in de Trailerparks, waar je vrij gemakkelijk een psycho-ervaring (zie Chloride, AZ 2) op kunt doen. Het ziet er allemaal wat losgeslagen en chaotisch uit.
Ondertussen, en dat lijkt vreemd, blijven ze wel hun vertrouwen in The Lord behouden. Kerken zitten en vol en er bestaan zelfs Malls waar 7 of 8 kerken van de diverse gezindten bij elkaar staan, zodat het allemaal overzichtelijk blijft. Vertrouwen in de Heer, maar ook angst voor de Heer spelen (en nu weet ik even niet of 'spelen', 'speelt' moet zijn) een grote rol.
Wat heeft dit nu allemaal met met Slim Cessna's Auto Club te maken? Zij zijn losgeslagen, chaotisch en zingen -af en toe- over de Heer, zoals zoveel Amerikaanse bandjes. Bovendien zit er ook een Reverend in: Reverend Dwight Pentacost (bassist, dacht ik)
Hieronder zingen ze het liedje Hold On en het videoke schetst het dagelijks leven in een trailerpark. http://www.youtube.com/watch?v=AQP2ChNur-A
En hieronder dan weer een liedje waarin de chaos en de prediker een rol spelen.
http://www.youtube.com/watch?v=mMsJi9WzhX8
Allebei verplichte kost!

Van Vee

Minister Van Verstandsverbijsteringsveldt heeft weer aardig toegeslagen deze week. Eerst maar even een andere naam, want dit kost allemaal te veel letters. Vanaf heden wordt voornoemde minister geduid met Van Vee. Ik dacht eerst aan Van V. maar Van Vee dekt de lading wat beter. Ter zake, Van Vee profileerde zich als nooit tevoren deze week. De kranten staan vol en Van Vee was niet weg te slaan van de verrekijk en de radio. Wat is er aan de hand? Van Vee is in paniek geraakt door de PISA-bevindingen. Absurdistan was verdwenen uit de top-10 onderwijslanden. Vreemd dat Van Vee daarvan in paniek raakt. Wat hebben de vaderlandse KGB-inspectietroepen de laatste 4 jaar dan allemaal aan de toenmalige Staatssecretaris weten te melden? De media wisten toen al te melden dat het er niet best voor stond. Heeft Van Vee hier niets van begrepen? Is het niet tot in haar ledige hoofd doorgedrongen? Of hebben we weer met de zoveelste vorm van incompetentie te maken?
Van Vee vindt dat het allemaal anders en beter moet. Prima! Alleen Van Vee heeft totaal geen idee hoe. Een van haar oppervlakkige oplossingen is dat 'goede leraren beter beloond zouden moeten worden'. Dit gaat niet werken, Van Vee, want als een Nederlandse leraar niet beter beloond wordt dan een ander, gaat hij zich ook zo gedragen. Hij doet dan helemaal niets meer, voelt zich achtergesteld, achterklap en roddel in de lerarenkamer enzovoort. Een groep leraren moet als collectief ten opzichte van de leerlingen opereren. Als er een paar vertellen dat dit-of-dat onzin is, dan weet de leerling daar uitstekend gebruik (lees misbruik) van te maken.
In Finland loopt het allemaal wat beter. Ik heb daar een paar keer 'een stukje field research' gedaan. Nu moet ik tussendoor even een teiltje gaan halen. 'Een stukje field research' dat zag ik zo maar staan in een advies gegeven door een aantal BOL-4 leerlingen in een of ander project. Het tolt al meer dan 24 uur door mijn hoofd; wat betekent dat? Na wat denkwerk kwam ik tot de conclusie dat ze bedoelden; een oppervlakkig onderzoek plegen. Dat betekent dan weer dat ze 'even het internet op geweest waren'.
Maar goed, wat is de situatie in Finland: leraar is daar nog echt een beroep. Men wordt niet overmatig betaald, maar de docent heeft wel aanzien. Dat komt omdat iedere docent een soort examen moet doen om sowieso docent te mogen worden en er daarnaast een universitaire titel voor nodig is. Een Finse docent is trots op zijn beroep, zanikt niet over geld en opereert in een echt team (dat lukt ook niet meer in Nederland, want leidinggevenden zijn alleen maar bezig met andere zaken en zijn 'manager' geworden in plaats van conrector of adjunct-directeur die zich met onderwijs bezig houdt). Daarnaast zit de Finse maatschappij ook iets anders in elkaar dan de onze. Het zijn weliswaar individualisten, maar als er een beroep op je wordt gedaan, dan voldoe je daaraan, zonder je 'geweldig' te vinden. Het is normaal. Een andere aspect is dat er in het Finse systeem sprake is van een soort middenschool, waarin er klassen van maximaal 15 leerlingen, op diverse niveaus uitstromen. Het kan dus zijn, dat de ene leerling klaar is voor de universiteit en een andere leerling, na een korte gespecialiseerde opleiding, gaat metselen. Het werkt, ik heb het gezien, de een zit op hoog niveau zijn Engels te ontwikkelen, de ander heeft basisniveau Engels en is bezig met algemene bouwkunde. Dit alles gebeurt met gelijke lonen voor alle docenten en docenten die weten wat differentiëren is en het ook nog kunnen uitvoeren ook.
Afgezien van bovenstaande is er nog een ander punt dat van belang is bij het herinrichten van het onderwijs en dat samenhangt met bovenstaande: de status die school heeft in het bestaan van leerlingen. Heeft Van Vee daar al eens over nagedacht? Het gaat veel verder dan alleen maar wiskunde, Nederlands en Engels belangrijk te verklaren.
Kan het Finse model in Nederland? Nee! Wij hebben een andere cultuur. Zijn onze leerlingen dommer? Nee!
Wat ik Van Vee daarnaast kwalijk neem, is dat ze nu impliciet afscheid neemt van haar eigen gedrocht 'Leren, Loopbaan en Burgerschap', zonder dat zij daar excuses voor aanbiedt.
Wat nu? Geef ons rust, Van Vee. Blijf op de achtergrond, laat ons even onze gang gaan.
Speciaal voor Van Vee: Talkings Heads met Road to Nowhere (keimooi):
http://www.youtube.com/watch?v=cPQcnjlwtE4

Chloride, AZ (2)

Op de foto in het vorige stukje, dat uiteindelijk niets te maken had met het plaatsje Chloride in Arizona, wijs ik dus naar Chloride in Arizona dat weer te vinden is tussen Kingman en Arizona (klik op de kaart en zoek). Na een dag of 5 in de Joe Es of Ee begon ik me op m'n gemak te voelen en het werd dus tijd voor een psycho-ervaring. Een psycho-ervaring is een gebeurtenis waarbij je je door een niet aanwijsbaar gevoel niet op je gemak voelt. Je begint licht te zweten, rare gevoelens in de onderbuik, je wilt weg van de plaats waar je bent, je denkt bij jezelf 'wat gaat er gebeuren en waarom heb ik de beslissing genomen om hier, op dit moment te zijn'. Een lichte, ondefinieerbare angst maakt zich van je meester, meestal veroorzaakt door mensen en hun uitstraling en soms daarbij nog de omgeving, zoals in sommige dorpscafés in Zuid-Beieren. De beste psycho-ervaring komt voor in het begin van de film Psycho van Hitchcock. Anthony Perkins (Norman Bates in de film) staat achter de balie van een motel en checkt een vrouwelijke gast in. Iedereen ziet en voelt al dat het op de een of andere manier mis zal gaan.

Wij reden dus van Kingman naar Las Vegas, door de woestijn, een fijne reli-zender op met af en toe een praatje van een Reverend en een reli-countryliedje. Op een gegeven moment hadden we zin in wat laffe halfwarme koffie, dus reden we richting Chloride. Na een kilometer of 4 zagen we de eerste uitgewoonde bouwvallen. Er was niemand te bekennen. We reden verder het dorp in, ook niemand te zien. Wel veel uitgewoonde houten keten. We keken even rond en daar was het dan: het psycho-gevoel. Hier moesten we zo snel mogelijk weg, er kon elk moment een hilliebillie met een schrootbuks z'n bouwval uitkomen om ons het dorp uit te knallen. We waren ook nog herkenbaar door onze vrij nieuwe huurauto, dus er restte ons maar een ding: wegwezen.

Later nog eens op het Heilige Internet gekeken en Chloride is weliswaar een ghost-town, maar blijkbaar overdag ongevaarlijk. Men rijdt er wat rond in een Studebaker (spreek uit Stoediebeker) en maakt fillumpjes. Zie link.

http://www.youtube.com/watch?v=Auwui8-Ybng

Chloride, AZ

Eerst maar even de waan van de dag. Waar was ik op de dag dat Lennon overleed? Niet dat ik echt een Beatles- of Lennonfanaat was, maar het was toen wel nieuws. Het vreemde was, dat ik het nieuws pas een dag later hoorde. Op donderdag (denk ik) 8 december 1980 was ik namelijk op herhaling. Ik reed toen met een Sjiep op de Veluwe en die dag moesten we verplicht, het miste, je zag vrijwel niets, veel kogels schieten op doelen die we niet zagen. Nutteloos dus. Het was de op 1 na laatste dag van een marteling die 3 weken heeft geduurd. Het was koud, natte sneeuw, een Wachtmeester waar ik meteen ruzie mee had en een vreselijke positivo als voertuigcommandant. De dag daarop reden we terug naar, of all places, Ossendrecht, om mijn Sjiep in te leveren en eindelijk huiswaarts te gaan. Zoals iedereen weet is de chauffeur altijd verantwoordelijk voor zijn voertuig en moet zo'n ding in militaire dienst altijd zo ingeleverd worden zoals je hem hebt ontvangen, dus schoon, zonder schade of andere gebreken. We hadden flink door de mud gerost, dus moest ik in de vrieskoude mijn voertuig met koud water schoonspuiten. Een ellendig werkje te meer daar ik volledig kapot zat en ik een andere definitie van 'schoon' had dan de legerleiding. Iedereen was op en toe aan slaap en warmte. Onderweg naar de thuisbasis was het zelfs zo erg dat onze Nazi-commandat het ons gunde om tussen Tilburg en Breda bij een VanderValk RastStatte even op te warmen. Ik was toen al zo ver dat ik door het dak de sterren kon zien en meer dan 50 % had zijn wapen vergeten mee te nemen naar binnen. Normaal goed voor de doodstraf.

Maar goed, na het schoonspuiten wilde ik mijn voertuig starten. Het ding weigerde. Ik wist meteen wat dat betekende: de jongens van Herstel (ook op herhaling) zouden een nieuwe startmotor moeten monteren, maar zij lagen te genieten van hun welverdiende rust, want zij hadden bij al die koude ook nog echt moeten werken. Bovendien zouden ze het toch niet doen omdat de herhaling was uitgemond in een ware chaos, waarin meerderen niets meer te zeggen over ons en omgekeerd. Ik besloot het er op te wagen. Voertuig aangeduwd en met draaiende motor naar het inleverpunt, motor laten draaien en maar hopen dat ik de inspectie door kwam en dan hard wegrijden en de Sjiep parkeren. Helaas, er bleek ergens een deuk te zitten en ik moest een formulier invullen. De motor mocht best uit. Formulier ingevuld, gedaan alsof mijn neus bloedde en daarna het ding gestart. Lukte dus niet en de Adjudant vertelde mij wat ik al wist; dit moest door ons Herstelbataljon opgeknapt worden. Het was een Adjudant van het autistische soort; een soort Dzjek de Vries. Ik moest bijna huilen (echt deze keer). Er was nog een hoop; ik ging op zoek naar een Luitenant der 2e klasse (ook op herhaling). De enige die volgens mij nog een beetje verstand en gevoel had. Ik legde mijn geval voor, hij keek mij aan; zag de tranen in mijn ogen, las de wanhoop in mijn gezicht en liep met mij naar Adjudant Dzjek en redde me. Daarna liep ik naar mijn kamer, pakte m'n plunjebaal in, leverde deze in, betaalde m'n boetes voor de ontbrekende spullen en andere overtredingen tegen het gezag (ik hield uiteindelijk aan 3 weken herhaling 30 gulden over), liep naar de kantine, zag een Telegraaf (ook dat nog) liggen met het bericht dat Lennon was overleden de dag daarvoor. Morgen ga ik vertellen over Chloride, AZ, en wat die foto daar nu allemaal mee te maken heeft, want dit moest ik eerst even kwijt.

Hulp

Morgen of overmorgen ga ik schrijven over het fenomeen Reverend ofwel Dominee in de Amerikaanse muziek (hier boven speelt Reverend Peyton en zijn inteeltvriendin een liedje). In Nederland zijn er maar weinig zingende dominees, in de Joe Es of Ee lopen er talloze rond met klinkende namen als 'Dominee Raaf en de kettingrokende Misdienaartjes'. Wat een dominee nu weer moet met misdienaars en een altaar, weet ik ook niet, want zover ik weet hebben protestanten helemaal geen misdienaars. Maar goed, dat zoek ik dan wel uit.

Waar het nu om gaat, is dat ik helemaal knettergek wordt van die paarse en blauwe kleuren op mijn blog. Die hebben daar niets te zoeken, alles moet grijs zijn. Het irritante is dat de ene dag alles in orde is en 2 dagen later het weer een zooitje is. De zwerver der zwervers heeft het natuurlijk wel weer voor elkaar, maar hij werkt met een ander programma en duikt dan diep in de 'cascade' of zoiets. Cascade: 'Schikkingswijze van meerdere venster na elkaar, waarbij alle titelbalken volledig zichtbaar blijven.' Klinkt als een spretsjiet of iets dergelijks en daar moet Wimke bij uit de buurt blijven van de dokter. Kortom: wie heeft een eenvoudig advies om van die blauwe en paarse troep af te komen?

Raphael Saadiq

De meest belachelijke opmerking van het laatste kwartaal van 2010 is inmiddels al gemaakt. Solomon Burke was ergens in oktober overleden en de opperhuilebalk van het grootste huilebalkbandje van Nederland, De Dijk, wist te vertellen dat met Solomon Burke de grootste soulartiest ter wereld was heengegaan. Dit zei hij om zichzelf wat op te krikken in DWDD en Mathijs van Nieuwkerk vond dat uiteraard ook, want dan had hij weer iemand in zijn programma die met de grootste soulartiest ter wereld had gespeeld en zo werd hij ook weer belangrijker. Ik was vlak daarna in de Joe Es of Ee. Nog even gekeken in de platenbakken, muziekbladen, met mensen gesproken die dan weer wel verstand van muziek hadden: niemand kende hem, geen plaat te bekennen, een marginaal artikel in de muziekbladen, geen plaat te vinden in de dzjoekboks. Een schrale oogst voor de grootste soulartiest ever. Geleuter dus weer uit de Grachtengordelscene en omgeving. Solomon Burke heeft wel wat redelijke platen gemaakt, maar was niet meer dan een cultfiguur in Nederland. Zoals hij lopen er nog 100 rond en beter.
Als bewijs hiervoor wilde ik eigenlijk een stukje schrijven over Baby Huey en zijn liedje Hard Times. Maar zoals wel vaker lopen dingen anders als je op het Heilige Internet bezig bent. Na wat gesurf, kwam ik op het volgende blog:
http://www.theinconsideratemixtape.com/
Goed blog wel, met te downloaden playlists en veel info en zo kwam ik terecht bij Raphael Saadiq. Hij heeft wel wat overeenkomsten met Solomon Burke: hij zit ook in de 'moderne soul' en heeft in z'n jeugd in een kerkbandje gespeeld. Burke is in de kerk blijven hangen, Raphael Saadiq maakte vrij snel de overstap naar Prince en bouwde toen aan zijn eigen carrière. Geniet van onderstaand fillumpje zowel qua geluid als beeld.

http://www.youtube.com/watch?v=u_2YfdUovHQ

Spretsjietificatie (2)

Excuses, maar ik moet er toch even over doorzeuren. Therapeutisch is dat het beste, ondanks dat anderen daarmee verveeld worden. De gifbeker was nog niet leeg. Sterker nog, ik had er nauwelijks aan genipt. Centraal op de foto ligt het met veel succes ingevulde spretsjiet waar ik het van de week over had. Alle rode 'cellen' zijn zwart en dan is het goed. Daarboven ligt een Word-document waarin beschreven wordt wat in het spretsjiet staat (zo hoort het want Word is voor woorden en niet voor rekenen en omgekeerd). Dit document bestaat al 2 jaar. Ik ben inmiddels zo gedeformeerd dat ik er niet eens over nadenk om de opdrachtgever daarop te duiden: ik bewerk het spretsjiet, geen geoudehoer en vind het daarna ook nog knap van mezelf dat ik deze klus heb geklaard: een mentale overwinning op mezelf).
Aan de rechterkant ligt weer een nieuw spretsjiet. Daar hebben we woensdag uitleg over gehad. Dat document, verordonneerd door 'centraal', moet weer gevuld worden met de data die we al 2 keer op verschillende wijze hebben verwerkt. Zo blijven wij dus bezig en houden wij anderen bezig. Daarnaast zijn er nog talloze hobbyisten die in hun vrije tijd bezig zijn om hier weer andere versies voor te bedenken. Op zich is dat geen bezwaar, want dan kunnen ze op andere plekken geen schade aanrichten.
Dit alles is dus geen Jiskefet-uitzending, maar realiteit. Ik begin er maar niet aan om uit te rekenen wat dit allemaal kost. Ik hoop dat alle etter en gif nu uit mijn brein is, dat ik al m'n gal heb uitgebraakt, dat ik er nooit meer over hoef te schrijven, dat ik normaal verder kan leven, dat ik kan accepteren dat de 'totale spretsjietificatie' een onderdeel van mijn droeve bestaan is geworden, dat ik moet proberen gelukkig te blijven.

Spretsjietificatie (1)

Het was weer volledig raak deze week. Dit is mijn leven, dit is mijn lot. Op maandag kreeg ik bovenstaande toegestuurd met als vraag 'of ik het maar even compleet wilde maken'. Ja, klik er maar eens op, als je durft.
Terwijl de definitie van een spretsjiet als volgt luidt (klik daar ook maar eens op):

Op een spretsjiet wordt dus gerekend! In het onderwijs dient les gegeven te worden en geen tijd, energie en verspild te worden aan spretsjiets waarin niet gerekend wordt! Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik begon; 1000 leerlingen, 4 man administratie, 1 directeur en 3 adjuncten. Dat was het, daar deden we het mee en dan ook nog zonder kompjoeters. Tegenwoordig gaat 50 % van honderdentien miljoen Euro per jaar naar spretsjiets en andere onzinnige zaken en in ieder geval niet direct naar het primaire (walg, zucht, huil, braak) proces (lesgeven dus). Het bestuur bestaat uit een ex-bankdirecteur en nog iemand die niets met onderwijs heeft. Het hoofd personeelszaken is een Ingenieur die vrij waarschijnlijk niets met mensen heeft (maar wel met spretsjiets) en al die leraren en leerlingen maar vervelend vindt. Het was weer heel zwaar vandaag. Morgen moet ik heel veel drinken van de dokter, heeft hij gezegd en dat ga ik ook doen. Daarom schrijf ik morgen voor straf geen stukje, of er moet iets heel ergs gebeuren en dat kan altijd in het onderwijs.
Oh ja, aan bovenstaande spretsjiet heb ik 2 uur gewerkt. Ik heb er veel van geleerd: spretsjietificatie heet dat.

Vortex

'Kende gij mij d'n Vortex effe aangevuh?' 'D'n Vortex is op.' 'Wa? Nou Al? Hal dan mar snel 2 15-literblikken Vortex bij d'n Praxis dan.'
A. Vortex: vloeistof die houten ondergrond zowel reinigt als grondt.

Detlev zit de laatste maanden zwaar aan de Vortex.
B. Vortex: de opvolger van XTC

Zij werd mentaal gereinigd door de Vortex-vibraties.
C. Vortex: ongebruikelijke krachtpunten in de aarde waar de energie vrijelijk stroomt.

Suarez beet in de Vortex van Bakkal.
D. Vortex: aanhechtingspunt tussen borstbeen en het sleutelbeen.

Zeg het maar: A, B, C of D, ik wist het tot voor kort niet.
Vortex was een woord waar ik dus nog nooit van gehoord had, totdat ik in Sedona terecht kwam. Sedona ligt zo'n beetje hartje Arizona en wordt omgeven door rode rotspartijen en rode grond (Red Dirt, dat klinkt goed). Het zag er allemaal schitterend uit en we besloten om 2 dagen te blijven. Ik raadpleegde de plattegrond en zag her en der in de omgeving van Sedona een symbool staan dat aangaf dat zich op die plek een Vortex bevond. Ik wist niet wat het was en besteedde er verder geen aandacht aan. Het was goed toeven daar, afgezien van het feit dat je op de terrasjes geen sterke drank mocht gebruiken en dat roken ook verboden was. Binnen of op een separaat terras ergens achteraf mocht je wel alcohol drinken. Roken mocht je op 6! meter afstand van de bebouwing.
Naarmate de uren verstreken, begon het mij op te vallen dat er bijzonder veel ZweefTrezen en -Kezen rondzweefden. Er waren ontzettend veel winkeltjes met geneeskrachtige stenen en ander zweefmateriaal. Ook zag ik her en der posters met allerlei healingsessies en weet-ik-veel-wat voor alternatieve uitwassen. Ik besloot niet geïrriteerd te raken. 's Avonds kwam ik er achter dat het inderdaad betekenis C was. Ik las ook nog dat in de jaren '80, 64 % van de Sedona-bezoekers op zoek was naar een spirituele ervaring. Foute boel dus. Of toch niet? Nee, het was er gewoon mooi en daar kunnen mensen blij van worden. En Vortex, dat is een woord dat overal voor te gebruiken is. Als je hoofdpijn hebt, neem je een Vortex.

Kerstpakket (2)

Goed, stel dat die 'Phoenix-optie' er zou liggen, maar tegelijkertijd zou er morele druk komen van de werkgever in de vorm van: je kunt de Phoenix-optie nemen, maar er zijn ook veel hongerige kinderen en andere vreselijke zaken aan de gang in de wereld. Je kunt de de financiële tegenwaarde van je pakket ook beschikbaar stellen aan project X. Dan wordt het alweer moeilijker. En stel dat er voor project X een televisie-uitzending met allemaal betrokken Bekende en mij Onbekende Nederlanders verzonnen zou worden door RTL met als onderliggend doel de kijkcijfers opkrikken en je werkgever zou op het podium komen met een cheque waarop de naam van het bedrijf staat en de mededeling dat iedereen afstand van zijn of haar pakket heeft gedaan, terwijl je vermoedt dat die Bekende en mij Onbekende Nederlanders en mijn werkgever daar niet staan voor project X, maar ter meerdere eer en glorie van zichzelf en de kijkcijfers.
Wat dan? Terug naar de realiteit: Het Glazen Huis komt dit jaar te staan in de grote wereldstad E. De helden uit het huis zijn zich al flink warm aan het lopen. Mijn werkgever vraagt mij of ik mijn pakket beschikbaar wil stellen voor project X. In een reflex denk ik: dus niet, want ik laat me niet prostitueren en zeg nee. Aan de andere kant heb ik dat pakket vaak niet opgehaald of weggegeven. Er ontstaat een vreemde situatie: aan de ene kant wil ik het niet, maar ik wil ook niet dat het 'misbruikt' wordt. Mijn pakket zit dus in een soort vacuüm ... en ik ook. Na wat gebreenstorm gisteren kwam Frau Von S. met een eenvoudige oplossing: afschaffen, dat kerstpakket!
Als het fillumpje Chuck Berry, want tot mijn verrassing waren de kids (tussen de 20 en 25 jaar) dit aan het draaien op de verjaardag van mijn dochter toen ik ergens in de nacht bij dit feestje binnenviel. Het komt allemaal best wel goed met die jeugd van tegenwoordig!
http://www.youtube.com/watch?v=6ofD9t_sULM

Kerstpakket (1)

Op de laatste vrijdag voor Kerstmis fietst een man voorbij; het miezert, de temperatuur is 3 graden. Het is half 5 en al donker. De man heeft een Unox-ijsmuts op en onder zijn snelbinders zit een kerstpakket. Waarom word ik hier treurig van? Waarom kom ik op zo'n vrijdag altijd huilend thuis, terwijl er 2 weken vakantie beginnen?
Met het kerstpakket heb ik niets: 4 van de 10 haal ik niet eens op. Dit komt voor een deel omdat ik er een jaar of wat geleden achter kwam dat er middels spretsjiets bijgehouden werd wie wel en wie niet zijn pakket had opgehaald. Niet ophalen was dus een middel om de structopaten te irriteren. Na de kerstvakantie werd je dan via een meeltje of op andere manier aangezet om de jaarlijkse aalmoes af te halen. Voor een ander deel is het voor mij nog steeds onverklaarbaar, waar mijn slechte relatie met het kerstpakket vandaan komt.
Maar goed, blijven er nog 6 over. 4 Daarvan geef ik weg aan mensen die graag een 2e kerstpakket hebben of aan de BedelBulgaar op het lelijkste plein ter wereld (je zult maar Bulgaar zijn, in Nederland worden gedwongen om gecertificeerd te bedelen en dan, of all places, ook nog op het Franz Leharplein je geld bij elkaar moeten scharrelen). De overige 2 moet ik, onder dwang van Marij, mee naar huis nemen:'en dit jaar is het uit met de flauwekul, je neemt je pakket mee'!
Waarom heb ik daar nou allemaal zo'n moeite mee? Wat is dat voor zielig gedoe? Waarom haal ik dat pakket niet gewoon op, zet het thuis neer en zie wel wat er gebeurt?
De meest voor de hand liggende reden is dat de inhoud nooit spectaculair is. Maar stel nu dat er een aaiPet en een aaiFoon G4 met alvast een bon voor de nieuwe G5 in zou zitten, wat zou ik dan doen? Naar alle waarschijnlijk zou ik het pakket ook weigeren. Bovenstaande objecten komen er toch wel een keer. Maar wat zou mijn beslissing zijn als er in het pakket 4 retourtjes Amsterdam - Phoenix, een voucher voor 2 Ford Mustangs en nog € 5000 zakgeld in het pakket zouden zitten? De eerste reflex zou zijn: aannemen, snel wegrennen en thuis meteen de reis organiseren. Of toch niet? Ik ben er nog niet uit. Morgen of overmorgen meer. Als link 'I wana be sedated' (Ik wil tot rust gebracht worden)
http://www.youtube.com/watch?v=wMD7Ezp3gWc

Speedspin (2)

Met de Speedspin gaat alles 'prima de luxe'. Vanmorgen werd ik om 08.37 al gebeld; meestal zijn dat telefoontjes van het kaliber 'bus was te laat', 'verslapen', 'ik moest de koeien nog melken' enz. Vandaag was het weer eens een positief telefoontje. De mennekes vroegen of ik kwam kijken, want later op de dag zou de Speedspin weer verder gemodificeerd worden. Hij deed het dus en ze waren weer een fase verder. Ik hoef verder niets te vertellen, het filmpje hieronder spreekt voor zich. Een medeleerling zei nog:'ge hoeft alleen mar nar da fillumke te kijke en dan bende al misseluk' en dat klopt ook nog. Na 31 seconden hangen ze er namelijk een camera in, zodat je het echte kermisgevoel krijgt. Dus ... heel dat fillumpje uitkijken en 2 of 3 teilen klaarzetten!
http://www.youtube.com/watch?v=InsDQGQT70A
De pret was nog niet voorbij. Met de 1e-jaars jongeren van de Techniek en Design zijn we een blog begonnen; dan kan iedereen volgen wat ze bedenken. Ze zijn pas een paar dagen bezig, dus de kwaliteit moet nog komen. Ook moet het blog nog anders aangekleed worden, maar dat moeten de jongeren zelf maar doen. Maar goed, er zitten al een paar redelijke aanzetten bij. Ik denk dat het verzamelblog er over een maand totaal anders uit zal zien. Ik spreek u dan!
http://techniekendesign.blogspot.com/
Morgen of overmorgen mijn langverwachte overpeinzing betreffende 'kerstpakketten'.

Woody and Paul en de rest

In het kader van de muzikale (her)opvoeding ben ik tot nu toe vergeten om een Eindhovens muziekorkest onder de aandacht te brengen. Juist ja, Woody and Paul! Timmeren al jaren succesvol aan de weg en binnenkort, als het allemaal meezit en God het persoonlijk wil komt de 4e moderne langspeelplaat uit. De jongens hebben ook een keurig vormgegeven web-site, die het bezoeken waard is: http://www.woodyandpaul.com/ (voortaan aan uw rechterzijde)
Zij maken dus muziek: een mix van Americana, country, rock en alles wat daar tussen zit of bezijden valt.
Kijk, luister en onderzoek.
http://www.youtube.com/watch?v=utqOQhcU7Mg&feature=related

Huishoudelijke mededelingen

Mededeling namens de zwerver der zwervers:
Sinds ik eindelijk ook een aaiFoon aangeschaft heb - mijn bezwaar was steeds dat je met dat ding kunt bellen, maar dat valt reuze mee - is het mogelijk om veel sneller en waar ook ter wereld te berichten over mijn wel en wedervaren. Bovendien kan de trouwe lezer meteen en afdoende reageren!
En dus vindt u Dagdingen voortaan hier http://martenhogeweg.nl/dagdingen (zie ook links)

Mededeling 2: de man met de hoed was en is Buddy Miller. Goed speurwerk Herr Dokor F. aka Prinz Demenzia. Ik kende hem zelf ook niet. Wat liedjes van gehoord en voor de rest voor mij niet echt ontroerend goed; desalniettemin zijn biografie;
http://www.allmusic.com/artist/buddy-miller-p105936/biography

Jerome

Dit is Jerome, zo'n beetje hartje Arizona. Jerome is een zogenaamde Ghost Town. Een stadje waar niemand wordt verondersteld te wonen. In het begin van de vorige eeuw werd hier in de buurt goud gevonden en daar kwamen de golddigers op af. Als ze goud gevonden hadden, gingen ze van het geld hoereren en veel drinken in Jerome. De Amerikaanse autoriteiten gaven destijds het volgende advies aan Jerome:'the best thing that could happen to Jerome would be a nice, big, citywide fire'.
In Jerome woont nu een mix van bikers, hippies en kunstenaars. In sommige gidsen wordt ontraden om het stadje te bezoeken. Reden dus om er naar toe te gaan.
Aan de man die op het bankje zit, vroegen we of er ook ergens fatsoenlijke koffie te krijgen viel. Hij verwees ons op vriendelijke wijze naar een achteraftent waar inderdaad voor het eerst in 10 dagen drinkbare koffie kregen van alweer een vriendelijke vrouw. Met vriendelijk bedoel ik deze keer dus niet de obligate Amerikaanse huichelachtige vriendelijkheid waarbij men uit is op een zo hoog mogelijke fooi, maar oprechte vriendelijkheid. Later op de dag kwamen we dezelfde man weer tegen in de winkel van zijn vrouw (we gingen wat sieraden voor de kids kopen: GREAT PARENTS zei de vrouw nog in een reflex). Ik ging met de man buiten staan te praten en zonder ook maar een compliment te geven, kon deze man een normaal gesprek voeren (het enige non-complimentgesprek dat ik gevoerd heb). Ik voelde me OK daar.
Sieraden gekocht en op zoek naar een kroeg. Zo gevonden en ook daar normale vriendelijkheid (er werd niet om de 3 minuten geïnformeerd naar onze fysieke en geestelijke volksgezondheid). Er kwamen 3 mannen binnen en na 1 minuut klonk Twilight Zone van de Golden Earring uit de jukebox.

Ik inspecteerde de jukebox en zag ook nog een van m'n favoriete jeugdbandjes staan: The Allman Brothers Band met de beste slide-gitarist ever: Duane Allman. M'n dag was goed: ik zat in de kroeg met een vol flesje bier, Marij was tevreden, The Allman Brothers weerklonken, het weer was goed, ik had al uren geen complimenten gehad.
Jerome: goed, dat ze de fik er niet in hebben gezet.
Als link een liedje van voornoemde Allman Brothers Band van hun 1ste plaat (1969).
http://www.youtube.com/watch?v=dTr7CMV8uSs

Kijken!

Op zondag 21 november wordt de eerste aflevering uitgezonden van de VPRO-serie 'Oostwaarts!'. De serie wordt gepresenteerd door schrijver Jaap Scholten, die zelf al jaren met zijn Hongaarse echtgenote en zonen in Hongarije woont.
Koningsblauwe EU-borden zijn langs de wegen geplaatst en meisjes die het zich kunnen permitteren kleden zich naar de laatste voorbeelden van MTV. Maar achter het voormalige IJzeren Gordijn leeft een onwrikbaar Oost-Europa voort, met aanvaard gesjoemel in het parlement en gemeentehuizen, met paardenkarren in de modder van Transsylvanië, bloedvetes in bergenclaves in Albanië en berenjacht in Roemenië.
De beste manier om Oost-Europa te leren kennen, is door ter plekke naar de mensen te luisteren. De in Hongarije wonende schrijver en columnist Jaap Scholten doet dat, met een zigeunerwijsheid in pacht waaraan hij veel waarde hecht: ‘een hond die loopt, vindt botten’. Oostwaarts trekkend door Hongarije/Transsylvanië, Roemenië, Albanië, Servië, Montenegro en Bulgarije reist hij door een langzaam verdwijnende wereld en sprokkelt als geen ander de verhalen en mythen bij elkaar.
Zo 21 nov - Ned 2 - 20.15 uur
bron:http://www.hollanddoc.nl/nieuws/2010/november/oostwaarts-met-schrijver-en-columnist-jaap-scholten.html

T-Bone Burnett

Soms is het leven mooi. Je zit wat op Spotify muzikaal rond te surfen, stuit op een naam die je wel kent, maar ook weer niet. Je luistert en denkt; nondeju. De volgende dag krijg je bij Hans H. een muziekblad, leest op een regenachtige zondag een artikel over Leon Russell en daar duikt de naam T-Bone Burnett (een alleskunner, als je meer wilt weten, dan duik zelf maar een keer het Heilige Internet in) weer op. Maandag komt Herr Doktor F. langs; hij zegt ook: nondeju! En je gaat even Joetjuub op met als resultaat onderstaand fillumpje met bijbehorende muziek:
http://www.youtube.com/watch?v=_4cd-8fSfoE&feature=related
Genieten dus! Maar waar heb ik T-Bone Burnett eerder gezien? Juist ja, hier:

http://www.youtube.com/watch?v=oPggeBUVZmI

Maar wie is toch die man met die hoed die links op het toneel staat?

A.D. 2010

Als de broeders en zusters uit het Rif-gebergte zich verongelijkt, gediscrimineerd of anderszins ongelukkig zijn met hun omgeving, wordt vaak aan de persoon gevraagd die zij daarvoor verantwoordelijk achten: ' Heb jij soms een probleem'. Daarna worden dan soms gepaste maatregelen getroffen. Mijn dochter merkte onlangs, op school, na wat irritatie met exponenten uit voornoemde groep dat er inmiddels ook een HBO-variant bestaat van 'Heb jij soms een probleem'. Deze HBO-variant luidt 'Heb jij zomz een izzjoe met jezelv' (Heb jij soms een issue met jezelf).

Ene dochter heeft een nieuwe vriend. De nieuwe vriend gaat naar huis. Dochter vraagt aan andere dochter:'En hoe vond je hem'. Andere dochter antwoordt:'Hij had geen gel in zijn haar'.

Ene dochter is naar een Dance-event geweest met enige beroemde DJ's. Ze vertelt dit aan andere dochter. Andere dochter vraagt:'Wat had je aan?'

Moeder brengt zoon iedere dag met auto naar school omdat zoonlief op de vorige school problemen had met de leerplichtambtenaar wegens herhaaldelijk spijbelen. Zoon gaat iedere dag netjes mee, zwaait naar moeder, wacht totdat ze de straat uit is (moeder gaat werken) en wandelt naar het station om de trein naar huis te nemen en weer in zijn bed te gaan liggen.

Speedspin (1)

Vanmiddag was het dan weer een keer zo ver. In de droeve tunnel der onderwijskundige duisternis eindelijk weer een keer een sprankje licht. Daar vul je al die formulieren voor in; daar neem je al het spretsjietgedoe maar voor lief: blijde momenten dus.
Ik had nooit verwacht dat er nog ooit een aantal leerlingen in de buurt van de 'waterspin', ook wel waverunner genaamd zou komen (zie o.a. ook 18/3 en 23/2 van dit jaar), maar het is toch aan het gebeuren. Jeroen, Bas en Bart zijn al ruim een half jaar bezig om een nieuwe kermisattractie te ontwerpen. Alles gaat weer volgens het beproefde scenario: eerst ontwerpen, daarna het tekeningenpakket, werkvoorbereiding, prototype fabriceren (mag officieel niet van de wetgevers, maar dan we lekker toch en dat vinden de mannen fijn), daarna testen volgens de Vincotte-normen en dan modificeren. De mannen zijn nu in de fabriceer- en testfase. Ik was ontroerd deze middag; ik kan er weer even tegen. Bewonder ook het onderstaande fillumpje. Ik houd u op de hoogte.
http://www.youtube.com/watch?v=CIpBUuoOC3k

Oettinger (spreek uit: Uttinger) 2

De Martelarenbrigade van de Heilig Tenkesberg en alles wat daar mee samen hangt laten we dus rechts liggen (zie deel 1). Het volgende restaurant dat er mee door kan ligt in de Kurort H. Hier liggen voor het merendeel ex Oost-Duitse bejaarden hun schilfers af te bladderen in het plaatselijke zwavelbad. Voor de val van de Muur mocht je hier als beloning voor je verradersdiensten bij de Stasi of omdat je 'gewoon' een goed communist was een paar weekjes met geestverwanten naar toe.
De grote vraag is altijd: is de Oettinger-bus al gearriveerd bij het desbetreffende restaurant? De Oettinger-bus arriveert altijd rond 7 uur en heeft meestal rond de 25 bejaarde 'Ossies' aan boord. Ze hebben een toertje in de omgeving gemaakt, zijn hoogstwaarschijnlijk ergens wijn wezen proeven, dus theoretisch zou de stemming er in kunnen zitten. Helaas; ik heb nu een 10-tal busladingen kunnen observeren en niets van dit alles; ze zijn vooral kampioen in het zwijgen. Als ze al gearriveerd zijn, zitten ze braaf aan tafeltjes (meestal 3 vrouwen en 1 man -ook de Oostduitse bejaardendata kloppen, de vrouw wordt nu eenmaal ouder) een oorverdovende stilte te genereren. Men zit wat in de menukaart te neuzen en als die fase voorbij is, zwijgt men. Men kijkt zonder te kijken; men drinkt zonder te drinken, men eet zonder te eten. Vreemd, want de sympathieke moffen zijn na Nederlanders de luidruchtigste stam ter wereld.
Wat is hier aan de hand? Men is hier nog steeds bezig met het spel: wie was informant voor de Stasi. Voor het vallen van de Muur was 1 op de 4 informant. Nog steeds is voor de busladingen Oettinger niet duidelijk wie nu wel of niet 'fout' was. Ze hebben natuurlijk wel vermoedens, maar die worden niet in het openbaar uitgesproken. Daarom zwijgen ze ... al jaren.

Oettinger (spreek uit: Uttinger) 1

Als we geen zin hebben om te koken of op een terras te hangen en we willen weer snel terug zijn op het landgoed in het verre en nog steeds verwarde Hongarije, dan slaan wij bij de T-kruising linksaf richting Tenkesberg. Op die berg is een restaurant waar je 20 jaar geleden ging eten om je zelf te kwellen (vies voedsel en de traditionele Hongaarse bediening). Na een jaar of 10 sloeg dat langzaam om en kon je er goed eten met goede bediening; er begon zelfs iets van 'band' te ontstaan tussen het personeel en ons en dat ging al zo ver dat ik ooit 2 sigaretten te leen van een ober heb gekregen. Met succes kunnen de Hongaren echter niet omgaan en de laatste jaren is dit restaurant verworden tot een soort Van der Valk-tent met een pseudo-zigeunerinslag. Deze zigeneunerinslag wordt vooral veroorzaakt door een van de meest irritante elementen uit de Hongaarse horeca: het obligate zigeunerorkestje (ik houd niet van zigeunermuziek en zeker niet van slecht gespeelde zigeuneurmuziek). Dit zigeunerorkestje heb ik de 'Martelarenbrigadevan de Heilige Tenkesberg' genoemd. Deze Martelarenbrigade moet voor een gering loon de gasten het ultieme Hongarijegevoel geven. De rest moeten ze bijverdienen met aan de tafel een passend deuntje te spelen. Voor Nederlanders dus: Tulpen uit Amsterdam (huil). De 1e violist heeft een briefje van 1000 Forint (€ 3,54) tussen zijn snaren zitten en het is dan de bedoeling dat je er nog een bijstopt (hij beweegt dan met zijn viool naar beneden). Als het beneden de 23 graden is, spelen ze binnen en is de ramp nog groter, want dan speelt er nog een 4e martelaar op een cymbalon (het ergste martelinstrument ter wereld):
zeer groot Hongaars hakkebord op poten en met pedalen, bekend als ‘de tafel met snaren’. Het cymbalon is gebaseerd op een kleiner zigeunerinstrument en werd door Josef Schunda tegen het einde van de 19de eeuw gemoderniseerd tot het meest ontwikkelde hakkebord in de wereld. Het instrument heeft 125 snaren en een bereik van vierenhalf tot vijf octave '
Gevonden op http://www.frankossen.com/Muziekinstrument
De 4e martelaar slaat met een soort lepels op de snaren.Ik word hier ongedurig en ongelukkig van (ik wil maar een ding: snel weg); te meer daar de opperzigeuner weet dat wij uit Nederland komen en bij binnenkomst zijn meest slijmerige glimlach op zijn gezicht trekt. Rechtstreekse bedreiging dus, want dit betekent: dadelijk kom ik aan jullie tafel spelen. Tot nu toe heb ik hem door oogopslagen vol haat en andere non-verbale middelen op een afstand gehouden. Dit restaurant laten wij dus steeds meer rechts liggen. Wat Otto Oettinger (spreek uit Uttinger) met dit alles te maken heeft, leest u morgen of overmorgen.

Nel

Ik wilde eigenlijk schrijven over Nel. Nel is dood en dat schijnt dermate erg te zijn dat er de hele week fillumpjes over Nel worden uitgezonden op de verrekijk. Nel was een kettingrokend gratenpakhuis (sociaal te kwalificeren als: hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk) en trad regelmatig op in Man bijt Hond. Ik raakte geïrriteerd want een paar dagen eerder had ik een preview gezien van een uitzending die nog gaat komen: de 50ste verjaardag van Rene Froger. Rene had wat hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk uitgenodigd, ze zingen een liedje, doen een dansje, vertellen een verhaaltje en dat wordt dan weer door de publieke zenders uitgezonden.

Op de dag ervoor had ik de radio al uit moeten zetten, want daar was weer ander 'hoogstwaarschijnlijk niet crimineel achterbuurtvolk' een ander feestje aan het vieren: de begrafenis van heer Mulisch. Ik hoorde een vrouwspersoon zichzelf omhoog krikken en dacht meteen: 'dadelijk Connie Palmen ook nog'. Ik rende naar de radio, zette hem uit, trok de stekker uit het stopcontact, trok alle stoppen uit de stoppenkast en deed m'n dwangbuis aan, zodat geen enkele klank die dag mij zou bereiken.

Ik moest denken aan Herman Pleij, die altijd wel een cultuur-sociologische verklaring heeft voor het decadent opleuken van begrafenissen en feestpartijen in deze tijd. Hij had daarover een keer flink georeerd. Helaas ... niet gevonden. Maar wel een leuk fillumpje van diezelfde Pleij, maar dan over onderwijs. Deze keer spreekt hij niet zo snel en opgewonden, dus het is ook nog te volgen ook. Aanklikken maar dus.

http://www.youtube.com/watch?v=wRVxBYEY3gA&feature=related

Joe Es of Ee

Ben dus tamelijk gelouterd uit de Joe Es of Ee terug gekeerd. In de woestijn geen bereik op de telefoon; geen inspectiecommando's van Van Verstandsverbijsteringsveldt te bekennen; geen stadscommando's van Gauleiter W. gezien. Eindelijk rust. Hoogst af en toe aangehouden door een Border Patrol van de sympathieke Amerikanen op zoek naar een verdwaalde Mexicaan.
Ook het shoppen ging uitstekend; bij elke aankoop werd ik eerst beschouwd en meteen gecomplimenteerd met bijvoorbeeld m'n schoenen: NICE SHOES! Als ik daarna een paar uitkoos om eventueel te kopen, was dat meteen een EXCELLENT CHOICE! Door Las Vegas lopend kreeg wel 20 keer te horen: I LOVE YOUR JACKET! In de horeca was het al niet anders; welk bier of gerecht we ook bestelden, het was altijd GOOD CHOICE en net dat biertje zorgde er ook nog voor dat m'n bloeddoorloop zou verbeteren. Om de 5 minuten werd geïnformeerd naar m'n fysieke en geestelijke welzijn: YOU'RE ALLRIGHT? YOU'RE FINE? YOU'RE OK?
Na verloop van tijd werd ik er opstandig en begon tegenvragen te stellen. Dat was dus niet de bedoeling. Ik begon te verlangen naar de botheid in het vaderland. De volgende keer neem ik het volgende bordje mee om niet meer 20 keer op een dag te hoeven vertellen dat het goed met me gaat.

En voor de sleepnegers aan de Italiaanse stranden met hun horloges, badhanddoeken, sieraden, houten beesten etc. steek ik een bordje in het zand met daarop:

En voor de geldwisselaars uit de Balkan die mij op willen lichten:

Marja in de chocoladefabriek

Het is dan zo ver; Van Verstandsverbijsteringsveldt is minister. Zou ze het zelf wel weten, was mijn eerste vraag. Tijdens haar burgemeesterschap had ze het nog voor elkaar gekregen dat op het moment dat ze naar voren moest komen tijdens een of andere manifestatie te vragen:'oh, ben ik dat'? Marja in de chocoladefabriek dus. Ik heb al veel over dit stuk onbenul geschreven en langzaam maar zeker begint de schade die ze heeft aangericht tijdens haar periode als Staatssecretaris op allerlei vlakken voelbaar te worden en uiteraard contraproductief te werken. 'Van Verbijsterveldt houdt onverkocht vast aan de autonomie van de schoolbesturen.' (zie artikel hieronder). Dat betekent dat schoolbesturen zich ook zo gaan gedragen. Zo ook bij ons: een verzoek om hulp van een van de 'diensten' wordt niet gehonoreerd omdat het verzoek 'niet formeel' genoeg gesteld is. Tevens weet de man die de 'dienst' moet gaan uitvoeren dat hij voor dit jaar al voor 56 % 'vol' zit. Dat hebben de spretsjietterrorristen dan weer berekend. En maar oudehoeren over een 'flexibele organisatie. Meisje Marja heeft al veel aandacht van mij gehad; dat is eigenlijk niet goed voor mij, want daar krijg ik negatieve energie van en dat wil 'Marja in de chocoladefabriek' niet, want dan ga ik slechter presteren. Gelukkig kreeg ik via M. onderstaand artikel toegestuurd waarin al haar wapenfeiten op een rijtje worden gezet. Klik op het artikel en het wordt leesbaar.

Bron: De Volkskrant, Aleid Truijens

Beremendesi

Deze 3 mannen komen uit Beremend, een dorp in Hongarije tegen de Kroatische grens. Vandaar dat zij Beremendesi genoemd worden. Deze Beremendesi komen elke middag rond 4 uur het zwembad ingesloft na een dag werken als chauffeur op een vrachtwagen voor de plaatselijke betonfabriek. Er wordt vanuit deze fabriek ook grind gedistribueerd voor de aanleg van wegen. Ze drinken een biertje, keuvelen wat over de plaatselijke voetbalclub waar zij ook een functie hebben en spelen af en toe een potje voetbaltennis (dat kunnen ze erg goed, want een keer samen met F. op een loeihete dag met 25-1 verslagen, maar dan in een stadje 10 kilometer verder).
Tijdens het bierdrinken bespreken ze de strategie voor de volgende dag, want deze ogenschijnlijk gewone burgermensen maken ook deel uit van het Pan-Hongaarse corruptiesysteem. Dat is onontkoombaar, want anders kun je niet elke middag bier gaan zitten drinken in een zwembad, omdat dit voor een niet-corrupte sukkel niet te betalen zou zijn.
Hier bespreken zij de grindtoevoer voor de al eerder genoemde M6 van Boedapest naar Pecs. De strategie is de volgende: overdag wordt het grind afgeleverd, 's avonds wordt het weer weggehaald en doorverkocht. Het resultaat staat op onderstaande foto: een ingezakt stuk autoweg van nog geen 3 maanden oud. De Beremendesi leven nog lang en gelukkig.

Leeg hoofd

Weer terug, na onder andere een tocht door de woestijn. Wel fijn, een beetje door de woestijn dolen. De enige zorg is om niet uit te drogen; voor de rest maakt het niets uit of bijvoorbeeld Van Verstandsverbijsteringsveldt gepromoveerd is tot minister of dat Gauleiter W. katholiek Verhagen en Rat Rutte in de houdgreep heeft. Komende maanden weer berichten, overpeinzingen uit de verwarde samenlevingen met titels als: 'heb jij soms een izzjoe met jezelf', informele gedoogsteun, populaire psychische stoornis, geen gel in z'n haar, wat had je aan, Oettinger in Schwabenrestaurant, Totalterrorist, zwemmen verplicht, heilige martelarenbrigade van de Tenkesberg, Beremendesi, vrijwaring van vrees, boze moeders en wat nog in mijn hoofd opkomt.

Nog even wachten

Nog een week of 3, dan ben ik terug; was even tekstueel opgebrand, maar moet eerst nog even de woestijn in om deze foto, maar dan met mezelf in dat jasje te scoren. Gelukkig is Van Verstandsverbijsteringsveldt ook weer terug, nu als minister. Over Gauleiter W, Rattlesnake Rutte en Rat Verhagen zal ik het maar niet hebben. Over wat dan wel? Dat ziet u dan.
Oh ja ... voor de kenners: Giant Sand heeft weer een nieuwe: Blurry Blue Mountain, zie Anti Music

Nog even dit ...

Ja dus, toch weer 'fooled again', zie afgelopen zaterdag. Om deze serie dan toch maar positief af te sluiten, een stukje uit de toespraak voor de gediplomeerden. Medio september ben ik weer terug.

... In deze zaal zitten dus 2 generaties uit het Nederlandse Middelbaar Beroepsonderwijs; de deeltijd, nog gebaseerd op de eindtermen en enigszins te vergelijken met de vroegere MTS en de dagopleiding gebaseerd op de laatste ontwikkeling in onderwijsland.Over competentiegericht onderwijs is veel te doen het laatste jaar: de media hebben inmiddels een beeld gecreëerd dat de invoering van CGO een grote mislukking dreigt te worden en hebben alle zeilen bijgezet om die beeldvorming verder uit te vergroten. Kwaliteitsmedia als o.a. Zembla, NRC en Volkskrant hebben het afgelopen half jaar gepoogd om d.m.v. hun eenzijdige kijk een beeld te scheppen, waar wij ons totaal niet in herkennen. CGO moest namelijk ingevoerd worden, maar wij hebben geprobeerd om veel van de oude waarden te behouden.Door reportages en artikelen over ROC’s in het westen van het land, werd het beeld gevormd alsof leerlingen de hele dag in de kantine zaten te kaarten en gokken, geen lessen kregen en dat docenten nauwelijks nog uit de docentenkamer durfde te komen omdat ze zich bedreigd voelden. De beeldvorming werd nog verder versterkt door studentendemonstraties (wilden meer les) en de heer Verbrugge van BON, een academicus die in een constant gevecht verkeerde met alle voorstanders van CGO, maar die nog nooit een ROC van binnen heeft gezien. Dit heeft ons als ROC Eindhoven en specifiek de technische opleidingen bijzonder geërgerd: op verzoeken om hier eens te komen kijken, werd niet gereageerd; ook neutrale media (zoals 2 Vandaag/NOS) schijnen er alleen maar op uit te zijn om het huidige MBO in een kwaad daglicht te stellen. Wij werden onlangs gesterkt in de mening ‘dat het wel goed zat bij ons’ na de zoveelste inspectie. De ene helft van Nederland inspecteert namelijk momenteel de andere helft. De uitslag was positief: we mochten er zijn, zeker in vergelijking met de 9 andere ROC’s die al geïnspecteerd waren. Wij denken dus dat we tevreden mogen zijn; er kan natuurlijk altijd wat beter, maar in grote lijnen mogen we niet klagen, zeker gezien de grote berg bureaucratie die dit type onderwijs met zich meebrengt. Het leuke is dat een van de gediplomeerden een broer heeft die vorig jaar ook zijn diploma BOL 4 Werktuigbouwkunde heeft behaald. Hebben zij hetzelfde diploma?
Nee. Het diploma van vorig jaar was gebaseerd op PGO, dat van dit jaar op CGO. Het grote verschil zit ‘m in de projecten in het jaar die stukken belangrijker zijn en die als het ware een van de kerndelen van het diploma vormen; qua kennis is alles zo’n beetje hetzelfde gebleven, alleen veel van de kennis is veel meer toegepast.Daarnaast zijn competenties zoals analyseren, initiatief nemen, het kunnen toepassen van regelgeving en technische normen, zich professioneel opstellen veel duidelijker aan de orde gekomen dan voorheen; ook is de technische diepgang van de projecten ook groter. Wij denken dus een andere, nog beter op de werkvloer voorbereide leerling te hebben afgeleverd en daar zijn we gepast trots op, omdat het moeilijk was om de bureaucratie niet de overhand te laten nemen op het onderwijs ...

Magyar Trivia

M 6/M60 Hij bestaat dus echt! Ik heb er al eerder over gemijmerd, gedroomd, gefantaseerd en geschreven. Over een snelweg dus. Nooit verwacht, maar als de ergernis zo groot wordt, dan wil je wel eens te ver gaan. Hoe heb ik dit fenomeen ervaren? Wegens de zenuwen reed ik voor Budapest al fout, zodat ik al vrij snel in het inferno zelf vastzat. Omgedraaid en bij een benzinepomp gevraagd waar de M6 (M hat) was. Fout 2 dus; ik had meteen weer een berisping te pakken; de letter hat (6) wordt niet als 'hat' uitgesproken maar dient als hooat (maar dan sneller) uitgesproken te worden. Na deze berisping, bestaande uit een korte cursus fonetiek en een boze blik, wees de taxichauffeur mij de weg. Daarna veel ontroering, met tranen in de ogen heb ik het traject emotioneel verwerkt. Wel veel achterdocht: wachtte er na de volgende bocht misschien een ravijn? Maar neen, alles was in orde. Het was leeg (de gemiddelde Hongaar kan namelijk de tol niet betalen); het was surrealistisch: normaliter moet je constant op je hoede zijn op een moderne snelweg; hier moet je op je hoede zijn dat je niet in slaap valt of wegens euforie uit de wereld tuimelt.

Dat we ook wel wat van Hongaren kunnen leren, blijkt uit bovenstaande foto. Deze foto is genomen tussen 2 optredens tijdens een festival in de Kulturstadt Pecs. Dit festival was overigens georganiseerd door Nederlanders, want iets organiseren kunnen de Hongaren dan weer niet, behalve het Sziget-festival in Budapest dan weer wel. Maar goed, wat valt op? Goed gekeken? Er ligt geen troep op de grond, terwijl ik u toch kan verzekeren dat Hongaren flinke innemers zijn (zowel qua alcohol als worsten). De gemiddelde Hongaar loopt zonder te morren met zijn ledige plestik 0,5 liter! glas maar een vuilnisbak en gooit hem daar in tezamen met het lege worstbakje en servetje. Ook dit ziet er bij nader inzien weer surrealististisch uit, vergeleken bijvoorbeeld bij wat er vandaag weer veroorzaakt gaat worden in Absurdistan.

Won't get fooled again

Geen commentaar verder.

Druk en zwak

Deze dagen even erg druk; daarnaast fysiek zwak. Eind van de week weer aanwezig.

Rat Rutte

Wat gebeurt hier? Een student inspecteert het tandwielmechanisme van de blikkenpers die hij met zijn groep heeft ontwikkeld ... er staan 2 dames belangstellend te kijken en de student met de handen over elkaar staat uit te leggen hoe een en ander werkt ... op de leptob is een presentatie te zien hoe de techniek werkt ...

de student in het zwart T-shirt is de andere student bij aan het staan tijdens de inspectie ... daarachter is de stand van een andere groep ... de student voor de groen-witte blikkenpers wacht belangstellenden op ... een docente is de werkstukken die bij de blikkenpers horen aan het controleren ... de student in het groen-witte T-shirt (huiskleur van deze specifieke blikkenpersfabrikant) rechts kijkt geïnteresseerd naar wat de beoordelingen tot nu toe zijn ... de student naast de docente legt verantwoording af en legt uit.
Het was weer een goede blikkenpersbeurs (voor degenen die willen weten wat dat is, zie 26 september 2009; ik blijf namelijk niet aan het uitleggen), iedereen was weer blij (ouders, studenten, docenten); toch hebben wij dit in de illegaliteit moeten organiseren. De studenten mogen namelijk niets 'maken', dat staat niet in het kwalificatiedossier en mag dus niet: dat is geen kerntaak, laat staan een werkproces en bovendien zijn er geen prestatie-indicatoren voor. Juist ja, u snapt het ook niet. Mark Rutte schijnbaar wel, want hij is degene die de wet Competentiegericht Onderwijs (CGO) heeft getekend als toenmalig Staatssecretaris van Onderwijs. Daar praat hij nooit meer over, terwijl hij toch veel woorden de wereld inslingert en een grote mond heeft over van alles en nog wat.

Markt

Er zijn mensen die het fijn vinden om op een markt rond te strompelen. Ik niet. In Nederland zellef hoeft het sowieso niet, maar als de mens in het buitenland is, schijnt het bezoeken van een markt opeens onontbeerlijk te zijn. Als men functioneel een markt bezoekt om bijvoorbeeld groenten, fruit, verse vis te kopen kan ik er nog wel mee leven, maar het doelloze geslenter op een buitenlandse markt moet immer vermeden worden. Vaak worden er door vrouwen op deze zogenaamde pittoreske markten allerlei nutteloze zaken aangeschaft, zoals T-shirten van inferieure kwaliteit, gehaakte tafelkleden, 6 beschilderde eierdopjes, een setje borrelglazen, een glazen asbak, een kam of wat dan ook. Het maakt niet uit, als er maar gekocht wordt. Iemand die zo'n bezoek nutteloos vindt, wordt voor een dwaze cultuurbarbaar versleten.
Ik heb een paar keer met vrouw, kinderen, vrienden over de diverse markten gesjokt. Ik kwam meestal misselijk, vol met hoofdpijn en onder de uitslag thuis. De 'moeder van alle markten' is de zondagsmarkt van Pecs in het verre en verwarde Hongarije. Alle onbetrouwbare marktkooplui uit de Karpaten, Centraal Europa en de Balkan hebben zich verzameld op een markt van 6 vierkante kilometer. Op markten schijnt altijd gegeten te moeten worden, zo ook op deze zelfmoordmarkt. De stank van de worsten en ander kwaliteitsarm vlees is overal aanwezig. Daarbij stinkt de gemiddelde marktbezoeker/kooplui toch harder dan normale mensen. Een andere voorwaarde om dit inferno te mogen bezoeken, lijkt het hebben van minimaal 2 goed zichtbare gebreken: een geamputeerd onderbeen, een ontstoken oog, een half oor, een slecht of geen gebit, een lelijk hoofd, schurft, wanstaltig dik zijn, lelijkheid, inteeltkenmerken enz. Daarnaast is het dragen van een trainingspak ook voorwaarde. Wil je er helemaal bij horen dan rol je je T-shirt (zonder mouwen) half naar boven zodat de ontsteking op je buik in ieder geval ook goed zichtbaar is.
Eens per jaar moet ik er ook aan geloven en dat is tevens de enige keer dat ik blij ben dat ik het aan m'n enkels heb. Ik hoef niet te lopen, ik zoek meteen een bier/worststal op, koop een biertje, ga flink chagrijnig zitten kijken in de hoop dat er niemand aan m'n tafeltje komt zitten, maar helaas: binnen 5 minuten zitten er 3 biggen voor m'n neus een stuk, voor mij onbekend, voedsel naar binnen te schrokken. Je hoeft niets te doen om misselijk te worden, je ogen en je neus open houden is genoeg. Ik kijk er nu al naar uit.

Dzjekz

Ik zat in café Dzjekz. Café Dzjekz is een redelijk mooie kroeg. Het heeft desalniettemin 3 problemen: de eigenaren: Dzjek de Vries (de bekende farizeeër, ex-spindokter), Dzjek van Gelder (onderkruiper, huichelaar, likker) en Dzjek Spijkerman (hypocriet, mislukt grappenmaker).
Bij binnenkomst krijg je meteen zo'n misselijkmakende correcte hand van Dzjek 1: schudt de hand, maar houdt met de andere hand jouw bovenarm vast en kijkt je met zijn breedkikkerbek grijnzend aan. Maar goed, je bent netjes opgevoed en slaat hem niet meteen bewusteloos. Toch enigszins aangeslagen wankel je naar de bar en daar hoor je Dzjek 2 voor de zoveelste maal een van zijn flauwe grappen maken. Helaas staat hij achter de bar en moet je bij hem bestellen. Omdat deze media-terroristen menen hun wetenswaardigheden kenbaar te moeten maken, staat er elke avond wel iets op het programma. In de wintertijd vertelt Dzjek 2 allerlei grappen en grollen, waar alleen zijn directe entourage -gedwongen- om moet lachen. In de lente en herfst geeft Dzjek 1 zijn cursus hypocrisie en huichelarij in de hedendaagse kommunikaatsie voor zeer vergevorderden en in de zomer martelt Dzjek 3 zijn toehoorders met zijn sporttalkshow. Zo ook vandaag en morgen en overmorgen en gisteren en eergisteren en Dzjek 3 blijft maar doorgaan zolang hij met zijn onderkruipershoofd maar in beeld is. Het houdt maar niet op. Het maakt niet uit waar het over gaat. Alle Dzjeks vinden zichzelf het belangrijkst en publiek is alleen een middel. Dzjeks sporttalkshow handelde deze keer over de verdiende 16 - 3 nederlaaag van het Nederlands 11-tal tegen de superieure Brazilianen. De gasten aan tafel (allen specialisten!) raakten maar niet uitgepraat over de suprematie van de Brazilianen, maar Dzjek (zoals altijd) plaatste weer een van zijn buitengewoon infantiele opmerkingen, waarvan het enige doel is dat ze naar hem leiden: 'en heren, die nipte overwinning van de Brazilianen was uiteindelijk misschien wel verdiend, maar wat denken we van die fantastische ingooi van Van der Vaart in de 28e minuut' (daarna volgt het fragment 4 x herhaald vanuit diverse hoeken). Nu zit Dzjek 3 op zijn stokpaard, zijn kale hoofd begint te glimmen: hij had het gesprek weer indirect naar Ajax en Amsterdam en zichzelf getrokken en daar gaat het bij Dzjek altijd om. Dzjek 2 (grachtengordel) viel hem meteen bij. Ja, bij die ingooi, vielen al die middelmatige aanvallen van die gemene Brazilianen in het niet.
Ik besloot weg te gaan. Ik kreeg nog een kleffe kommunikaatsiehand van Dzjek 1 en wandelde de volgende kroeg in. Het RTL-café. Hier zaten ook weer allerlei mensen die het niet over voetbal hadden, maar met zichzelf bezig waren. Waarom is er hier geen normaal voetbalprogramma, zoals bijvoorbeeld op de BBC of bij de sympathieke moffen? Waarom lopen hier tegenwoordig allemaal van die zelfingenomen typetjes rond? Ik durf het eigenlijk niet op te schrijven, maar ik verlang tijdens een EK of WK toch wel weer naar wat ouderwets Barend en Van Dorp-gezwets. Inderdaad ... een mens kan diep zinken.

Rattus Norvegicus

De bruine rat is een intelligent en sociaal dier dat een groot aanpassingsvermogen heeft. Een voorbeeld hiervan is dat het dier zogenaamde tradities kent. Dit houdt in dat bepaalde populaties sterk afwijkend gedrag en afwijkende eetgewoontes en zelfs jachttechnieken kunnen vertonen in vergelijking met andere populaties, die van generatie naar generatie overbrengen. Dit schijnt opmerkelijk te zijn voor kleine zoogdieren en is meestal geografisch bepaald.

Ratten leven in kleine sociale groepen, bestaande uit een dominant mannetje, een harem vrouwtjes en enkele ondergeschikte mannetjes. Deze groepen kunnen zich vaak samenvoegen tot grotere kolonies. Dieren uit dezelfde groep leven vreedzaam naast elkaar, vreemdelingen worden door mannetjes verjaagd, soms zelfs gedood. Grote kolonies zijn toleranter tegenover vreemdelingen dan kleine. De hiërarchie binnen een groep bepaalt wie mag paren en eten. De dieren communiceren met elkaar via piepende, fluitende en gillende geluiden, maar ook met ultrageluid. Vrouwtjes met jongen laten zelden andere ratten in hun nest, alhoewel sommige kolonieleden worden getolereerd. Bron: Wikipedia

Een paar weken geleden is het grote spel (deel 1) weer begonnen: de formatie, ofwel anders geformuleerd: Wie is de Rat? Een spel, speciaal ontwikkeld voor politici die hun eigen ego nog een extra beurt willen geven. Voorlopig is Gauleiter W. (tijdelijk?) buitenspel gezet door de katholieke rat Verhagen: knap gedaan! Aan de andere kant heeft de katholieke rat zich enigszins buiten de orde gesteld door allerlei omtrekkende bewegingen te maken en zich te bescheiden op te stellen (gedrag een rat onwaardig dus). De socialistische rat Cohen speelt het tot nu toe goed; hij heeft zijn territorium goed afgebakend en heeft de groene rattin Halsema en het opportunistische ratje Pechtold al zo'n beetje klem. Blijft over de liberale rat: hij is de grootste en de sterkste; hij kijkt verbaasd om zich heen. Waarom ben ik de baas nog niet? Moet ik echt gaan samenwerken met de socialistische rat? We zullen zien. Vandaag begint deel 2.
Als toegift nog een nummertje van de moderne langspeelplaat Rattus Norvegicus van de Stranglers (beatorkest eind jaren '70, begin jaren '80): http://www.youtube.com/watch?v=3H1r01yk-l8