Dag + 21; op weg naar herstel

Vanmorgen trof ik M aan met haar pruik op, de radio aan en smssend. Op zich een goed teken, alhoewel ik al wist dat de koorts vanmorgen toch weer aanwezig was, na gisteren later op de dag te zijn verdwenen. Helaas, van koortsschommelingen houden ze niet in Nijmegen. De situatie was dus onduidelijk: zondag naar huis of niet. In de uren daarna werd wel duidelijk dat de competentie 'omgaan met onzekerheid' momenteel een belangrijke rol speelt. M was 's morgens door de KNO-arts onderzocht of er misschien ergens in haar mond/kaak een ontsteking zat die de oorzaak zou kunnen zijn van de koorts. Bleek niet het geval. Daarna werd duidelijk dat het zouttekort groter was geworden en ook daar was de oorzaak niet duidelijk. In ieder geval is M weer aan het infuus gekoppeld en kunnen we wel vergeten dat M zondag naar huis kan. Eerst moeten de oorzaken van de koorts en het zouttekort opgespoord worden, daar is men duidelijk in. Dus wederom onderzoeken, meten enzovoort. Weer terug aan het infuus (zie foto) is natuurlijk een dikke teleurstelling, maar die hadden we samen redelijk snel verwerkt. Later vanmiddag zijn E & B op bezoek gegaan. We zitten nu dus even in een soort medisch vacuüm: aan de ene kant zijn de bloedwaarden nog steeds aan het stijgen (de witte broeders staan inmiddels op 3,1 -was 0,0 en moet 4,0 zijn-), aan de andere kant is er die onduidelijkheid over de koorts en het zouttekort. Even leren omgaan met onzekerheid dus. M heeft zich er bij neergelegd en hoopt nu medio volgende week kamer 36 te kunnen verlaten.