Het is tot nu toe, afgezien van M's verblijf in het herstelpaleis -daarover later meer- een onwaarschijnlijke dag. Vanmorgen op het onderwijspaleis ben ik zowaar 4! uur doorgekomen zonder te worden getraineerd, gekoeioneerd, gekleineerd of anderszins te worden vernederd. Er werden zelfs zonder morren adviezen van mij door mijn direct leidinggevende overgenomen. Daarnaast nog lekker veel mennekes kunnen helpen met het opstarten van hun kerntaak 3-4 verhaal (testen en modificeren). Daarna zo maar zonder formulieren een griepprik gehaald en toen als klap op de vuurpijl, terwijl ik E stond te bellen over de boodschappen voor de kruidenier, tikte een oud vrouwtje op mijn schouder en vroeg of ik net had gepind. Ja, dat had ik. En hoeveel? € 50. Ze haalde een briefje van 50 te voorschijn en gaf het mij. Voor de 2de keer in mijn leven had ik weer geld in de pinautomaat laten hangen. We gingen samen naar binnen om een bos bloemen (in de bonus) kopen voor haar. Daarna huis opgeruimd, wasje gedraaid, friet gegeten bij 'voorheen Manders' en richting KGB-stad N gereden. Het zonnetje scheen en zelfs het immer aanwezige lage drukgebied boven Veghel was verdwenen. Bovenstaande heet het Mama Roux-gevoel.
Met M is het nog steeds stabiel matig. De bloedwaarden schommelen licht, en er moeten weer trombos bij. M neemt het allemaal positief gelaten, een variant van het Mama Roux-gevoel, en ik ook. Hieronder de muzikale uitgave van het Mama Roux-gevoel. De oorspronkelijke van Dr John kon ik niet vinden met een leuk fillumpje en onderstaande kan ik niet horen op de kompjoeter in het herstelpaleis, dus een gok. Ik luister hem vanavond zelf wel. In ieder geval ook met Dan Auerbach schijnt het. Fillumpje importeren lukt hier niet met die Explorer-shit, dus even een paar uur wachten.
http://www.youtube.com/watch?v=XPvyhtV9t14&feature=youtube_gdata_player
Met de aaiFoon dus wel ... maar het is uiteindelijk onderstaande versie geworden ... ook niet compleet... laat ook maar ... het gaat om het gevoel.
