Zomer

Gisteren is de zomer begonnen. Daar moet ik van genieten van de dokter, denk ik. Rust houden, op terrassen hangen, inspiratie opdoen, aandacht geven aan m'n directe en ook indirecte omgeving. Anders gezegd: ik stop het zomerkwartaal met m'n bloggedoe. Medio september ben ik weer terug. Het ga u goed.

Elektronicabehoefte

Zoals veel mannen heb ik ook een elektronicabehoefte. Dat betekent dat er onaangekondigd ineens de behoefte bestaat aan nieuwe elektronica. De eerste maanden, weken, dagen kun je deze behoefte nog onderdrukken met allerlei rationele argumenten, maar deze verdwijnen snel. Je weet eigenlijk al dat de elektronica waar het om gaat er uiteindelijk toch gaat komen, maar voor de vorm wordt de behoefte niet meteen ingevuld. Gisteren heb ik mezelf weer in zo'n behoefte voorzien. Vandaag ga ik daar de hele dag mee spelen. Geen tijd dus voor nieuwe berichten. Bovendien is het vaderdag.

Americana (2)



Marco's shadow falls on the door
to the 7 Lost Cities of Gold
finds a raven's head and rattler's tail
dead in his tracks, this Godforsaken soul's
unwanted here and his ghost lingers for years

Amalia's face hides behind the mask
sweating on the TV factory line
that smile on her face is starting to crack
while welding back the pieces of shattered heart
that's scattered out here, with the ghosts of her peers
searched for her lost child along the river of tears

At the end of the working week
when drunken worlds meet
both sides keeping a close eye
for a break in the line here... on the Crystal Frontier

Blood spills out on the streets
and bodies are missing for weeks
both sides keeping a close eye
watching the bullets fly here... on the Crystal Frontier

Ramon tightens up his leather belt
and slips through a hole in the fence
he can get you anything you want
might cost you a life, might cost you
the whole price of freedom here...on the Crystal Frontier

Waterspin (6)

Ondanks het voorlopige kwartaaldieptepunt van afgelopen woensdag, de toespraak van Kees (zie aldaar), valt er nog genoeg te genieten in het onderwijs. Gisteren nog een succesvol 'Assessment Kerntaak 1 & 2, Kwalificatiedossier Technicus MKe 94420, BOL 4 Werktuigbouwkunde' (hele zware zucht en excuses) meegemaakt. In normale mensentaal: een leerling presenteert, onderbouwt en verdedigt zijn ontwerp, tekeningenpakket en kostprijsberekening van in dit geval een laptopsteun voor in de auto. Ook zijn de mannen van de Waterspin inmiddels aan het werk met de daadwerkelijke realisatie. Op het filmpje zie je een schaalmodel van 'de spin'. De 'echte' waterspin zal, ik dacht 7 x 7 meter worden. Ik hoor of lees het wel als ik me vergis. Het andere object is een van de drijvers op ware grootte.

Vermoord

Jimi Hendrix 'murdered by manager' claims former roadie. Ik wilde eigenlijk iets schrijven over het verschil tussen een Fender en Gibson, maar bovenstaand bericht geeft me meteen de kans om de Fender-virtuoos postuum te eren. Hendrix overleed in 1970 op 27-jarige leeftijd. Hij was gestikt in zijn eigen braaksel na overmatig gebruik van drank en drugs. In het boek 'Rock Roadie' vertelt James 'Tappy' Wright dat de doodsoorzaak weliswaar hetzelfde was, maar dat een en ander niet vrijwillig geschiedde. Michael Jeffrey, zijn toenmalige manager, vreesde dat Hendrix naar een andere manager over zou stappen en dan zou Jeffrey's inkomstenbron opdrogen. Jeffrey besloot om Hendrix vol pillen en drank te stoppen om zodoende de verzekeringspremie op te strijken. Ook Jimi was al verzekerd. Zo gezegd, zo gedaan. Jeffrey bekende deze daad in een dronken bui een jaar na de moord aan zijn vrouw. Jeffrey overleed 2 jaar daarna bij een vliegtuigongeluk. Of het allemaal waar is, weet niemand. Het kan uiteraard ook een misplaatste stunt zijn om onderstaand boek in de publiciteit te brengen, dus dat ga ik voor de zekerheid maar niet aanschaffen.

Over Hendrix hoeft niet veel gezegd te worden, alhoewel hij misschien tijdens z'n laatste minuten hetzelfde gedacht zal hebben als de eerste zin van onderstaand liedje dat hij zong en speelde 18 dagen voor hij overleed op het Isle of Wight festival in 1970.
http://www.youtube.com/watch?v=BCwCBh0z3Hs

Kees

Vandaag was de voorzitter van het College van Bestuur van de onderwijsinstelling waar ik werk op bezoek. Hij heet Kees. Dat is een makkelijke naam, zoals eigenlijk veel makkelijk aan hem is. Als voorzitter moet hij natuurlijk een visie hebben en die visie moet dan volgens de leer weer een roze wolk zijn. Er bestaan desalniettemin realistische en weinig realistische visies en roze wolken die nooit roze wolken zullen zijn. Onze grote roerganger blinkt uit in het bedenken en verwoorden van de 2e categorie. Zo moeten wij bijvoorbeeld het kwalificatiedossier (KD) 'voorbij'. Zou fijn zijn, Kees, als dat kon, maar laten we eerst maar eens proberen om het KD op een fatsoenlijk wijze en vooral! inspectieproof te implementeren. Een andere visie, die weer totaal haaks staat op bovenstaande is zijn uitspraak 'Innoveren is voor mij: alle belemmerende regels vergeten en opnieuw beginnen.' Deze, jawel, gedachte brengt Kees naar voren in het boekje 'Innoveren. Kansen voor innovatie in het onderwijs. Gedachten van het Netwerk Onderwijsinnovatie.' Hopman Plasterk schrijft ook nog wat in dit samenraapsel van 'gedachten' over zijn tot mislukken gedoemde project Wikiwijs, maar goed, daar heb ik het nog wel een keer over. Kees, ik zal het nog een keer uitleggen: een KD is een wettelijk kader, dat zijn belemmerende regels. Wij kunnen en mogen die kaders niet vergeten, want anders wordt de inspectie boos en dat kan geld kosten en dan word jij weer boos. Zo kan ik ook visionair zijn. Een andere platitude, waar ik erg verdrietig van werd, was 'Meer met minder'. Ik hoop niet dat je dat zelf hebt verzonnen, maar dan nog: waarom moet het altijd meer, meer en nog eens meer zijn? Waarom niet eens een keer een pauze houden, kijken hoe we functioneren. Processen, didaktische methodes hun gang laten gaan, zaken uitontwikkelen in plaats van altijd meer, meer, meer.

Onderzoek

Dit is Sharon Dijksma. Zij is evenals hopman Plasterk en Staatssecretaris Van Verstandsverbijsteringsveldt werkzaam op het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Sharon is Staatssecretaris. Op 23-jarige leeftijd is Sharon na 2 mislukte studies, Rechten en bestuurskunde! (zucht), de Tweede Kamer ingetakeld en is daar blijven zitten, totdat ze uiteindelijk Staatssecretaris van Onbenullige Zaken werd. Een functie die ze goed aankan. Geen grappen of bijnamen meer over deze dame verder; die worden al genoeg gemaakt!
Sharon heeft afgelopen weekeinde naast haar loodzware taak, de opdracht gekregen om uit te zoeken waarom de PvdA zo fors verloren heeft tijdens de laatste verkiezingen. Omdat Sharon het ongetwijfeld erg druk heeft, een paar gratis adviezen van mijn kant:
1. Hamer naar de logopedist, zodat ze van haar spraakgebrek afkomt;
2. Hamer naar een cursus 'spreken in het openbaar' voor laag tot gemiddeld begaafden, zodat ze eindelijk een redelijke zin uit haar strot krijgt;
3. Hamer naar een cursus redeneren, zodat ze eindelijk haar gedachten (als ze al gedachten heeft) op een begrijpelijke manier kan debiteren (dit uiteraard in combinatie met 1 en 2);
4. Hamer naar een cursus 'hoe zit ik tijdens een debat aan tafel', zodat we niet de hele tijd naar een ingezakte pad hoeven te kijken (in combinatie met 1, 2 en 3).
Allemaal gratis, Sharon. Je kunt natuurlijk ook meteen adviseren of mevrouw Hamer zich wil verwijderen uit de politiek en nooit meer in de openbaarheid wil treden.

Waterspin (5)

Juist ja, de Waterspin, hoe gaat het daar mee? Oskar, Max, Frank en de HBO-ertjes hebben in de tussentijd flink gas gegeven en kunnen langzaam beginnen met de daadwerkelijke productie van de Waterspin. Alleen nu zit de praktijkruimte weer vol met andere leergierige studenten die weer blikkenpersen aan het bouwen zijn. Zo is het gelukkig altijd wat. Ook deze hobbel zullen zij nemen. Hieronder nog enkele andere tekeningen. Zoals al eerder gemeld, gaat dit object zich verplaatsen op basis van golfkracht en deel uit maken van een groter project. De Waterspin zal in de toekomst ook een rol gaan spelen in een echte film. Kijk en geniet.

En deze nog voor het bovenaanzicht:

Franz Lehar

Dit is het Franz Leharplein. Op dit plein zit ik elke vrijdag een half uur te wachten terwijl Marij boodschappen doet. Voor mezelf heb ik een supermarktverbod afgekondigd, want het gaat altijd mis in zo'n gelegenheid met mij. Op dit plein is geen café, dus ik moet in m'n auto blijven. Ik lees een krantje en kijk wat rond. Alles bij elkaar zit ik dus 50 weken x 30 minuten = 1500 minuten per jaar op het lelijkste plein ter wereld. Dit doe ik al 15 jaar. 15 x 1500 minuten = 22.500 minuten : 60 = 375 uur. 375 Uur is ruim 15 gehele dagen, dus dag en nacht. In die tijd heb ik goed kunnen observeren. Qua lelijkheid overtreft dit plein alles. Het is allemaal laat jaren 60, begin jaren 70 geknutsel. De ambtenaren van het provinciestadje E. kunnen urenlang zaniken over een dakkapel in een achterafstraatje, maar staan moeiteloos deze verzameling wanstaltigheid toe. Ze zijn een ding vergeten: die boom in het midden. Die moet nog weg, dan is het af, dan wordt een mens pas echt ongelukkig en dat is de bedoeling van dit plein. Ik ga morgen een verzoek indienen. Ik weet zeker dat het wordt gehonoreerd. Zo zijn ze wel in E. Lelijkheid voor alles.

Kuszunum

Van de week is m'n black python leather jacket gearriveerd. Ik heb erg moeten lachen. En iedereen eigenlijk wel, die het jasje heeft gezien. Ons El typeerde het als een 'Gerard Joling-jasje' en daar is eigenlijk alles mee gezegd. Te veel glans. Marij is meteen aan het schuren gegaan en misschien kan het nog iets worden.
Wat mij wel opviel was, dat dit jasje dus weer wel het ultieme 'kuszunum-jasje' is. Kuszunum betekent in het Hongaars 'bedankt'. De 'kuszunum' is een dans die ik zelf uitgevonden heb in het tijdperk dat onze kids het Spice-Girls-inferno definitief hadden verlaten. Ze waren op de hoogte dat er meer muziek en dus ook dansen waren. Om ze tot grotere hoogte te brengen had ik zelf een dans bedacht en daarover verteld dat de 'kuszunum' uitermate modern was in het uitgaansleven. Ze geloofden me omdat zij nog niet bekend waren met 'het echte leven'. Ik heb de dans een paar keer voorgedaan, ook bij de vriendjes en vriendinnen, en ze bleken er zowaar in te geloven. Er kwamen zelfs vragen over details en dan bouwde ik het verhaal uit met bijvoorbeeld vingerstanden en de hoek van de rugstand.
Kortom, een succes en enige tijd verder werd de 'kuszunum' ook in het openbaar gedanst. De ultieme 'kuszunum'-muziek is van KC and the Sunshine Band: Get Down Tonight of I'm Your Boogie Man. Op Get Down Tonight en met m'n black python leather jacket dans ik de 'kuszunum' voor u.

Clowns

De meest vreemde ontmoeting van afgelopen week was voor mij de ontvangst van Khadafi door Berlusconi (Mussolini wilde ik bijna schrijven). Wat moeten die 2 met elkaar; blijft het alleen puur economisch of wordt het een nieuwe As? Zulke gedachten gaan voorbij, ware het niet dat ik tegenwoordig ook nog de vraag van een van landgenoten van de verlichte leider hierboven krijg om tekst en uitleg te geven over de grote winst van onze volksvertegenwoordiger W. tijdens de laatste verkiezingen. Ook in het buitenland beginnen ze zich zorgen te maken.Dan begin ik me weer zorgen te maken. Berlusconi - Khadafi-volksvertegenwoordiger W. Een nieuw pact? Ik was eigenlijk niet van plan om volksvertegenwoordiger W. te bespreken. Maar goed, hieronder mijn antwoord in slordig Engels (goed genoeg voor dit onderwerp).

Hey Wim, what about Wider, it's really mostly a matter of Islam as Jurgen told me?

Ciao Stefano,

Wilders origins from the liberal party (VVD), but decided to leave the party because of the possible Turkey EU-membership. He was negative about it. From that moment on (2 years ago), he grew more and more anti-islam. Besides this he plays the same role as Fortuyn did 7 years ago: all dissatisfied -white- people and all people who were sick and tired of current politcal shit vote on him; he has no real political program: everything can be solved by sending out all Moslim inhabitants.
He gets all the votes from the opportunistic voters without brains. He is a talented intrigant and nobody of his political opponents dares to attack him because of 'demonism' (Fortuyn was also a victim of left wing demonism, so demonisn 'is not done'). A possible 'cordon sanitair' like in Belgium for a comparable party (Flemish Block) is also not possible, because polarisation will rise and Wilders will get even more votes. So Wilders is unfortunately in a quite good position, also because of our current bleak politicians.
Best to you all, see you somewhere in July or August,

Joey

Nummer 5 in de live-optredens zijn the Ramones. The Ramones traden in de Effenaar op voordat ze naam hadden gemaakt. Het was allemaal tamelijk overdonderend. We zaten nog half in de tijd van de psychedelische rock en af en toe een plaat van Bowie of Lou Reed. The Ramones was een vreemd stelletje: 3 jongetjes in strakke spijkerbroeken met een zwart leren jasje met hetzelfde pagekapsel en een wat langere versie met wat langer haar. Dat was Joey en hij was tevens de zanger en frontman. Ze maakten liedjes van ongeveer 2 minuten, die allemaal hetzelfde klonken bij het eerste gehoor. Dit moderne beatorkest maakte wel indruk door hun dynamiek en vooral door Joey die constant aan zijn microfoonstandaard hangend de teksten de zaal in zong. Wat nieuw was, was dat Joey af en toe het podium afrende en dan met een bord weer opkwam waarop 'Gabba Gabba Hey' of 'Hey Ho Lets Go'. Het optreden duurde ongeveer 3 kwartier en in die tijd werden 20 liedjes gezongen en gespeeld. Het was eigenlijk een nummer, onderbroken door wat applaus en geraas van Joey. Later zijn ze nog een elpee in zee gegaan met Phil Spector, maar hij had aan de Ramones-wall of sound eigenlijk niets toe te voegen. Met de Ramones is het niet goed afgelopen. Ze hadden veel onderlinge conflicten en er leeft er nog maar 1 van. Joey is in 2001 aan kanker overleden. Op hun 1ste plaat staan alleen maar tophits. Een daarvan is Blitzkrieg Bob.
http://www.youtube.com/watch?v=TYh1lRR1m6Y

Ian

Joy Division speelde op 18 januari 1980 in de Effenaar. De verwachtingen waren hooggespannen. Joy Division had 2 elpees vol met tophits over doem, ongeluk, ellende, leed en alles waar een mens vrolijk van wordt. De roem was Joy Division al vooruit gesneld. Muzikaal was het allemaal in orde en zanger Ian Curtis scheen al het leed overtuigend uit te kunnen dragen. Daarnaast kon hij zich ook goed maniakaal bewegen. Waar we al deze informatie vandaan hadden, weet ik niet meer, want het heilige internet bestond toen nog niet. Het was stampvol en ze maakten het helemaal waar. In mei daaropvolgend knoopte Ian zichzelf op; niet meer bestand tegen zijn diffuse liefdesleven en al de doem in zijn hoofd.
Een paar maanden later trad New Order op (Joy Division, maar dan zonder Ian). Wij reisden naar Rotterdam. Er was niets meer over. Ian was definitief dood. Hieronder She's lost control.
http://www.youtube.com/watch?v=QVc29bYIvCM

Nick (2)

Eind jaren '70, begin '80 kwam ik elk weekeinde in de Effenaar om een modern beatorkest te bewonderen. We zaten toen in de punk/new wave tijd. De Effenaar had toe nog een goede programmeur en elke vrijdag of zaterdag was er weer een verrassing.
Punk was nog dermate vaag gedefinieerd dat toen ik een keer de Ramones uit het toenmalige hotel de Bijenkorf op de markt zag komen vroeg:'is dat nou punk?' 's Avonds zagen we ze spelen met als voorprogramma Talking Heads. Beide bandjes waren nog volledig onbekend en voor 150 man en vrouw gaven ze ons een introductie in de new wave. De top 5 optredens van die tijd ziet er als volgt uit:
1. Birthday Party
2. Birthday Party
3. Birthday Party
4. Joy Division
5. Ramones
Birthday Party was 3 maal een wall of sound, maar dan anders. Nick Cave had vroeger hoogstwaarschijnlijk scheikunde gestudeerd, want hij kwam altijd in de perfecte mix van drank en drugs het podium opgeslungeld. Daarna ging hij het muzikale gevecht met z'n band en het publiek aan. Kreunend, steunend, kruipend, schreeuwend, gesticulerend, rokend en drinkend werkte hij z'n set af. Het leek op chaos, maar het was het niet of misschien ook wel. Ik kon er in ieder geval wel van genieten, ondanks dat ik bij een van de optredens 20% van m'n gehoor ben kwijtgeraakt. Na zo'n optreden ging je in ieder geval wel anders de deur uit dan dat je binnen was gekomen en dat is de bedoeling van kunst, denk ik. Nick is nog steeds bezig, iets rustiger nu. Hieronder een van de weinige filmpjes van Nick en z'n vriendjes uit die tijd.
http://www.youtube.com/watch?v=KvlS4BwTUQw

Nat

Gisteren reed mijn dochter in een hoosbui naar huis; ze belde op dat ik de voordeur open moest zetten, zodat ze meteen binnen kon rijden met haar fiets. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna het volgende probleem: haar suede laarsjes waren doorweekt. Wat nu? Uiteraard even het heilige internet raadplegen. Vrij snel kom je dan op sites zoals 'oma weet raad' en weet ik veel wat voor onzinnige benamingen. Het vreemde is dat je op dit soort fora nauwelijks een fatsoenlijk antwoord op je vraag krijgt, want er schijnt een aantal beroepsgedeformeerden te bestaan, die dag en nacht bezig is om allerlei discussies op te zetten met de vraagsteller over onderwerpen die er niet toe doen. Ik had er al eerder van gehoord, maar kon het nooit geloven dat mensen zich hier mee bezig hielden. Zo stuitten wij op een persoon die bier op zijn jasje had gemorst en graag wilde weten, hoe deze vlek te verwijderen. Na 2 nietszeggende antwoorden was het al zo ver: de vraagsteller kreeg als antwoord:'Waarom koop je zo'n dure jas als je vervolgens te gierig bent om € 40,00 aan schoonmaakkosten te betalen.' Ik heb het verder niet meer gevolgd. Gewoon op laten drogen maar, die laarsjes. U kunt op de afbeelding klikken om deze onzinnigheid van nabij mee te maken. Ook de aanhef 'Helleu' van de man met de vlek in het jasje stemde mij erg droevig. Voorlopig even geen fora bezoeken, lijkt me verstandig.
Het woord 'suede' kent deze speller niet en ik weet nog steeds niet hoe ik een accent moet zetten in dit digitale inferno, dus geen excuses hiervoor.

Vriendin

Groot nieuws gisteren voor mij: Joop heeft een vriendin! Ik wist dat Joop een Franse vrouw had en dat ze samen ergens in Frankrijk een hotel/restaurant dreven. Tijdens de reportage bleek dat zijn vrouw was overleden. Ze was nooit op de voorgrond getreden, ik heb haar in ieder geval nooit gezien. Zijn nieuwe vriendin kwam gisteren ook nog even aan het woord en ze zei dat ze dacht dat Joop wel integer was. Hoogstwaarschijnlijk is ze een jaar of 15-20 jonger dan Joop; bovendien zag ze er voor Joop's doen ook nog goed uit. Leuk voor Joop. Mijn gedachten sloegen even op hol; hoe heeft Joop dit voor elkaar gekregen? Joop lijkt me geen rokkenjager. Joop in de disco; Joop op een 40+ party in de Effenaar; Joop middels het heilige internet op zoek naar een chatslet? Helaas werden mijn gedachten verstoord door Frits Barend, die zich tijdens de reportage telkens hinderlijk in de aandacht wrong. Joop beklom de Alpe d'Huez namelijk om geld bijeen te sprokkelen voor het kankerfonds. Frits Barend week niet van zijn zijde en wist zich weer in te likken bij een BN'er. Cruijff is 'uit beeld', dus Frits moet op een andere manier aan aandacht komen. Frits begint de Hekking van de Nederlandse journalistiek te worden en Frits moet daarmee ophouden. In dit stukje heeft hij ook al weer aandacht te pakken, dus ik stop er mee.
Joop heeft veel gepresteerd, maar zijn wereldkampioenschap in 1985 op 38-jarige leeftijd was voor mij het hoogtepunt. De laatste 2 kilometer van dat WK waren misschien wel de meest spannende die ik ooit heb gezien. Joop ontsnapte gluiperig uit een kopgroep van een man of 12 (met o.a. Roche en Lemond, geen klein bier toen); de 2 Nederlanders in de kopgroep stopten redelijk af en de anderen waren te laat toen het te laat was. Als ode aan Joop de laatste kilometer.
http://www.youtube.com/watch?v=ogCmIb0-sb4
en voor de echte liefhebbers de lange versie waarin Joop's demarrage en het voorspel te zien zijn
http://www.youtube.com/watch?v=ewA2Ssh8jVM&feature=related

Angstkunstenaar

Begin 80-er jaren ontdekte ik Maarten Biesheuvel. Biesheuvel schreef vooral korte verhalen, waarin het er vaak flink absurd aan toe ging. Biesheuvel is altijd een beetje ziek in het hoofd geweest en werd af en toe opgenomen wegens angstaanvallen. Ondanks dat, was hij zeer productief in de 70-er en 80-er jaren. Hij werd/wordt door het leven geholpen door Eva, zijn levensgenoot. Ik heb hem 1 keer zien optreden en met zijn kolderieke voorkomen, nasale stem en de inhoud van de verhalen was het genieten. Af en toe zong hij ook een psalm of liedje. Eva zat ergens bij hem in de buurt en tegen het einde vroeg Maarten of er nog tijd was voor iets, want ze moesten nog terug met de trein naar Leiden. Eva knikte en Maarten vroeg of we nog een liedje of een verhaal wilde horen. Her werd een liedje. Bovenstaande geeft alleen maar aan dat Maarten een schepper was, maar aan de andere kant ook volledig afhankelijk. Hij kon van zijn angst kunsten maken. In de jaren 90 en later raakte hij opgedroogd, schreef nog maar weinig, maar kreeg uiteindelijk wel de PC Hooftprijs. Terecht, want zijn verhalen zijn tijdloos en kun je blijven lezen. Hieronder 2 links.
http://www.youtube.com/watch?v=Vf-LLuGk3wo
en
http://boeken.vpro.nl/personen/22542573/

Cha-os

Van de week Bolkestein nog gezien op de verrekijk. Weinig veranderd, trad iets meer in herhaling, maar was nog helder. Reageerde rustig op een polariserende vraag, bedoeld om verdeeldheid binnen de VVD creëren:'Nou, dan moet ik maar eens met de heer Wiegel gaan praten.' Later in het gesprek zei hij nog in een andere context:'Dat geeft chaos (hij sprak het op zijn bekende manier uit: cha-os) en dat wil niemand hier aan tafel.' De VVD is nooit mijn partij geweest, maar Bolkestein heb ik altijd wel gewaardeerd, omdat hij de politiek toch wat klasse meegaf.
Heel anders (en dus cha-os en dat wil Frits niet!) was het gisteravond tijdens het afsluitende debat na de EU-verkiezingen. Hieronder een kort verslag, dat ik stuurde aan een landgenoot in een ver, warm land:
Hoi ...,
Toch nog even melden; gisteren was het na de EU-verkiezingen lijsttrekkersdebat. Zeer beschamende vertoning. De sessie met Fortuyn was er niets bij. Men schreeuwde maar wat, snapte niet hoe een debat in elkaar zit en had totaal geen respect voor gespreksregels. Het begint nu ook voor mij tijd te worden om hem hier te nokken, desnoods met het hele gezin. Wilders, dik gewonnen; zat wat te provoceren. Kant (SP) zat onder de coke o.i.d. maakte een hysterische indruk in de ware zin des woords. Hamer, zwaar verloren, (PvdA) zat volledig lamgeslagen wartaal uit te slaan .Van Geel, zoals gebruikelijk nietszeggend. Rutte deed vrij normaal, maar had ook niets te zeggen (had niet zo zwaar verloren als verwacht). Pechtold was voor zijn doen ook veel te opgefokt. Niveau was treurig; dit zijn onze volksvertegenwoordigers. Ferry Mingele kon het allemaal niet bolwerken; was te relaxed, vermoed ik, na zijn wandeltocht naar Compostella. Kortom de kiezer werd geschoffeerd door hen die verkozen waren.
Moest er even uit,
Groeten,
Wim
Ik ben Halsema nog vergeten te vermelden, maar die zat alleen maar wat sereen te glimlachen en had dus ook niets te melden.

IWAB

De IWAB is verdwenen. IWAB is de afkorting voor Ik Weet Alles Beter. De IWAB was een betweterige, eigenwijze leerling, die het altijd beter wist, tijdens de les irritante vragen stelde, na de les bleef hangen voor meer informatie of met nog een min of meer corrigerende opmerking voor wat betreft de lesinhoud of het didactisch principe kwam. Dit soort leerlingen was niet geliefd bij zowel leerkracht als leerling. De IWAB ging echter altijd onverdroten verder in zijn zendingsdrift. De IWAB was vaak ook nauwelijks te onderscheiden van zijn medeleerlingen; ze zagen er niet uit als 'nerd' of iets dergelijks. Ze hadden altijd hun huiswerk af en haalden hoge cijfers. Vaak zaten ze wel op een van de 1ste rijen. Je kon je er niet tegen wapenen, want leerlingen kennis onthouden, dat ging natuurlijk ook weer te ver. De IWAB was altijd op zoek naar aandacht en ook in de gang of lerarenkamer was je je leven niet zeker. Soms keek je wel eens een toets extra 'zwaar' na om de IWAB op zijn nummer te zetten, maar dan kreeg je na de les weer een hoop gezeur en gediskuzeur. IWABs gingen ook in de pauze door en maakten zichzelf daardoor niet geliefd bij medeleerlingen.
Ik neem aan dat iedereen wel een IWAB in zijn of haar verleden heeft meegmaakt of er misschien zelf een is. Een IWAB ben je namelijk voor het leven. Toch had de IWAB zijn voordelen; soms stelde hij nuttige vragen, zodat je daar je les weer aan kon ophangen; een win-win situatie: IWAB blij, leerkracht blij, de rest ook wat geleerd. IWABs kenmerkten zich ook vaak door specifieke kennis bijvoorbeeld over vulkanen, elektriciteit of tapijtknopen in Zuid Vietnam.
Helaas, hij is niet meer: de IWAB. De absolute nivellering is ingezet. Potentiële IWABs worden in het lager onderwijs meteen onderdrukt door vermoeide leerkrachten en militante medeleerlingen. De doorzetter wordt in het vervolgonderwijs meedogenloos intellectueel geliquideerd. Ik verlang weer naar de IWABs; niet te veel, maar 2 per jaar zou toch mooi zijn. Geef de IWAB weer een kans!

Herdenken

Even illegaal bezig geweest en een fragment gepikt van Geert Mak's 'In Europa'. Hongarije en dan in 1956; de verloren opstand tegen het Russische regime. Ook tussen de Hongaren zelf conflicten, die soms uitmondden in onnodige (Hongaren zitten namelijk helemaal niet gewelddadig in elkaar) en jammerlijke lynchpartijen van dorpsgenoten. Hier staat een groep Hongaren zingend te herdenken; de beelden zeggen genoeg, de tekst veel over de Hongaarse inborst:

In de grote wereld buiten dit land
Is er voor jou, Hongaar, geen plaats
Of het lot je gunstig gezind is of niet
Hier moet je leven en hier moet je sterven

Spretsjiet (3)

Nog even de conclusies voor wat betreft de spretsjiets. Zoals gesteld, een spretsjiet kan een aardig middel zijn om berekeningen te maken waarbij veel data een rol spelen. Na mijn onderzoek kan ik ook een conclusie trekken voor wat betreft de gebruikers en de gevaren daarbij. Ik koppel dit aan een eventuele razzia van bijvoorbeeld de onderwijsinspectie (dit is tevens het laatste wat ik over de inspectie schrijf). Als de de knokploeg bestaat uit een groepje bijdehante laat 30-ers, begin 40-ers en ze hebben ook nog de foute pakken aan (zie spretsjet 1 en 2), dan worden we hoogstwaarschijnlijk afgekeurd, want deze groep heeft het spretsjiet heilig verklaard, raakt opgewonden van onvolkomenheden, stelt geen vragen meer: het spretsjiet heerst en heeft gelijk. Als de knokploeg bestaat uit laat 40-ers en 50-ers (meestal slonzig en des leraars gekleed), dan worden we waarschijnlijk niet afgekeurd, omdat deze groep veelal gedwongen wordt tot het misbruik van het spretsjiet, maar zichzelf en de omgeving meestal nog vragen stelt. Bovendien kunnen zij zaken interpreteren. Indien het een mix betreft van beide groepen zijn we ook slachtoffer, want de 1e groep kan de interpretatie van de 2e groep niet begrijpen. Dit is het laatste over spretsjiets en onderwijsinspectie. Ik ben er nu zelf ook moe geworden.

Horeca (2)

Na de overeenkomsten, de verschillen. Allereerst is er het rookverbod. Men zou verwachten dat het rookverbod in de Italiaanse horeca fors zou worden overtreden of sterker helemaal niet zou worden nageleefd. Helaas voor de rokers: de Italianen houden zich aan het rookverbod. In Spanje daarentegen is er een soort sluipwet waarbij de eigenaars van kleine horecagelegenheden zelf mogen beslissen of er gerookt wordt of niet. Daarnaast wordt het verbod ook in grotere gelegenheden overtreden.
Dat Italianen en Spanjaarden herrieschoppers en aandachttrekkers zijn, moge duidelijk zijn. Spanjaarden blaffen meer tegen elkaar om in de ogenschijnlijke chaos toch nog wat structuur te krijgen; Italianen schreeuwen meer om aandacht te krijgen van het publiek. Ook voor wat betreft het in- en uitruimen van vaatwassers is er een wezenlijk verschil: Italianen gaan wat zorgvuldiger om met het servies; bij Spanjaarden gaat dit gepaard met een hoop gekletter en lawaai. Bij Spanjaarden gaat alles in de vaatwasser, tot wijnglazen toe. Bij Italianen minder. Voor wat betreft de inrichting winnen de Italianen weer duidelijk. Bij de Spanjaarden is alles gericht op het doel, namelijk eten en drinken; bij de Italianen is niet alleen eten en drinken belangrijk, maar ook de entourage. Cafés, zoals wij ze kennen, zijn in forse mate aanwezig in Spanje. Een echt goed café in Italië is nauwelijks te vinden. Over het eten is moeilijk een oordeel te vellen: Italië staat dan wel bekend om zijn goede keuken, maar in Spanje kunnen ze er ook wat van en het is maar net waar je van houdt. Als je niet uitgebreid wilt eten en noodgedwongen de hele dag in de horeca moet verkeren, dan kun je dat stukken makkelijker in Spanje: wat callegillos (verkeerd geschreven, maar koffie met Spaanse cognac), tapas en een fris glas bier zorgen dat je overleeft en dat je je niet hoeft te verplaatsen. Met beide volken is goed een gesprek te voeren over voetbal: veel feitenkennis en verstand van voetbal.
Alles bij elkaar opgeteld is er een licht voordeel voor de Spaanse horeca.