D-Day

Vandaag is het D-Day en het is zaak om creatieve destructie in verband te brengen met William Blake's uitspraak 'Opposition is true Friendship'.
Eerst maar even waarom D-Day. D-Day maakt deel uit van het proces dat op 24 februari is ingezet (zie aldaar). Creatieve destructie is een gedachte van de Oostenrijkse econoom Schumpeter en kan als volgt beschreven worden:
Onder creatieve vernietiging (Engels: 'creative destruction') verstaat Schumpeter een proces van voortdurende innovatie, waarbij succesvolle toepassingen van nieuwe technieken de oude vernietigen. Schumpeter houdt technische innovatie voor de enige werkelijke bron van economische groei. Succesvolle innovatie verschaft tijdelijke marktmacht, die de winsten en marktaandelen van op voorgaande technieken gevestigde bedrijven aantast. In een nooit eindigend proces van opkomst en ondergang worden oude bedrijven vernietigd door nieuwe. Daar technische innovatie volgens Schumpeter de enige manier is waardoor de welvaart kan toenemen, ziet hij niets in maatregelen waarbij ongericht geld in de economie wordt gepompt om groei te bevorderen.(bron Wikipedia)
Kort gezegd: om vooruitgang te creëren, moet het oude afgebroken worden. Dat geldt soms ook in een organisatie. Als je creatief wilt vernietigen, moet je op de een of andere manier betrokken zijn, anders laat je de boel de boel. Mensen die betrokken zijn, worden niet altijd gewaardeerd in een organisatie omdat ze soms als lastig worden ervaren. Ze zijn echter wel nodig anders kan er niet aan creatieve vernietiging gedaan worden. 'De Heere kastijdt degene die Hij liefheeft', staat op diverse plekken al dan niet letterlijk in de Bijbel ( bijvoorbeeld in Deut. 8:5, Spr. 3:12, Hebr. 12: 6, 7, 10 en Op. 3:19). De gedachte van William Blake 'Opposition is a true Friend' is niets anders dan bovenstaand Bijbelcitaat. Zo is de cirkel dus rond en zijn we weer een stap verder in het doorlopende proces dat creatieve vernietiging heet.

Hoogstraat Blues

Goed nieuws! Zondag ... enig huishoudelijk achterstallig thuiswerk gedaan en toen maar richting centrum gelopen via een manifestatie in Gestel-binnen-de Rondweg waarvan ik de naam eigenlijk niet ken. Enfin, eerst maar even op het 2de ergste plein ter wereld wat drank naar binnen geworpen en vrij snel terug in Gestel in café R. terecht gekomen. Josh T. Pearson's muziek tolde nog steeds door mijn brein ... beklemmende schoonheid, maar daarover een andere keer meer. Marij kwam een oude kennis tegen, een oude trompettist die ik ook wel ken, maar niet echt. Uiteindelijk begin ik me ook met hun gesprek te bemoeien. We praten over muziek en Eindhoven. Uit zijn binnenzak haalt hij ineens de voorlopige tekst van de Hoogstraat Blues, een lied over de nog bestaande kroegen op de Hoogstraat , binnen-en-buiten-de-Rondweg. Ik ben ontroerd. Hij kent W. ook; ik vertel hem dat er een basis-versie moet komen, maar dat er ook wel een remix kan komen. De trompettist ziet het wel zitten en W. ook, dus die Hoogstraat blues komt er.
En omdat het maandagmorgen is ... I threw it all away